رمزگشایی سخنان پادشاه عربستان درباره غزه

روزنامه‌نگار و پژوهشگر سرشناس عرب، با اشاره به سخنان دیرهنگام پادشاه عربستان درباره اوضاع فاجعه بار مردم فلسطین در غزه، از سکوت وی درباره برخی مسائل مهم خبر داد.
عبدالباری عطوان تأکید کرد: عبدالله بن عبدالعزیز، حوادث غزه را جنایت‌، کشتار جمعی و جنایتهای ضدانسانی توصیف و با فلسطینی‌هایی که خونشان در غزه ریخته می‌شود ابراز همدردی کرد؛ ولی نگفت که چگونه می‌توان با کسی که این جنایتها را مرتکب می‌شود مقابله کرد، و اینکه نقش کشورش در این زمینه چیست !!
عطوان افزود: سخنان پادشاه عربستان را که عصر جمعه به نیابت از او قرائت شد، دنبال کردم، و امیدوار بودم که دعوتی را برای برگزاری اجلاس فوق العاده کشورهای عربی با حضور وزرای دفاع این کشورها و رؤسای ستاد ارتش‌هایشان مطرح کند؛ و یا حتی دعوت برای نشست فوری وزرای خارجه عرب؛ ولی ناامید شدم.

وی تأکید کرد: در سخنان پادشاه عربستان، حتی یک واژه درباره اسرائیل متجاوز و یا اقدامات تروریستی این رژیم مطرح نشده است، و احتمالا کسانی که این سخنرانی را نوشته‌اند به عمد از اشاره به این مسأله خودداری کردند؛ ولی در مقابل به صورت مفصل به انواع اقدامات تروریستی که به نام اسلام صورت می پذیرد، پرداخته‌ شده است.
عطوان ادامه داد: هنگام سخنرانی پادشاه عربستان و استقبال فوری محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان از این سخنان، جنگنده‌های اسرائیلی به خانه‌های شهر رفح در جنوب غزه حمله کردند و بیش از ۶۰ شهروند را به قتل رساندند؛ یک سوم کشته شدگان کودک و نوزاد بودند. اقدام وحشیانه‌ای که با نقض آتش بس (از سوی رژیم صهیونیستی) صورت گرفت. سه کودک هم در شمال غزه در آتش سوختند.

سردبیر سایت خبری تحلیل رأی الیوم گفت: سکوت دولتهای عربی که پادشاه عربستان از آن سخن گفت و آن را محکوم کرد، اسرائیل را طی ۴ هفته گذشته به قتل و ویرانگری تشویق کرده است.
پادشاه عربستان گفت که این سکوت قابل توجیه نیست، و موجب می شود که نسلی به وجود بیاید که فقط به خشونت اعتقاد دارد و مخالف صلح است، نسلی که به جنگ تمدن ها ایمان دارد و نه گفتگوی آنها.
عطوان خاطرنشان کرد: ولی پادشاه عربستان، سکوت دولتهای عربی را با هشداری به اسرائیل برای توقف بدون شرط آتش بس نشکست؛ و تهدید نکرد که در صورت متوقف نشدن این حملات از سلاح نفت استفاده می کند؛ برخلاف وی برادرش ملک فیصل بن عبدالعزیز در جنگ رمضان سال ۱۹۷۳ چنین کاری کرد.
عطوان ادامه داد: امیدوار بودیم که پادشاه عربستان حجم ویرانی‌هایی را که بمباران مستمر منطقه تحت محاصره غزه به بار آورده، ببیند؛  یا اینکه به پیکر کودکانی را که در این حملات تکه پاره شده است، و یا کودکانی که دچار نقص عضو شده‌اند نگاهی بیندازد؛ کودکانی که در کنار ده ها هزار مجروح دیگر در راهروهای بیمارستانها بستری شده و درنتیجه نبود دارو به دلیل بسته بودن گذرگاه رفح از سوی مصر – هم پیمان عربستان- با مرگ دست و پنجه نرم می کنند. مصر گذرگاه رفح را به روی هیأتهای امدادگران پزشکی و کاروانهای امدادرسانی و تجهیزات آنها بسته است، امری که باعث مرگ ده ها تن در این بیمارستانها شده است (اسرائیل هم ده بیمارستان را بمباران کرده است). این بیمارستان‌ها همچنین از کمبود شدید پزشک رنج می برند، درنتیجه نمی توانند به این تعداد بسیار زیاد مجروح رسیدگی کنند.
عطوان نوشت: موضوع قابل توجه این است که در این سخنان، از سکوت دولتهای عربی و مجامع بین المللی انتقاد شده است؛ البته شک داریم که پادشاه سعودی از این موضوع کاملا مطلع باشد؛ این سخنرانی با  ۴ هفته تأخیر منتشر می‌شود، و طی این مدت ما هیچگونه موضع رسمی از عربستان در قبال جنایت‌های اسرائیل در غزه که همطراز با جایگاه عربستان باشد، نشنیدیم.
وی تأکید کرد: همه آن چیزی که از عربستان (درباره غزه) شنیدیم، مقاله‌ای شاهزاده “ترکی فیصل” رئیس سابق سازمان اطلاعات عربستان بود، که در آن به شدت مقاومت فلسطین را مورد سرزنش قرار داده، و آن را مسؤول جنگ و تبعاتش دانسته است.
عطوان خاطرنشان کرد: جنایتها در غزه لکه ننگ دیگری بر پیشانی دولتهای رسمی عربی و سران آنها است که همگی سکوت کردند و ترجیح دادند که سر خود را به طرف دیگر بچرخانند؛ برخی از آنان هم در روز روشن با تجاوز رژیم اسرائیل همدست شدند که این کار آنها بدتر از سکوت بود؛ البته برخی از آنها هم از اسرائیل و ارتش آن خشمگین شدند، البته نه به خاطر جنایتها درغزه ،بلکه به دلیل پایان ندادن به مأموریت خود در چند روز.
عطوان تأکید کرد: سران کشورهای آمریکای لاتین که ده ها هزار کیلومتر فاصله دارند، و مسیحی هستند سفارخانه های اسرائیل را بستند و سفرای این رژیم را اخراج کردند، و برای ابراز همدردی خواستار استقبال از کودکان مجروح و یتیم غزه شدند، ولی ما حتی از یکی از سران عرب نشنیدیم که دست به چنین کاری بزند، یا پلی هوایی را برای انتقال مجروحان از بیمارستانهای غزه بگشاید؛ بلکه همه رویدادها برعکس بود، و هم پیمان مصری تشویق شد که مرزها را محکمتر ببندد، و قربانی را مسؤول کشتار بداند و جلاد را از هرگونه سرزنشی دور بدارد.
عطوان با اشاره به فریاد مادران شهید و مجروح غزه که سران عرب و برخی ملتهای عربی را مورد ملامت قرار داده و گفتند دیگر عرب نیستند؛ گفت: مقاومت غزه و مردان این منطقه در حال حمایت از آن هستند، و زنان این منطقه دلاورمردان دیگری را به دنیا خواهند آورد؛ غزه فقط در مقابل خداوند زانو می زند.