حق ناشناسی انسان و مهربانی خداوند

حق ناشناسی انسان و مهربانی خداوند

نویسنده:مجدی الهلالی / مترجم: مجتبی دروزی

تعامل عاشقانه ی خداوند با انسان را،نه برابر،بلکه یک صدم آن را نیز در حق خدا انجام نمی دهد و عجیب آن که اگر جنبه های گوناگون توجه خداوند (به بندگان) را در نظربگیریم،و یاری پیوسته و تربیت و لطف وعشقش به هرانسانی،و استمرارهمه ی این ها،و قطع نشدنش حتی برای یک لحظه را مورد توجه قرار دهیم،این احساس به ما دست می دهد که گویی این انسان تنها بنده ی خداوند است!!…وهنگامی که به پاسخ این انساندر برابر آن معامله و میزان تعامل احساسات و رفتارش با آن را،از نظر می گذرانیم،چنین می پنداریم که این آدمی جز خداوند پروردگار دیگری نیز دارد.زیرا می بینیم که چگونه در برابر خدا ناسپاسی و رویگردانی می کند و این وضعیت عجیب و غریب که در اثری از پروردگار عزوجل نقل شده تجسم می یابد:

میان من ،و آدمیان و پریان رویدادی عجیب وجود دارد:من می آفرینم اما جز من پرستش می شود،من رزق و روزی می دهم اما غیر من مورد تشکر و سپاس قرار می گیرد،خیر و برکاتم به بندگانم می رسد، و شر آن به من می رسد،من با نعمت هایم خود را برایشان محبوب می گردانم در حالیکه من از آنان بی نیازم، اما آنان خودشان را با انجام گناهان نزد من مبغوض می کنند در حالی که آنان از همه کس به من نیازمندترند…

هرکس به من روی بیاورد از دور او را می پذیرم،و هر کس از من دوری گیرد از نزدیک او را صدا می زنم،کسی که به خاطر من "گناه"را ترک کند،زیادتر از آنچه می طلبد به او می دهم،هر کس رضای من را بخواهد من نیز آن را می خواهم که او می خواهد. کسی که با نیرو و توان من تصرف کند آهن را برایش نرم می کنم(همه کارها را برایش سهل می کنم).

اهل ذکر من همنشین منند و اهل شکر من مستحق دریافت بیشترند، اهل عبادت من احترام مرا دریافت می دارند و کسانی که مرا نافرمانی می کنند آنان را ناامید نمی کنم،اگر توبه کردند من دوست آنانم.براستی من توبه کنندگان و پاکان را دوست دارم و اگر توبه نکردند من طبیب آنانم،آنان را به مشکلات دچار می سازم تا آنان را از عیب و ایراد پاک گردانم…کسی که مرا بر دیگران ترجیح دهد من نیز او را بر دیگران ترجیح می دهم.

نیکی را به ده تا هفتصد برابر و حتی بیشتر از آن پاسخ می دهم،اما هربدی در نزد من همان یکی است،اگر آدمی پشیمان شده و از من طلب بخشش نماید آن را می بخشم.کمترین کار را سپاس گزاری می کنم و بیشترین خطاها و لغزش ها را می بخشم.رحمتم بر غضبم،و بردباریم بر سرزنشم،و بخششم بر انتقام گیریم پیشی گرفته است…من نسبت به بندگانم از مادر نسبت به فرزندش مهربانترم.

"برگرفته از مدارج السالکین لابن قیم ۱/۲۱۵ ، ۲۱۶"

—————————————————-

منبع:ایجاد ارتباط میان قلب و قرآن / نویسنده:مجدی الهلالی / مترجم: مجتبی دروزی / انتشارات:نشر احسان