چرا هیچ کس نمی گوید «من فلسطینی یا نیجریه ای هستم»
چرا هیچ کس نمی گوید «من فلسطینی یا نیجریه ای هستم»
فعالان غربی در حالی دم از همدلی با نشریه فکاهی «شارلی ابدو» می زنند که تا کنون کسی از آنان به کشتار هزاران انسان بی گناه در خاورمیانه و آفریقا واکنش نشان نداده است.
واکنش هایی که امروز در سطح رسانه های غربی و شبکه های اجتماعی به حمله مسلحانه به یک نشریه فرانسوی دیده می شود بار دیگر پرده از نگاه دو گانه غرب به مفاهیمی مانند آزادی، انسانیت و تروریسم برداشته است.
هر چند اعمال خشونت علیه عوامل یک نشریه امری مذموم بوده و مورد تایید هیچ عقل سلیمی نیست اما نوع رفتار و واکنش مقامات و رسانه های غربی به این اتفاق سوالات زیادی را در اذهان مردم جهان ایجاد می کند. چگونه می شود حمله ای مسلحانه که در آن شمار اندکی کشته می شوند، به یکباره به عاملی برای یکدلی کشورهای غربی و جزم شدن عزم آنها برای مبارزه با تروریسم، آن هم با چاشنی همیشگی بنیادگرایی اسلامی تبدیل می شود. آیا تروریسمی که در عراق و سوریه جریان دارد و جنایاتی که گروه هایی مانند بوکو حرام و الشباب در آفریقا مرتکب می شوند، با تروریسمی که اروپا و آمریکا را تهدید می کند، متفاوت است؟
چرا کشته شدن چند خبرنگار و پلیس در پاریس انقدر مهم می شود و مقامات غربی برای آن سینه چاک می کنند، اما کشته شدن دهها انسان دیگر در مناطقی مانند سوریه، عراق، افغانستان، یمن و نیجریه برای آنها اهمیتی ندارد؟ تنها دلیلی که برای توجیه این تناقض آشکار می توان یافت، بهره برداری سیاسی و تبلیغاتی از حوادث پاریس در راستای اهداف و منافع غرب است. چنین به نظر می رسد که حمله به مجله شارلی ابدو دستاویز جدیدی برای کشورهای غربی شده است تا در جبهه ای که پس از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ علیه تروریسم (با تعریف غربی از آن) تشکیل دادند، از نو صف آرایی کنند.
هفته گذشته شمار زیادی از مقامات غربی و عربی در پاریس گردهم آمده و در راهپیمایی نمادین حمایت از آزادی بیان و مبارزه با تروریسم شرکت کردند. در کنار این مقامات صدها هزار نفر از مردم فرانسه و اروپا به خیابان های پاریس آمده و با شعار «من شارلی هستم» حمله به مجله فرانسوی را محکوم کردند. آیا تا کنون کسی از این به اصطلاح دلسوزان بشریت پیدا شده که شعار مشابهی را در مورد قربانیان داعش در عراق و سوریه و یا قربانیان بوکو حرام در نیجریه به زبان بیاورد؟
بی شک نفس چنین تجمعی که برای نخستین بار به این شکل مشاهده می شود با وجود انتقادهای بسیاری که به برخی شرکت کنندگان در آن وارد شده، قابل احترام است. حتی تصور این که چنین همدلی بین مقامات جهان برای مبارزه با تروریسم وجود داشته باشد، دلگرم کننده است. اما با توجه به واقعیت های کنونی جهان باید گفت چنین اقدامی به دلیل این که فاقد صداقت است، در از بین بردن تروریسم واقعی بی نتیجه است. این اقدامات بیشتر به یک شو تبلیغاتی می ماند که در پس آن باید منتظر دور جدیدی از اقدامات هتاکانه به نام آزادی بیان علیه ارزش های اسلامی و افزایش سخت گیری ها نسبت به مسلمانان بود.
منبع: خبرگزاری مهر
