اخوان المسلمین:قدرت و انقلاب

اخوان المسلمین:قدرت و انقلاب

امام حسن البناء / ترجمه مصطفی اربابی

بسیاری از مردم می پرسند:آیا اخوان المسلمین تصمیم دارند برای برای تحقق آرمانهای شان ورسیدن به هدف از نیرو و قدرت استفاده کنند؟آیا اخوان المسلمین در پی ایجاد انقلابی در نظام سیاسی و اجتماعی مصر هستند؟

نمی خواهم این پرسشگران را در حیرت نگه دارم،بلکه فرصت را غنیمت می شمارم؛و پرده از پاسخی روشن برمی گیرم؛و در نهایت وضوح و شفافیت می گویم.هر کس نیز می خواهد بشنود؛اما قدرت،شعار اسلام در همه برنامه ها و قوانین آن است.قرآن کریم با وضوح و شفافیت فرموده است:

« وَأَعِدُّواْ لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّهٍ وَمِن رِّبَاطِ الْخَیْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدْوَّ اللّهِ وَعَدُوَّکُمْ» (انفال-۶۰)

«برای ( مبارزه با ) آنان تا آنجا که می‌توانید نیروی ( مادی و معنوی ) و ( از جمله ) اسبهای ورزیده آماده سازید ، تا بدان ( آمادگی و ساز و برگ جنگی ) دشمنِ خدا و دشمن خویش را بترسانید»

پیامبر(ص)فرمود: المؤمن القوی خیر من المؤمن الضعیف»

«مؤمن قوی بهتر از مؤمن ضعیف است»

آری قدرت شعار اسلام است.حتی در دعا-که مظهر خشوع و فروتنی است-پیامبر(ص)برای خود چنین دعا کرد؛و یارانش را تعلیم داد،که با پروردگارشان مناجات کنند:

«الهم انی أعوذ بک من الهم و الحزن و أعوذ بک من العجز و الکسل و اعوذ بک من الجبن و البخل و أعوذ بک من غلبه الدین و قهر الرجال»

«خدایا به تو پناه می برم از غم و اندوه؛و به تو پناه می برم از ناتوانی و تنبلی؛و به تو پناه می برم از بزدلی و بخل؛و به تو پناه می برم از غلبه ی قرض و چیرگی مردان»

آیا نمی توان دید که پیامبر(ص)در این دعا ها از تمام مظاهر سستی و ضعف،به خدا پناه برده است؛و از ضعف اراده با عنوان غم و اندوه،از ضعف نتیجه با عنوان ناتوانی و تنبلی؛از ضعف مال و دارایی با عنوان بزدلی و بخل و از ضعف عزت و کرامت با عنوان قرض و چیرگی یاد کرده است؟آیا از انسانی که پیرو این دین است،چیزی جز این خواسته می شود،که در همه چیز شعارش قدرت باشد؟پس اخوان المسلمین باید نیرومند باشند؛و در نهایت قدرت عمل کنند.

با وجود این،طرز تفکر اخوان المسلمین بالاتر از آن است،که با قضایا سطحی برخورد کند؛ و به عمق قضایا توجه نداشته باشد؛و به نتایج کار نیندیشد؛و اهداف و مقاصد را مورد عنایت قرار ندهند.

آنان می دانند که نخستین درجه قدرت،نیروی اعتقاد و ایمان است؛نیروی وحدت و ارتباط در درجه دوم آن قرار دارد؛و آن گاه(درجه سوم قدرت)نوبت نیروی بازو و سلاح است.تنها هنگامی می توان به جماعتی قدرتمند گفت،که همه این مفاهیم در آن گرد آمده باشد.اگر فقط نیروی بازو و سلاح به کار گرفته شود،آن هم در حالی که ارتباطات در هم ریخته؛ وعقیده و نیروی ایمان به خاموشی گراییده،طبیعی است که سرنوشت آن تباهی و نابودی باشد.

نگاه دیگر، آن که آیا اسلام- که شعارش قدرت است-در هر شرایطی استفاده از قدرت را مجاز می داند؟یا آن را تابع شرایطی قرار می دهد؛و برای آن حد و مرزی می شناسد؟

نگاه سوم چنین است:آیا نخستین راه حل،استفاده از قدرت است؛یا به قولی(درمان نهایی،و داغ کردن است؟

آیا در زمان به کار گرفتن قدرت،باید انسان نتایج خوب و بد آن را همراه با شرایط موجود،در نظر بگیرد؛یا اینکه از قدرت استفاده، واز روش«هر چه پیش آمد خوش آمد»پیروی کند؟

آن چه گفته شد اصولی که اخوان المسلمین،برای استفاده از قدرت،قبل از هر اقدامی مورد توجه قرار می دهد.بدیهی است که انقلاب شدیدترین مرحله ی استفاده از قدرت است.پس نگاه اخوان المسلمین بسیار عمیق و دقیق است؛به ویژه در کشور مصر که شورش ها . انقلاب ها نتیجه ای جز آنچه می دانید،به بار نیاورده و دستاوردی نداشته است.

پس از همه ی این نگرش ها و ملاحظات،به این پرسشگران می گویم:اخوان المسلمین زمانی از قدرت استفاده می کند، که راه دیگری وجود نداشته باشد.آن هم زمانی که مطمئن باشد. آن هم زمانی که مطمئن باشد،نیروهای اش از لحاظ ایمانی و وحدت در اوج هستند؛و اگر از قدرت استفاده کنند،در ان بسیار شفاف خواهند بود؛و قبل از آن هشدارهای لازم را خواهند داد.پس از هشدار نیز مدتی منتظر می مانند؛سپس با کرامت و عزت بر می دارند؛و مسؤولیت نتایج آن را با کمال خشنودی و آرامش می پذیرند.اخوان المسلمین به انقلاب نمی اندیشد؛به آن اطمینان و به نتیجه ی ان اعتقاد ندارد. اگر چه با صراحت به حکومت مصر اعلام کرده است،که اگر اوضاع بع این منوال بگذرد؛و مسؤولان امور،به اصلاحات زود هنگام دست نزنند؛و مشکلات را حل نکنند،به یقین انقلاب در کشور صورت خواهد گرفت؛اما این انقلاب کار اخوان المسلمین و جماعت آنان نیست،بلکه شرایط سخت،مقتضیات زمان و مکان و بی توجهی به اصلاحات،ان را رقم خواهد زد.

این مشکلات به مرور به یکدیگر گره می خورند؛و در گذر ایام گذرشان کور می شود؛و این هشداری است که مسؤولان بایدآن را جدی بگیرند؛و به صورت عملی در حل انها شتاب کنند.

–         اخوان المسلمین و حکومت

گروه دیگر می پرسند:آیا در برنامه ی اخوان المسلمین،تشکیل حکومت و مطالبه ی آن وجود دارد؟

ابزار آنان برای این هدف چیست؟

این گروه از پرسشگران را نیز در حیرت نمی گذاردم؛و به آسانی پاسخ می دهم:اخوان المسلمین در تمام برنامه ها، آرمان ها و کارهای خود، تابع اسلام حنیف، آن هم بر پایه ی فهم خود از آن، در آغاز صحبت،درباره ی برداشت اخوان المسلمین از اسلام، حکومت یکی از ارکان آن است؛و اجرای قوانین،همانند ارشاد در آن امری لازم است. از دیر باز خلیفه ی سوم فرموده است:إن الله یزع بالسلطان ما لا یزع بالقرآن»

(خداوند با قدرت،کاری را به انجام می رساند،که با قرآن به انجام نمی رساند.)

پیامبر(ص)حکومت را یکی از حلقه های اسلام برشمرده است.در کتاب های فقهی ما،حکومت در بخش عقاید و اصول آمده است،نه در بخش فروع و فقه،پس اسلام حکومت است و اجرا؛ قانونگذاری است و آموزش؛ و قانون است و دادرسی؛و هیچ کدام از یکدیگر جدا نیستند. اگر مصلحی اسلامی راضی شود،که فقیه و مرشد باشد؛اما تنها احکام را بیان کند؛در اصول و فروع به مردم آموزش دهد؛بگذارد که مسؤولان حکومت، قوانینی برای امت وضع کنند، که خداوند بدان اجازه نفرموده است؛ و با زور و سلطه مردم را به مخالفت با اوامر خداوند وادار کنند، در نتیجه صدای اش همچون فریاد در ته دره یا کوبیدن آب در هاون، بی ثمر است.

گاه پیش می آید که مصلحان اسلامی هنگامی که می بینند،مسؤولان اجرایی به فرمان های خدا گوش فرا می دهند. احکام او را اجرا می کنند؛و اجازه می دهند آیات و احادیث به مردم ابلاغ شوند، به موعظه و ارشاد قناعت می کنند؛ اما همانگونه که می بینید، قوانین اسلامی در یک مسیر حرکت می کنند؛و قوانین اجرایی در مسیری دیگر. پس بی تفاوتی مصلحان اسلامی درباره ی مطالبه ی حکومت، جرمی است که کیفر آن جز حرکت،قدرت اجرایی از دست کسانی که پیرو احکام نیستند،چیز دیگری نیست.

ما این سخن روشن را- از پیش خود – نیاورده ایم،بلکه اسلام آن را مقرر کرده است.بنابراین اخوان المسلمین حکومت را برای خود نمی خواهد. اگر کسی را از میان امت یافت،که آمادگی قبول بار مسئولیت و ادای امانت را دارد؛ و به روش اسلام وقرآن حکومت می کند،گروه اخوان المسلمین سربازان، حامیان و یاوران او خواهند بود؛اما اگر چنین کسی را نیافت، حکومت،از جمله ی برنامه های اش است؛و برای رهایی آن از دست هر حکومتی که مجری اوامر خداوند نیست،تلاش خواهد کرد. اخوان المسلمین هوشیارتر از آن است، که با وجود وضع ناگوار امت، بخواهد حکومت را به دست بگیرد. پس نیاز به گذشت زمان است؛تا معیارهای اخوان المسلمین منتشر و در جامعه پذیرفته شوند؛و ملت یاد بگیرد که چگونه مصالح عمومی را بر مصالح شخصی و خصوصی ترجیح دهد. سخنی که باید در این جا گفته شوداین است که اخوان المسلمین که هیچ کدام از حکومت های معاصر-چه حومت های موجود، چه حکومت های پیشین-را ندیده است، که این مسئولیت را بر دوش بگیرد؛یا برای حمایت از اندیشه ی اسلامی اعلام امادگی کند.پس امت باید این حقایق را بداند؛ و از احکام خود،حقوق اسلامی اش را مطالبه کند. اخوان المسلمین باید این حایق ررا مورد توجه قرار دهد.

مطلب دوم:بزرگترین اشتباه بعضی از مردم آن است که می پندارنداخوان المسلمین، مرکب هموار بعضی حکومت هاست؛و روشی جز روش خود برگزیده است.این اشتباهی ست که اخوان المسلمین و دیگران باید آن را بدانند.

———————————————–

منبع:پیام بیداری

تألیف:امام حسن البناء

ترجمه مصطفی اربابی

ناشر :نشر احسان

نوبت چاپ:اول -۱۳۸۸