{ رفتن به کره ماه}

دیدگاه های فقهی معاصر{ نظریه دینی راجع به رفتن به کره ماه}

سوُال: غربیان اعم از آمریکایی ، روسی و…اعلام کرده اند که انسان میتواند  از طریق وسایل فضایی وارد کره ماه شود ، اما از متد ینان  ومقدس مآبان این ادعا را دروغ می پندارند وآن را یک خرافه بیش نمی دانند و حتی برخی از دینداران می گویند چنین نظریه ای مخالف قرآن است . آنجا که می فرماید : خداوند آسمان را سقفی محفوظ قرار داد وآن را از هر شیطان سرکشی محفوظ داشته است نظر شما در این باره چیست ؟

//////////////////////////////////////////////////////////

     جواب: دوست دارم به برادر سوًال کننده بگویم در قران ، نص صریحی که اشاره به ممنوعیت رفتن به کره ماه  و سایر کرات دیگر نماید ، وجود ندارد .همانگونه که نصی که بیانگر رفتن انسان به آن کرات باشد در دست نیست . بیان چنین چیزی خارج از اهداف رسالت وحی از جانب خداوند متعال است . نهایت چیزی که در کلام وحی باشد این است که خداوند متعال آسمان را از عبور شیاطین محفوظ داشته است و می فرماید :

{و لقد جعلنا فی السماءبروجا و زیناها للنا ظرین و حفظناها من کل شیطان رجیم الا من استرق السمع فا تبعه شهاب ثاقب}

    « و به یقین ما در آسمان برجهایی قرار داده ایم و آن را برای تماشا گران آراسته ایم ، و آن را از هر شیطان رانده شده ای حفظ کرده ایم مگر آنکس که دزدیده گوش فرا دهد که شهابی روشن او را دنبال می کند .» [حج/ ۱۶-۱۸.]

    معنی محافظت آسمان از نفوذ شیطان ، این است که آنان به آسمان دست نمی یابند و آنرا آلوده نمی کنند و درآنجا بذر شر ،گمراهی و پلیدی را نمی کارند. شیطان برای این کره خاکی گمارده شده است که نواد گان آدم را به گمراهی بکشاند ، اما آسمان جای پاک و سرای فرشتگان و نشانه بلندی و رفعت وقبله گاه دعای مو منان است. شیطان از آنجا رانده شد و د یگر بدان دست نخواهد یافت و هرگاه بخواهد سخنان میان خداوند و ملا ئکه که هر کدام را به امری از امور هستی مکلف نموده استراق سمع کند شها بهای درخشانی که در کمین او هستند به سوی او پرتاب می شوند و به فرموده قرآن:

     « ما آسمان این دنیا را به زیور اختران آراسته ایم . و آن را از هر شیطان سرکشی نگاه داشته ایم .به طوری که نمی توانند به انبوه فرشتگان عالم بالا گوش فرا دهند و از هر سوی پرتاب می شوند . به شدت به دور رانده می شوند و برایشان عذاب دایم است و کسی که سخن بالاییان را استراق سمع کند در آن وقت شهابی شکافنده از پی او می تازد.» [الصافات/۱۰-۶ ]

   قبل از بعثت پیامبر اسلام (ص)جنیان سرکش و متمرد از عالم بالا استراق سمع می کردند و چه بسا قبل از فرود آمدن شهاب ، به کلماتی دست می یافتند و آن کلمات را به گوش کاهنان و رمالان و… میرساند ند و آنان بر یک کلمه صد کلمه می افزودند .

     بعثت پیامبر اسلام فرا رسید و جنیان مشاهده کردند که راه عبور به آسمان قطعا" ممنوع شده و نمی توانند با کرات ارتباطی داشته باشند و این کرات مملو از حافظان و پاسداران دقیق و سختگیری هستند و اگر از آنجا عبور نمایند ، مورد اصابت شهاب قرار خواهند گرفت و تار ومار خواهند شد واز آن پس دریافتند که دیگر راهی برای استراق سمع آنان باقی نمانده است .

     این چنین است که خود جنیان بدان اعتراف می کردند . همانگونه که قرآن از زبان آنان می فرماید :

« و ما بر آسمان دست یافتیم و آن را پر از نگهبانان توانا و تیرهای شهاب یافتیم  و در آسمان برای شنیدن به کمین می نشستیم اما اکنون  هر که بخواهد به گوش باشد تیر شهابی در کمین خود می یابد .» [جن/۹  ]

    اما این نگهبانان چه کسانی هستند ؟ و کجا هستند؟ و چگونه هستند ؟ چیزی در مورد این سوالات نمی دانیم ؛ زیرا تنها منبع شناخت در این موضوع وحی معصوم قرآن و سنت رسول خداست. وقتی که آن دو در این باره معلوماتی را در اختیار ما نگذاشته اند ، ما هم از کشف و تبیین آن خودداری خواهیم نمود و به آنچه نصوص در اختیار ما نهاده اکتفا می نماییم و اگر خدا می دانست که در تفصیل و اضافات آن برای مسلمان خیر و ثمری در بردارد ، به شرح و توضیح آن می پرداخت . وقتی که خداوند چنین کاری را نکرده ، بنابراین کوشش و تلاش در اینباره بیهوده و موجب تضییع وقت خواهد بود و عقل واندیشه انسان در چیز بی فایده وغیر اختصاصی مشغول خواهد گشت . یعنی چیزی که در رسالت انسان  هیچ گونه مبنای علمی و عملی ندارد. این بود بیان قرآن پیرامون محافظت آسمان از جنیان و شیاطین سرکش .

     اما راجع به رفتن انسان به کرات آسمانی آیه ای که دلالت بر ممنوعیت ان و یا مفید بودن آن باشد در اختیار نداریم به دلیل چنین مواردی ، از امور دنیوی است که خداوند کشف و تبیین آن را در اختیار بندگان و حیطه و کار عقل آنان نهاده است تا در پرتو مصلحت،درآن به تحقیق و بررسی بپردازند . خداوند متعال انسان را اینگونه مورد خطاب قرارمی دهد :« بگو: بنگرید که در آسمانها و زمین چیست؟»[یونس/۱۰۱.]

«آیا در ملکوت آسمانها و زمین وهر چیزی که خدا آفریده است ننگریسته اند »

[اعراف/۱۸۵.] 

   کار حکیمانه ای نیست که ما بیا ییم چیزی را که نصوص قاطع دینی آن را منع ننموده باشد ، به صیغه قطع و جزم آن را بر خود ممنوع داریم که چه بسا علم ، در آینده چیزی را که امروزه به خواب ستاره شناسان هم نیاید واقع شود و اکنون در این قضیه گامهای فراوانی نهاده وبه تحقیقات علمی دست یافته اند نمی دانیم عصر علم فردا ابستن چه اختراعات و اکتشافاتی است . منزه خدایی که که به انسان آنچه نمی دانست یاد داد .

               توجه : بیان این فتوا سالها قبل از رفتن آمریکا به کره ماه بود .