آغاز دوره جدید ریاست جمهوری در آمریکا

آغاز دوره جدید ریاست جمهوری در آمریکا

استاد عبدالعزیز مولودی

مراسم سوگند باراک اوباما چهل و چهارمین رئیس جمهوری منتخب امریکا در میان
شور و هیجان مردم با شکوه فراوان برگزار شد.

آمریکا به عنوان کشوری که به قول آقای اوباما هر چیزی در آن امکان پذیر
است ، از جمله دمکراسیهای بزرگ جهان در حال حاضر است. وجود و احترام به آزادی های
فردی و اجتماعی، در کنار نظم سیاسی سامان یافته در این کشور ، عامل عمده انتقال
قانونی قدرت بعد از برگزاری هر دوره انتخابات ریاست جمهوری است. پرزیدنت اوباما
اولین رئیس جمهور آفریقایی تبار آمریکاست، پدیده ای که موجب رضایت، هیجان و
خوشحالی آمریکائیان نسبت به نظام و فرهنگ سیاسی خود است. بر اساس خبرهای منتشره،
او با همان انجیلی سوگند یاد کرد که آبراهام لینکلن در سال ۱۸۶۱ با آن سوگند خورده
بود، لینکلن کسی بود که به برده داری در آمریکا پایان داد.

 وی بعد از مراسم سوگند ریاست
جمهوری، اولین سخنرانی خود را مطابق سنت سیاسی آمریکا ایراد کرد.در این سخنرانی،
آقای اوباما ضمن اشاره به مشکلات داخلی آمریکا و جهان، نقطه نظرات خود را که در
واقع خط مشی های آتی دولت وی خواهد بود، گوشزد کرد. تاکید بر مسئولیت پذیری
دولتها، احترام به حقوق بشر و صلح و توجه به نقش و اهمیت سازمان ملل متحد از جمله
محورهایی است که در سخنان پرزیدنت اوباما قابل توجه و بحث می نماید. چهارچوب فکری
این ایده ها، نگرش و رویکرد دمکراتها به صتح، حقوق بشر و مرجعیت نهادهای بین
المللی است. امری که در دوره ی آقای بوش، رئیس جمهور سابق آمریکا چندان جایگاهی در
سیاست خارجی آمریکا نیافتند و مورد بی توجهی قرار گرفتند. او با تاکید بر موارد
یاد شده، اعلام کرد که آمریکا نشان خواهد داد که دوست هر ملت و فردی است که به
دنبال صلح و منزلت است. در عین حال افزود که عراق را به مردم این کشور تحویل خواهد
داد و در افغانستان صلح به وجود خواهد آورد . حتی شاخه زیتونی برای صلح را به
ایران و کشورهای مشابه نشان داد. اشارات یاد شده نشان می دهد که دولت جدید آمریکا
تمایل چندانی به بحرانسازی یا ادامه سیاست دمکراتیزه کردن جهان با توسل به نیروهای
نظامی ندارد. بنابراین، می توان انتظار داشت که جهان می تواند امیدوار باشد که
دوره  نسبتا آرامی را طی خواهد کرد. دولت
سابق آمریکا با توسل به رویکرد گسترش دمکراسی در خاورمیانه به هر وسیله و روشی که
میسر شود، درعمل آتش جنگ و بحران را در خاورمیانه و جهان گسترش داد. همان وقت صاحب
نظران سیاسی در منطقه ، اروپا و در خود آمریکا؛ به این روش انتقاد و اعتراض کردند.
حمایت از دولت اقتدارگرای اسرائیل در برابر مردم فلسطین، بخشی از این روند
بود(البته نباید از نظر دور داشت که در همین دوره و با فشار آمریکا، دولت مستقل
فلسطینی شکل گرفت) . جنگ بی سرانجام اخیر دولت اسرائیل با نیروهای حماس و مردم غزه
در باریکه غزه یکی از نتایج این حمایت ها بود که منجر به کشتارجمعی مردم غزه، حرمت
شکنی مناطق امن در زمان جنگ و استفاده از سلاح های نامتعارف و مشکوک و ویرانی
گسترده مناطق مسکونی فلسطینیان گردید.

براساس دیدگاه های مطرح شده توسط رئیس جمهور جدید آمریکا، انتظار می رود
که حمایت از دولت اسرائیل مشروط  گردد.
آقای اوباما با اشاره به اینکه دولتهای دیگر بجای انتقاد از آمریکا و گوشزد کردن
مسئولیت این کشور در قبال بحران ها و کشورهای دیگر، کشورهای دیگر را دعوت کرد که
مسئولیت عملکرد خود را بپذیرند. در این مورد وی افزود: ” رهبرانی در سراسر
جهان که به دنبال بحران هستند و می خواهند ناکامی های جوامع خود را به گردن غرب
بیاندازند، بدانند که مردمشان در مورد آنها بر مبنای آنچه بنا کرده اند قضاوت خواهند
کرد، نه بر اساس آنچه از میان برده اند.”

آیا پیام صلح آمریکا را اقتدارگرایان در ایران پاسخ مثبت می دهند؟

به اعتقاد من نحوه برخورد اولیه با انتخاب آقای اوباما و نارضایتی از به
قدرت رسیدن وی در آمریکا، نشان از آن دارد که اقتدارگرایان اراده ای برای کنارآمدن
یا شروع گفتگوهای صلح با آمریکا ندارند. شعارهای داده شده در این مورد نیز چنان
تند بوده است که علیرغم وجود ذهنیت مثبت مردم در مورد رابطه با آمریکا، دولت فعلی
نمی تواند هواداران خود را دعوت به پذیرش آن بکند. قشر بسیار محافظه کار قدرت نیز
در ابتدای کار آقای اوباما ، با سخنان تند وخارج از عرف غیر دیپلماتیک راه بازگشت
را برای دولت کنونی در این زمینه بست. این درحالی است که اکثریت کشورها و مردم
جهان از به قدرت رسیدن آقای اوباما با وبژگی منحصر به فرد در تاریخ آمریکا خوشحال
شدند و از آن استقبال کردند. بنابراین فرصت پیش آمده را نیز محافظه کاران مورد بی
توجهی قرار می دهند و مانع از آن می شوند تا منافع ملی مردم ایران تامین گردد.
چنانکه قبلا نیز تذکر داده ام متاسفانه برای محافظه کاران اولویت اول حفظ قدرت و
مصلحت نگهداری آن مهم است نه منافع مردم. که اگر این بود، فرصت های تاریخی بدست
آمده را تبدیل به شانسی برای مردم ایران می کردند. در حالیکه دامنه تحریم ها روزبه
روز گسترش می یابد و فشار اصلی آن بر اکثریت متوسط و به پایین جامعه می آید، گروهی
به طرح شعارهای آرمانی تکراری که دیریست به گوش مردم آشناست می پردازند.

منبع : وبنوشت استاد مولودی