توصیه و پیغام کاکه احمد مفتی زاده به حجاج عازم خانه ی خدا و خلق

توصیه و پیغام کاکه احمد مفتی زاده به حجاج عازم خانه ی خدا و خلق

برادران و خواهرانِ مسلمانِ عازم دیدار خانه خدا و خلق!

بسم الله الرحمن الرحیم

باسلام، و آرزوی قبول توبه و عبادت دیدار، و بستن پیمان اخوّت با خواهران و برادرانی که از همه جهات عالم، در«اوّل بیتٍ وضع للنّاس»گرد میآیند؛ و بر توحید و فرمان بردن از آفریدگار و سرفرازی و نافرمانی در برابر خدایان زر و زور و تزویر، پیمان می بندند، لازم میدانم که همچون سالهای گذشته بمناسبت این موضوع خاصّ، توجهتان را به چند مسأله، که در عین فرعی بودن نسبت به گرفتاری های بزرگ جامعه مان، باز از جهت موازین فکر و اخلاق اسلامی، اهّمّیتی فراوان دارند، معطوف سازم:

–  در بعضی موارد«هَدْی»، واجب میشود؛ و «قربانی» نیز، از مستحّبات بزرگ اسلامی است.

امّا گاهی ممکن است شرایطی اجتماعی و اقتصادی پیش آید که اجرای دقیق یک وظیفه دینی، با حالتی حرام و منکر، قرین گردد. و چنانکه اطّلاع دارید در عید قربان، فراوانی ذبح هَدی و قربانی، موجب میشود که صدها تُن گوشت، در زیر خاک، مدفون گردد.

ازآنجا که این امر: « تبذیر»ی است آشکار؛ و تبذیر، از بزرگترین محرمّات است، بهتر است که:

اولاً – از قربانی خودداری کنید؛ و پولی معادل قربانی مورد نظر را به فقرا و درماندگانی بدهید که از نقاط مختلف جهان میآیند، و در ایّام حج، درمکّه جمع می شوند بخصوص، مردم بعضی از کشورهای آسیائی و آفریقائی که ثروتهایشان را، جهانخواران، به یغما میبرند؛ و صاحبان اصلی آن را، روز سیاه تنگ دستی و فقر می نشانند، بطوری که هر سال، صدها هزار و میلیونها نفرشان، از گرسنگی می میریند.

ثانیاً- با راهنمائی رهبران محترم مذهبی، وظیفه ی حجّ و عمره را، به ترتیبی انجام دهید که نه «هَدی» واجب شود، و نه مجبور به ادای فدیه شوید و در صورتی که ناچار به ذبح فدیه شدید، طبق رأی بعضی از دانشمندان بزرگ، این تکلیف را، در روزهای پیش از عید انجام دهید که گوشت آن به مصرف شرعی می رسد.

–  آوردن هدیه، و پذیرائی از دوستان و آشنایان، همیشه، و بخصوص پس از بازگشت از سفر از مستحّبات است، امّا متأسفانه شرایط اخلاقی جامعه ی ما طوری است، که این چنین مستحّباتی نیز با منکراتی بزرگ همراه می شود؛ از جمله این که؛ غالباً حالت هم چشمی، و گاهی رنگ رقابت و تفاخر پیدا میکند؛ وبسیار هستند که اگر میل و رغبت، و حتی امکان مالی هم نداشته باشند، خود را به ادای این مراسم، و همچنین، به فرستادن چشم روشنی، موظّف می دانند، بطوری که بعضی، خود را به خاطر اینها، بدهکار می سازند. علاوه بر اینها، در پذیرائی ها هم «اسراف» (بیش از حّد متوسّط خرج کردن)، و هم «تبذیر» (ریخت و پاش و تلف کردن نعمت) در صورت های مختلف پیش می آیند؛ و این دو، از گناهان بسیار بزرگ اند.

بنابراین اگر هر یک از شما، در شکستن این عرف های مستلزم انواع معصیت، پیش قدم شوید، تا دیگران نیز از فشار تکالیف نامشروع، نجات یابند، به اقدامی شجاعانه و پر از أجر و ثواب، دست زده اید. کسانی که از نظر مالی، توانائی داشته باشند، بهتر است آن مبالغی را که می خواهند بخاطر ادای این مراسم خرج کنند، به کمک و دستگیری نیازمندان و به خدمات اجتماعی سودمند، اختصاص دهند.

– و می دانیدکه #توبه، از اقدام های مقدّماتی حجّ است، و توبه وقتی مفهوم درست پیدا می‌کند که با تصمیم صمیمانه بر ردّ مظالم و جبران تقصیرها همراه باشد (و بقیّه شرایط توبه)، و همه وظیفه داریم بکوشیم که نسبت به هر فردی، هرگونه ستمی یا تقصیری روا داشته ایم، در صدد جبران برآییم، یا لااقلّ، استحلال و طلب بخشش کنیم…و اکنون که فرصت دیدار عزیزان را ندارم، بدین وسیله از همه خواهش میکنم، اگر هرگونه حقّی بر من دارند، مطّلعم گردانند، تا جبران کنم؛ و از قصورها و ستمهای غیر قابل جبران، مورد بخشش و گذشتم قرار دهند.

– خدای متعال توفیقمان دهد که جامعه مان را، و زندگی خودمان را، از انواع رنگهای شرک آلود إتراف، و ریا، و تقلید نامشروع، و رقابت های نکوهیده پاک سازیم؛ و حدّ فاصل مابین«معروف» و «منکر» را، دقیقاً بشناسیم و مورد اهتمام و توجه قرار دهیم. یقیناً چنین جامعه ای، به آسانی می تواند از دام گرفتاری های بزرگ نیز بیرون آید.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

برادرتان: احمد مفتی زاده مفتی کردستان

♦ ۱۳۵۹/۰۶/۲۷

منبع: کانال میزان