ولایت و کرامت اولیاء
ولایت و کرامت اولیاء
نویسنده:فرید وجدی / مترجم: ابوبکر حسن زاده
ولایتدر لغت به معنی نزدیکی، همکاری و کمک است و ولی یعنی نزدیک، کمک رسان و یاری دهنده. خداوند لفظ اولیاء را در موارد متعدد برای دوستان نزدیک خود به کار برده است و می فرماید:
( أَلا إِنَّ أَوْلِیَاء اللّهِ لاَ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاَ هُمْ یَحْزَنُونَ الَّذِینَ آمَنُواْ وَکَانُواْ یَتَّقُونَ )یونس/۶۲-۶۳
« هان ! بیگمان دوستان خداوند ( سبحان ) ترسی بر آنان ( از خواری در دنیا و عذاب در آخرت ) نیست و ( بر از دست رفتن دنیا ) غمگین نمی‌گردند ( چرا که در پیشگاه خدا چیزی برای آنان مهیّا است که بسی والاتر و بهتر از کالای دنیا است ) . ( دوستان خداوند ) کسانیند که ایمان آورده‌اند و تقوا پیشه کرده‌اند . »
هر مسلمانی که متقی باشد برابر این آیه ی شریفه بر حسب لغت و اصطلاح، ولی خدا است. پیغمبر(ص) می فرماید:( هر مسلمانی دوست و نزدیک خدا است.)
اما عامه ی مردم کسی را به عنوان ولی مس شناسند که کارهای خارق العاده از او سر زند، البته هر ملت و طبقه ای تصور خاصی از ولی دارد و متناسب با شعور و ادارک خود، افراد مخصوصی را به عنوان ولی می پذیرد، تا جایی که عده ای، افراد سفیه و دیوانه را ولی می دانند و خوارق و کرامات فراوانی به آنان نسبت می دهند که گاهی از معجزات بالاتر و مهم تر به نظر می رسند، مردم نیز به نقل و روایت و اشاعه ی این گونه مسائل علاقه ی فراوان دارند، اما اکثر این خوارق با روح و حقیقت شریعت اسلام سازگار نیستند ما نظر و عقیده ی قرآن را به طور خلاصه در چند سطر کوتاه به شرح زیر بیان می داریم.
قرآن لفظ ولی را بر تمام مسلمانان مؤمن و متقی اطلاق می فرماید که هر مؤمن متقی ولی خدا است و در حدیث پیامبر (ص) چیزی وارد نشده که جز معنی فوق مفهوم تازه ای بر آن اضافه کرده باشد. پس قرآن و حدیث پیامبر(ص) هر دو اتفاق دارند که ولی خدا، مؤمن متقی است و مؤمن متقی ولی خداست. کرامت اولیاء خدا لازم نیست که حتما” کارهای خارق العاده باشد بلکه توفیق انسان متقی برای عبادت و پرهیز از گناه و هدایت در مسیر کمالات معنوی و این که هر روز بر علم و عمل و صداقت و امانتش افزوده شود و انسان های سرگشته در پرتو نور ایمان و اخلاق او به راه راست برگردند خود از کرامات عظیم محسوب می شود. البته گاهی مشاهده می گردد که کارهای خارق العاده و خلاف معمول از بعضی از اولیاء خدا ظاهر می گردد که این هم نوع دیگری از کرامات اولیاء است و تنها از کسانی ظاهر می شود که خود را وقف عبادت کرده و ریاضت و تزکیه نفس را مد نظر داشته اند و جزو کسانی هستند که دارای فطرت سالم و پاک، نفس بلند و همت عالی باشند. مسلم است هرگاه قدرت و تسلط جسمی با عبادت و ریاضت تضعیف شود، نور روح فروزان تر می گردد و قدرت و تسلطش بر جسم و ماده ظاهر می شود. شکی نیست که هر کس روحش بر جسمش مسلط باشد خصوصیات و آثار قدرت روحی در وجودش آشکار می گردد. یکی از این آثار این است که روح بر ماده مسلط می گردد و قانون و مقررات مادی را دگرگون می سازد و چیزهایی از این افراد صالح ظاهر می شود که خلاف قانون ماده است، مثلا” آتش قدرت سوزان، سم قدرت کشتن و برق قدرت به سمت خود کشیدن را از دست می دهند. البته گاهی ظهور این خوارق به اراده و خواسته ی افراد صالح نیست و حتی از آن شرم دارند و خود را پنهان می سازند. موضوع کرامت امری است محقق و تنها کسانی که به روح و قدرت آن اعتقاد ندارند آن را انکار می کنند.
این است عقیده و نظر قرآن در مورد ولی، اولیاء و کرامت. اما چیزهایی غیر از این قبیل دفن اولیا و صالحین در گورستان های مخصوص در ست کردن گنبد و بارگاه، چراغانی کردن آنها، قرار دادن خدمه و کارگر برای خدمت، بلند کردن سطح قبرهای آنان، قرار دادن خرقه و عمامه بر سر این قبرها، نذر کردن به نام آنان و قربانی کردن برای آنها، به هنگام بلا و مصیبت پناه بردن به اولیاء و کمک خواستن از آنها،بوسیدن قبر و لباس و آثار آنان، همه از شدیدترین کارهای خلاف شرع است و چند قرن بعد از صدر اسلام پیدا شده اند و بدترین بدعت هایی هستند که متأسفانه مسلمانان آنها را به جای اصول و قوانین محفوظ در قرآن و سنت پذیرفته اند.
البته با انتشار کتاب های اسلامی و بیان فلسفه ی دین که به قلم انسان های مخلص و مؤمن نوشته شده اند این بدعت ها کم کم رو به ضعف و نابودی گذاشته و امید است مدت زیادی طول نکشد که اثری از آنها در میان مسلمانان باقی نماند.
مقالات مرتبط: کرامت و معجزه ، چیستی و چرایی؟
___________
منبع: نقش قرآن در هدایت انسان / نویسنده:فرید وجدی / مترجم: ابوبکر حسن زاده /انتشارات:نشر احسان-۱۳۷۸
