چند رهنمود اساسی برای دعوتگران
چند رهنمود اساسی برای دعوتگران
دکتر مجدی الهلالی
دعوت در راه خداوند نیازمند فهم و بینشی وسیع است که شایسته است هر دعوتگری قبل از گام نهادن در راه دعوت بدان توجه ویژه ای داشته باشد تا در مسیر هدایت قرار گرفته و دچار تردید و ناکامی نگردد . هر کس در این زمینه با توجه به تجربه و دانش و آگاهی خود رهنمود هائی برای دعوتگران مطرح نموده و توجه به آنها را الزامی می داند ، ما هم در اینجا این چند رهنمود را لازم دانسته و خالصانه خود و دیگران را بدان فرا می خوانیم .
- واجب است که در چیدن میوه قبل از رسیدن شتاب نکنیم :
تلاش نکنیم که از مرحله ای به مرحله ای دیگر وارد شویم مگر هنگامی که کاملاً نسبت به استحکام و رسوخ افکار این مرحله در عقل و قلب مدعو مطمئن شده باشیم .
شور هیجان مدعو در بیان احساساتش در خصوص فهم حقیقی که حامل آن هستیم نباید ما را به سوی شتاب طی مراحل سوق دهد: مطلب به سخن گفتن صرف خلاصه نمی شود بلکه بسته به معانی است که در قلب و عقل با هم رسوخ یافته است و این نیازمند طی زمانی طولانی است(زیرا زمان جزئی از علاج و درمان است ) همچنین نیازمند ارزیابی و بررسی مداوم مدعو است تا مطمئن شویم آن افکار در او کاملاً رسوخ یافته است .
۲.وسایل انتقال فکر و اندیشه :
به خلاف سخن گفتن با مدعو ، می توانیم از راههای بیشماری هر فکر و اندیشه ای را به او منتقل کنیم از جمله :
الف- کتاب: در مراحلی که بیان شد، مقداری از آنها را نام بردیم .
ب-نوار کاست و ویدئو و سی دی : که به وفور یافت می شوند و در دسترس همه قرار دارد .
ج- خطبه و دروسی که در مساجد یا جاهای دیگر القا می شوند.
۳.نباید سخن گفتن با مدعو به درازا بکشد:
زیرا از آن خسته می شود بلکه باید از طریق سخنانی که برایش القا می کنیم او را به دیدار دوباره خود تشویق کنیم لذا تمام موضوع را در یک جلسه به پایان نمی رسانیم .
۴.گاهی باید از روش های ترغیب و تشویق یا ترهیب وترساندن استفاده شود:
ابتدا باید با تشویق و ترغیب شروع کنیم و به دنبالش به ترهیب وترساندن بپردازیم.
۵.بکوشیم که فرصتی کافی در اختیارش قرار دهیم تا سخن بگوید :
یعنی : خوب به سخنانش گوش فرا دهیم . رأی و نظرش را بی ارزش نشماریم و منزلتش را خوار و تحقیر نکنیم.
۶.باید دانست که زمان جزئی از علاج و درمان است :
لازم است هر مرحله ای زمان خود را طی کند و زمان نسبت به هر فرد متفاوت است ، مهم نتیجه آن مرحله است گاهی برای رسیدن به مرحله ذوب شدن و یکی شدن دو ماه یا شش ماه یا یک سال زمان لازم است، بقیه مراحل نیز به همین صورت.
۷.باید نهایت تلاش خود را در به کارگیری اسباب مبذول داریم:
باید دانست همانگونه که خواهان عدم شتاب می باشیم در ضمن خواهان به کارگیری تمام تلاش خود در اخذ تمامی اسباب هستیم ، زیرا نصرت و یاری خداوند زمانی فرا می رسد که تو تمام اسباب را به کار گرفته باشی :
حَتَّى إِذَا اسْتَیْأَسَ الرُّسُلُ وَظَنُّواْ أَنَّهُمْ قَدْ کُذِبُواْ جَاءهُمْ نَصْرُنَا
((تا آنجا که پیغمبران (از ایمان اوردن کافران و پیروزی خود ) نا امید گشته اند و گمان برده اند که (از سوی پیروان اندک خویش هم ) تکذیب شده اند . در ای هنگام یاری ما به سراغ ایشان آمده است .))یوسف/۱۱۰
و این مسیر نیست مگر این که هر کدام از ما کالاهای ارزشمند و گرانقیمت و همچنین کم بها و ناچیز را در راه دعوت قربانی نماید برما لازم است که وابسته به دنیا یا همسر یا فرزند یا … نباشیم ، بلکه فقط متعلق و وابسته به دعوت باشیم . عاقلانه نیست که آدمی تمام وقتش را صرف دنیا نماید و فقط بخشی پراکنده از اوقات وفراغت خود را به آخرت اختصاص دهد.
۸.بکوشیم که دیدارهایمان با مدعو دید دارهایی تازه و رونق یافته باشد :
یعنی : دیدارهایمان نباید یکنواخت و بی تنوع باشد وهرگاه خستگی بی حوصلگی را در او مشاهده کردیم بکوشیم به شیوه های مختلف خون تازه ای در رگهای او به جریان اندازیم : از جمله با هم به اردو یا به مسافرت نزدیکی برای دیدار برادری دینی یا یکی از بزرگان دعوت برویم.
۹.بعد از تمرین های طولانی در خصوص این راهها باید تا حالا کوتاهترین راه رسیدن به قلب مدعو را شناخته باشیم .
۱۰.بکوشیم که اسوه و الگوی عملی یرای مدعو باشیم :
زیرا اگر سخنانی از ما شنیده و رفتارهایمان را عکس گفته هایمان بیابد به ما اطمینان و اعتماد نمیکد .
۱۱. بکوشیم پیوسته با خداوند در ارتباط و پیوند باشیم :
زیرا توشه راهمان همین است ؛ با خداوند بسیار در مناجات باشیم و در آن رحمتش را بطلبیم و از لغزش ها و ضعف ها و کوتاهی هایمان به پیش او گلایه ببریم .
۱۲.لازم است عنایت خاصی به حفظ و تلاوت قرآن داشته باشیم :
همچنین سیرت و روش پیامبر (ص) و تاریخ رایاد گرفته و از بخش عبادات و معاملات فقهی آگاهی حاصل کنیم. همچنین کتابهای چگونگی دعوت و روش های آن و فهم دعوت و فکر اسلامی و غیره را مطالعه نماییم .
و آخر دعوانا ان الحمد لله رب العالمین
————————————
منبع : پرتوهایی بر راه دعوت
مؤلف : دکتر مجدی هلالی
مترجم : مجتبی دوروزی
انتشارات : نشر احسان
« مطالعه ی این کتاب کوچک و ارزشمند را به همه ی دوستان توصیه می کنیم »
