علامه سید ابوالحسن علی ندوی _رح_

بسم الله الرحمن الرحیم

مختصری از شرح حال علامه سید ابوالحسن علی ندوی _رح_

امام ندوی ، در روز ششم ماه مرّم سال ۱۳۳۲ هجری قمری برابر با ۱۹۱۳میلادی در دهکده تکیه ، هفتاد کیلو متری لکهنو ی هندوستان در خانواده ای مذهبی و دانش دوست و شهید پرور و اهل مطالعه و قلم ، دیده به جهان گشود . پدرش علامه عبدالحیّ بن فغرالدین از دانشمندان بلند پایه واطبای حاذق و نویسندگان چیره دست و صاحب کتاب << نزهه الخواطر >> در هشت جلد ، ومادرش خیر النساء از زنان نویسنده و صاحب کتاب << الدعاء و القدر >>می باشد.

امام ندوی ، تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش لکهنو آغاز نمود و تا سنّ ۲۱-۱۳ سالگی زبان عربی ، انگلیسی و فارسی را به خوبی می دانست ؛ ودر سال ۱۹۲۶م . در کنفرانس << ندوه العلماء >> که با شرکت علمای بزرگ برگزار گردید ، به زبان عربی سخنرانی کرد.

پس از اتمام دوره ابتدایی و متوسطه در سال ۱۹۲۷ م وارد دانشگاه لکهنو شد و سپس در سال ۱۹۳۰م برای ادامه تحصیلات عالی عازم لاهور شد ، و زانوی تلمذ را پیش دانشمند بزرگ ، مولانا احمد علی الهوری خم کرد ، و از آنجا گواهی نامه ی عالی علمی دریافت نمود . او همچنین در دانشگاه دیوبند از محضر مولانا حسین احمد مدنی کسب فیض نمود .

وی در سال ۱۹۳۴ در سن ۲۰سالگی در دانشگاه ندوه العلماء لکهنو به تدریس پرداخت و به مدّت ده شال ، مسند درس را زینت بخشید و در این مدبت با رهبران و مصلاحان عصر خود همچون مولانل محمّد زکریا ، مولانا محمد الیاس و مولانا انور شاه کشمیری آشنا شد و از محضر آنان کسب فیض نمود .

وی از سال ۱۹۴۳ تا ۱۹۵۱ م در سازمان تبلیغات اسلامی لکهنو به تدریس قرآن و حدیث پرداخت و در سال ۱۹۵۵م از سوی دانشگاه دمشق برای همکاری و تدریس فرا خوانده شد ؛ و به عنوان استاد مهمان مسئولیبت را پذیرفت .

 همچنین در سال ۱۹۶۲م از سوی شاه سعودی برای تدریس در دانشگاه اسلامی مدینه منوّره دعوت شد ؛ امّا تدریس همیشگی و قبول کرسی رسمی را نپذیرفت ، بنابراین در سال ۱۹۶۳م بنا به دعوت دانشگاه اسلامی مدینه به عنوان استاد مهمان در آنجا مشغول تدریس گردید .

استاد ندوی ، آثار و تاٌلیفات بسیاری نیز دارند که شمار آنها به بیش از سیصد کتاب می رسد . سرانجام سیدابوالحسن ندوی ، بنیان گذار و رئیس بسیاری از دانشگاهها و اکادمیهای علمی و ادبی در سطح جهان ، در مورخه ۲۳ رمضان المبارک اخرین روز سال ۱۹۹۹ میلادی قبل از نماز جمعه به هنگام تلاوت سوره ی مبارک کهف ، دار فانی را وداع گفت .

روحش شاد و راهش پر رهرو باد .

****************************************************

عالم فرزانه دکتر یوسف قرضاوی در باره ی امام ندوی می گوید :

وی شخصیّتی قرآنی بود زیرا قرآن منبع اولش بود، از آن استمداد ، و بر آن تکیه میکرد و از قرائت قرآن لذّت می برد ودر فضایی قرآنی زندگی می کرد ؛ با آیاتش سازگار ودر معانیش تدبر و با عقل متفکر و قلب متاثر از آن جواهر و مروارید استخراج می کرد و در کتابها و سخنرانی هایش آن را عرضه می نمود .

او شخصیّتی ربانی بود ، زیرا سلف بر این عقیده اند انسان ربانی کسی است که علم یاد می گیرد و به ان عمل می کند و آن را به دیگران می آموزد .

علامه ندوی شخصیّتی اسلامی بود ؛ زیرا که گوشت ، تار و پود ، هدف ، ابتدای مسیر و غایتش ، اسلام بود و هم و غمّش به خاطر اسلام بوده ؛ از اسلام دستور می گرفت و حب و بغضش به خاطر آن بود . آنجه عقل و قلب و وقت وی را به خود مشغول کرده بود ، اسلام وبیداری و جنبش ، مشکلات امت و حمله ی دشمنان و تربیت افراد بود .

امام ندوی شخصیّتی دعوتگر و جهانی بود و اهداف و حرکت و فعالیّت او در سطح جهان بود . وی عضو اکثر مجالس و موسسات مثل شورای هیأت موسسان <<رابطه العالم الاسلامی >> در مکّه معظمه ، شورای عالی مساجد در حجاز ، موسسه علمی و تحقیقی تمدن اسلامی در اردن و مجمع علمی و آکادمی عربی در دمشق بود . وی همچنین به بسیاری از سرزمین های اسلامی از جمله ایران __در سال ۱۹۷۳ __ سفر کرد .

استاد ندوی با نویسنده بزرگ ، شهید سید قطب ، شیخ محمّد غزالی ، استاد البهی الخولی ، استاد صالح العشماوی و دیگر رهبران اخوان المسلمین ملاقات کرد و با آنها صحبت کرد که بعد در رساله ای تحت عنوان << سخنی با اخوان المسلمین >> منتشر شد .

<<<<< ما از خدائیم و به سوی او باز می گردیم .>>>>>

*************************************************

منبع :

کتاب : امام سید ابو الحسن ندوی

تألیف  : دکتر یوسف قرضاوی

ترجمه : عثمان رادپی

  نشر :   نشر احسان

************************************************