چگونه خداوند از ظالم انتقام می گیرد؟

چگونه خداوند از ظالم انتقام می گیرد؟

نویسنده: شیخ محمد متولی شعراوی / مترجم: رقیه نعمتی و عبدالله پاسالاری

تاریخ برای ما بازگو می کند که چگونه خداوند از ظالم انتقام می گیرد برخی از ظالمان را مسلط بر برخی دیگر می سازد. و او چنان انتقامی می گیرد که اگر دشمنان حقیقی شان آن ها را ببینند قطعا دلشان برای آن ها می سوزد. از مالک بن دینار – که از صالحان است – روایت نموده اند که او گفت: در بعضی از کتب حکمت خواندم که خداوند می فرماید: «أنا ملک الملوک، قلوب الملوک بیدی» من پادشاه پادشاهان هستم و قلب­های پادشاهان در قبضه ی قدرت من است».

پس برحذر باشید که طاغی یا حاکم مستبد گمان کند که او حکم را با زیرکی یا قدرت گرفته است بلکه حق به سوی او آمده تا به وسیله ی آن ظالمان را به دلیلی ادب نماید. زیرا آن زمانی است  که خداوند می خواهد این مسأله پایان پذیرد. پس او با جلال و جبروتش هیبت را از دل نگهبانان ظالم خارج می کند. اینجاست که به جای این که با تفنگ از او دفاع کنند لوله های آن را برعکس به سوی او می گیرند.

پس برحذر باشید از این که گمان کنید که فرمانروایی به زور حاکمیت را از الله بگیرد، ولی هنگامی که بندگان ظلم نمودند و طغیان کردند، حق بر آن ها کسانی به ایشان ظلم کند، مسلط می کند. و به این خاطر است که گفته می شود: «ظالم شمشیر خدا در زمین است که به وسیله ی او انتقام گرفته می شود و از او هم انتقام می گیرد». خداوند متعال در این رابطه می فرماید: «‏ وَکَذَلِکَ نُوَلِّی بَعْضَ الظَّالِمِینَ بَعْضاً بِمَا کَانُواْ یَکْسِبُونَ ‏(انعام: ۱۲۹) ‏ و همان گونه ( که ستمگران ، در این جهان پشتیبان یکدیگر و رهبر و راهنمای هم هستند ، در جهان دیگر نیز آنان را به یکدیگر وامی‌گذاریم و ) برخی از ستمگران را همنشین برخی دیگر می‌گردانیم ، و این به خاطر اعمالی است که ( در جهان گذران ) انجام می‌داده‌اند . ‏»

به این خاطر یکی از صالحان می گوید: «من جایگاهم نزد پروردگارم را از اخلاق مرکبم می شناسم؛ اگر از دستوراتم سرپیچی نمود با خود می گویم: چه گناهی انجام داده ام که مرکبم این گونه نافرمان شده است؟!» و  گویا مسأله حساب شده است و این برخورد برخورد خدا با برگزیدگانش است. هنگامی که گناهی مرتکب می شود بلافاصله خداوند وسیله ای را مهیا می کند و کفاره ی گناهان آن ها می گرداند تا همیشه صفحه ی دفتر اعمالشان سفید بماند.

رسول خدا (ص) در این رابطه می فرماید: «ما من مصیبه تصیب المسلم إلّا کفّر الله بها عنه حتی الشوکه یشاکها. مادر مؤمنان عایشه (رضی الله عنها) می فرماید: رسول خدا (ص) فرمود: هر مسلمانی که دچار بلا و مصیبتی شود حتی اگر این مصیبت نیش خواری باشد که به بدنش فرو می رود، خداوند آن را کفّاره گناهش قرار می دهد.

پس هنگامی که بنده ای از نیکان مرتکب گناهی شد خداوند بیماری در جسمش یا ضرری به مالش می رساند تا جبران مافات لغزشش گرداند، زیرا گناهکار کسی است که خداوند نمی خواهد در آخرت او را عوض گناهش مجازات و عقوبت نماید (چون عذاب آخرت بسی سنگین تر از دنیاست.)

در این رابطه رسول خدا (ص) می فرماید: حدیث عبدالله بن مسعود قال: دخلت علی رسول الله (ص) و هو یوعک، فقلت یا رسول الله! إنّک توعک وعکا شدیداً. قال «أجل. أنّی اعک کما یوعک رجلان منکم» قلت ذلک أن لک أجر ین. قال: أجل. ذلک کذلک. ما من مسلم یصیبه أذی، شوکه فما فوقها الّا کفّر الله بها سیئاته، کما تحط الشجره ورقها. عبدالله ابن مسعود گوید: نزد رسول خدا (ص) رفتم دیدم که تب شدیدی دارد، گفتم: ای رسول خدا (ص) شما هم تب شدید می گیرید؟ فرمود: بلی، تب من دو برابر تب شما شدید است! گفتم: به خاطر آن است که اجر و ثوابت دو برابر باشد؟ گفت: بلی، درست همین طور است. هر مسلمانی که به اذیت و ناراحتی مبتلا گردد حتی اگر این ناراحتی نیش یک خار یا چیز مهم تر باشد در مقابل ناراحتی آن، خداوند گناهان را از او دور می نماید، همان گونه که برگ از درخت جدا می شود.

————————————————————–

منبع: ظلم و ظالمین / مؤلف: شیخ محمد متولی شعراوی / مترجم: رقیه نعمتی و عبدالله پاسالاری / انتشارات: حسینی اصل ارومیه