رهنمود های از امام شافعی «رض»

رهنمود های از امام شافعی «رض»

۱ – بعد از ادای فرایض هیچ چیزی بهتر از طلب علم  وسیله ی تقرب و نزدیکی به خدای عزوجل نیست .

۲ – علم جویی از نماز سنت برتر است .

۳ – دانشمندان با اختیار و انتخاب خویش و نادانان به ناچاری و اضطرار بی بضاعت می شوند .

۴ – انسان در جهان جز به این چهار خصلت به درجه ی کمال نمی رسد :دیانت ‌، امانت، صیانت از گناهان و  وقار و سنگینی .

۵ – برد عقل مانند برد چشم حد و مرزی دارد که به آن حد و مرز منتهی می گردد .

۶ – عاقل کسی است که عقلش او را از هر رفتار و کردار و گفتار زشتی باز دارد .

۷ – کسی که نتواند حداقل سی سال با دشمنش در یک ظرف سفالین غذا بخورد ،عاقل به شمار نمی آید .

۸ – نخستین امری را که وسیله ی تربیت فرزندان قرار می دهی این است که قبلاً خود را تربیت کنی .بعد آیه های کتاب خدا «قرآن »را به آنها بیاموز ولی نه به طور فشار و اجبار که آنها را ملول و خسته کنی و نه در حد اهمال که بکلی آن را کنار بگذارند سپس پر عفت ترین اشعار را برای آنها نقل کن و احادیث و ارزشمند ترین سخنان را برای آنها باز گو کن .

۹ – کسی که بر اثر ندانستن مطلبی به او خندیده باشند آن مطلب را هرگز از یاد نخواهد برد .

۱۰ – تکبر و خود بزرگ بینی مولد تمام عیب ها است .

۱۱ – به بهانه ی وقار و حفظ شخصیت دوری از تفریحات معقول و سالم ،سبک مغزی و کم فکری است .

۱۲ – به بهانه ی اطمینان از محبت برادرت هرگز در اداکردن حق او کوتاهی مکن .

۱۳ – کسی که در رفتار با او ناچار به مدارا با وی باشی آنکس برادر تو نیست .

۱۴ – همنشینی با کسی که از ننگ و عار باکی ندارد ننگ و عاری است برای روز قیامت .

۱۵ – کسی که به طور خصوصی برادرش را اندرز دهد اخلاص خود را نشان داده و او را زینت بخشیده است و کسی که در میان مردم او را اندرز دهد او را مفتضح و معیوب کرده است .

۱۶ – از فرو مایگی و پستی به شمار می آید این که مردی بخاطر دستیابی به چیزی از دارای زن حقارت و ذلت را تحمل کند .

۱۷ – مرووت چهار پایه است :حسن اخلاق ،  سخاوت و بخشندگی ، تواضع و کم گرفتن و دینداری و پرهیزگاری .

۱۸ – مروت عفت اندامها است از پوچگرای و بی بند و باری .

۱۹ – جوانمردی زیب و زیور اندامها است .

۲۰ – گشاده روی با تمام مردم موجب پیدایش همنشینان بد است و ترشروی با همه ی مردم سبب ایجاد عداوت و دشمنی می گردد ،پس مصلحت این است که نه با همه خوشرو و نه با همه ترشرو باشی .

۲۱ – اگر مردی خود را چنان سفت کند که مانند تیر راست گردد ،باز در میان مردم کسانی با او عناد و دشمنی می ورزند .

۲۲ –  هر گاه برایتان روشن شد که حدیثی صحیح است به آن عمل نمایید و قول مرا ترک کنید .

۲۳ – من با هیچ کسی بحث و مناظره نکرده ام که دوست داشته باشم او اشتباه کرده باشد .

۲۴ – دوست داشتم که مردم این کتابها را بیاموزند و علوم و معارف را از آن دریافت نمایند و آن کتاب ها را به من نسبت ندهند .

۲۵ – من این کتاب ها را تألیف کرده ام و از هیچ تلاش و کوششی در باره ی آنها کوتاهی نکرده ام امّا با این حال حتماً غلط و اشتباهی در آنها وجود دارد زیرا خداوند متعال در کتاب خود فرموده است :«و اگر قرآن از طرف غیر خدا می بود شما در آن خلاف و زد و نقیض های زیادی می یافتید » پس در این کتاب هایم هر قولی را یافتید که مخالف کتاب و سنت بود من از آن قول پشیمانم و از آن برگشته ام .

———————————————–

منبع : تحلیلی بر زندگانی امام شافعی «رض»

مولف : استاد عبدالله احمدیان

انتشارات : نشر احسان