عاشق راستین و خلوت با محبوب
عاشق راستین و خلوت با محبوب
نویسنده : امین الرحمن کیانی
ابراهیم خلیل (ع) و عزرائیل
ابراهیم خلیل (ع) نفس های آخر را می کشید و دیگر رمقی در جان نداشت. عزرائیل (ع) آن فرشته ی جان ستان آمده بود که روح ابراهیم خلیل (ع) را بگیرد، اما ابراهیم (ع) حاضر نبود امانت الهی را به کسی غیر از صاحب آن تسلیم کند از این رو از دادن جان خودداری می کرد.
پرسیدند « ای ابراهیم (ع) تو که از بذل جان در آتش نمرود و نثار فرزند دریغ نکردی، چرا از دادن جان خود داری می کنی؟»
ابراهیم (ع ) پاسخ داد« وقتی مرا در آتش افکندند جبرییل امین (ع) پیش آمد تا مرا نجات دهد، به او توجه نکردم، حالا جان را که امانت حق است به غیر حق باز دهم؟»
در دو عالم کی دهم جان به کس تا که او گوید سخن این است و بس
یاداشت: خداوند مهربان و بخشنده در هر شب خطاب به بندگان خود می فرماید: « دروغ می گوید کسی که ادعای محبتم را داشته باشد و آن گاه شب خیمه ی سیاهی اش را می گستراند، او می خوابد. آیا هر عاشقی دوست ندارد با محبوبش به خلوت نشیند؟ آیا هر دل سپرده ای آرزو ندارد که با دلبرش سخن گوید. اکنون این منم که خود را بر دوستانم آشکار ساخته ام، آن گاه که شب فرا می رسد خود را در پیش چشمان شان حاضر می سازم ، تا مرا مستقیم مورد خطاب قرار می دهند و رو در رو با من سخن گویند، من هم فردای قیامت چشمان دوستانم را در بهشت آرام می سازم »[۱]
یاداشت: لطف پوشیده ای وجود دارد که بنده را از هر سو به آغوش می گیرد، صاحب این لطف پوشیده، خداوند مهربان است. خداوند به همین لطف، محبوب نازنینش محمد (ص) و یار غار او را در غار سالم نگاه داشت و بر اصحاب کهف رحم نمود و ابراهیم را از آتش نمرود نجات داد و موسی را از غرق شدن رهانید، نوح را از طوفان یوسف را از چاه نجات داد و ایوب را از بیماری شفا بخشید. راستی با همه ی این نمونه ها باز هم از خود بپرسیم:
« آیا خداوند برای حفاظت و حمایت از بنده اش کافی نیست؟»[۲]
————————————
منبع: یاداشتی از طرف خدا / مؤلف: امین الرحمن کیانی / نشر احسان
[۱] استشناق نسیم الانس، ص۸۷
[۲] سوره زمر آیه ۳۶