تو سازنده ی زندگی ات هستی! پس اینگونه باش…
تو سازنده ی زندگی ات هستی! پس اینگونه باش…
نویسنده: ادهم شرقاوی / ترجمه: عبدالخالق احسان
دوست من!
از من در مورد سعادت می پرسی و می گویی: چه وقت به سعادت می رسم؟
برایت می گویم: سعادت ایستگاهی نیست که به آن برسی، و بلکه راهی است که باید طی نمایی!
دوست من!
نگاه خود را نسبت به جهان تغییر بده، جهان در نگاه تو تغییر می کند!
هرگاه سعادت را به بیرون از قلبت جستجو نمایی، باید تا ابد در جستجوی آن باشی!
و اگر آن را در قلب خود جستجو نمایی، آن را طوری می یابی که شخص، گمشده خود را می یابد! سعادت تو از خودت آغاز می گردد نه از دیگران!
صحیح است که انسان در روی کره ی زمین بته تنهایی زندگی نمی تواند، و مردم از همدیگر بی نیاز نستند، اما هدف من این است که تو سردار و مهتر زندگی ات هستی، و به خاطر مبادی و اصول خود زندگی می نمایی، اگر چه مردم آن را کم ارزش بپندارند! لذا در مقابل بادهای تغییر کج مشو، چون می دانی که ترا به سوی بدی ها تغییر می دهد.
در این مورد بخوانید: سی توصیه برای موفّقیّت در زندگی
دوست من!
اگر تو ثابت قدم باشی، کجی دیگران برایت ضرر نمی رساند، و اما اگر تو کج شوی، ثبات دیگران برایت نفعی نمی رساند!
احترام تو به خودت از امور شخصی توست و ربطی به دیگران ندارد، اگر این نکته را بدانی، اولین گام سعادت را شناختی!
دوست من!
حسود مباش، چون حسد نعمت دست داشته دیگران را فاسد نمی کند و بلکه نعمت ترا در نظرت فاسد می سازد! همیشه به آن چه در اختیار داری بنگر، آن را زیاد می یابی! و به آن چه در دستان مردم است، نگاه مکن؛ چون داشته های خودت را حقیر می شماری و سعادتی جز در قناعت نیست، قناعت کن سعادتمند می شوی!
دوست من!
بر گذشته حسرت مخور، گذشته فقط به خاطر این است که از آن درس بگیریم، نه برای این که در آن زندگی نماییم! به آن چه از تو گذشته اجازه نده که ترا با خود به گذشته ببرد! و آن چه ترا ترک نموده است، اجازه نده که ترا با خود انتقال دهد!
مدیون و وامدار سیلی روزگار باش؛ چون پخته ات می کند، و مدیون هر فریبکار باشد؛ چون برایت می آموزد که در اعتماد به دیگران زیاده روی نکنی، و مدیون هر لغزشی باش؛ چون برایت آموزش می دهد که دوباره سرپایت ایستاد شوی!
صفحه گذشته را بسته کن نه به این معنی که آن را فراموش نمایی، بلکه به این خاطر که به آن اجازه ندهی که بر تو حکمروایی کند، این از جمله سعادت است، لذا صفحه گذشته را بسته کن!
دوست من!
فرومایه مباش، و به هر خراشه ی گریه مکن، و به هر ضربه سقوط منما، مانند کودکان در هر موقفی شکوه مکن، قوی باش، و بدان که چگونه هر بار خود را به قیام و نهضت وادارنمایی! زخم های که به بدنت اصابت کرده را طوری بپذیر که تذکراتی در ایام سختی بوده اند، و عاجز شدند که ترا بکشند، و سعادت انسان در صلابت و استواری اوست؛ لذا استوار باش!
دوست من!
سعادت به این معنی نیست که کارهای بزرگ و خارق العاده انجام دهی، اشیای ساده و بسیط موجب سعادت اند، لذا خودت را حقیر و کوچک مشمار؛ چون در خشنودی پدر و مادرت سعادت نهفته است، اگر لذت آن را درک نمایی، و استغفار از گناه سعادت است اگر تأمل نمایی، در فرمانبرداری تو سعادت است اگر با اخلاص و از ته دل انجام دهی، در قطره اشکی که می ریزی سعادت است، و در اشتباهی که جبران می نمایی سعادت است و دست مددی را که به سوی دیگری دراز می کنی سعادت است! و لذا سعادت در معجزات و امور خارق العاده نیست، بلکه سعادت در انجام امور کوچکی است که به محبت اجرا گردد، خودت را دوست بدار و قلبت را سالم نگهدار!
