چرا بشار اسد کردها را تهدید کرد؟
چرا بشار اسد کردها را تهدید کرد؟
صلاح الدین خدیو
اگر بشار اسد دو هفته قبل به سوچی روسیه نرفته بود آنقدر اعتماد به نفس نداشت تا کردهای کشورش را به دوئل نهایی دعوت کند.
رئیس جمهور سوریه در هفت سال گذشته در معدود مسافرتهای خارجی خود چند بار پایش را در روسیه گذاشته است. اما آخرین دیدارش که مرتبط با تحولات دیپلماتیک دورکردن نیروهای غیرسوری از مرزهای جنوبی این کشور است، مهمترین سفر خارجی وی به شمار می رود.
در این سفر که ظاهرا وی فقط شنونده بود روسیه و اسرائیل توافق کردند به شرط دور شدن نیروهای متحد ایران از مناطق جنوبی سوریه، اسرائیل با بازگشت ارتش سوریه و کنترل گذرگاههای مرزی توسط آن موافقت کند.
احتمالا اسد احساس می کند با بازی کردن با برگه حزب الله از طریق استقرار آن در جولان و تهدید اسرائیل و سپس قانع کردن اسرائیل به دست برداشتن از حمایت از مخالفان و بازگشت به وضعیت قبل از جنگ به یک پیروزی مهم دست یافته است و اکنون در صدد تسری فرمول جنوب به شمال است.
بخشی از این گمان وی البته تا جایی درست است که اسد ترکیه را جای اسرائیل بگذارد. اسد موفق شد با جا خالی دادن برای پ.ک.ک در شمال سوریه و تبدیل آن به عامل تهدید برای ترکیه تا حد زیادی آنکارا را ناچار سازد مواضع خود را با روسیه و ایران همسو سازد.
اما اکنون مشکل اصلی اسد خنثی کردن ترکیه به کمک روسیه نیست، معضل اصلی آمریکا به عنوان اصلی ترین حامی کردهاست که بلافاصله پس از تهدید اسد چنگ و دندان نشان داد. مساله اصلی این است که در جنوب برخلاف ترکیه موضع اسرائیل در جنگ سوریه از ابتدا له یا علیه اسد نبود. اسرائیل ابتدا با ارسال جنگ افزار به حزب الله از این کشور مخالف کرد و در ادامه نیز به حضور بلندمدت و پایدار ایرانیها واکنش نشان داد.
حضور آمریکاییها در شرق و جنوب سوریه که اکنون در قالب حضور نیروهایی از کشورهای عربی سخن از تداوم آن می رود، چیزی نیست که بشود در سوچی روسیه در مورد آن به آسانی تصمیم گرفت. حتی ناخرسندی مقامات سوری از عدم تعمیم توافق ضمنی اسرائیل و روسیه در مورد حضور آمریکا در تنف به نوعی ناظر بر این مساله است.
