فضای مجازی، دامی پنهان، فضای مجازی شمشیری دولبه

فضای مجازی، دامی پنهان، فضای مجازی شمشیری دولبه

نویسنده : یاسمین مجاهد / مترجم: سمیرا کنعانی

کمی به دنیای اطراف مان بنگریم، در فضای مجازی و دنیای از youtube. Myspace. Ipad. Iphoone و… احاطه شده ایم.، مرکز توجه چنین دنیایی مشهود است؛ من، برای من، من را و … هر کدام از ما دارای یک نفس هستیم، بخشی از وجودمان که باید کنترل شود ولی اگر نفس ما تغذیه شود و قوی گردد، ما به کنترل خویش خواهد گرفت و پس از فرمانروایی نفس مان بر ما، دیگر ما بنده خداوند نیستیم ، بلکه بنده نفس مان گشته ایم، نفس ما قسمتی از وجود ماست که عاشق قدرت است و میل به دیده شده دارد،

مایل است تمجید شود و محبوب باشد و این همان اماکانی است که هر کلمه، عکس و هر آن به آن می اندیشیم می تواند با آن دیده شود. با درگیر این فضا شدن، با ذهنیت قرار دادن در فضای مجازی زندگی خواهیم کرد. تفکری را در ما ایجاد می کند که گویا هدف زندگی در معرض نمایش بودن، دیده شدن و تأیید شدن از سوی بقیه و شنیدن نظرات بقیه است. گاهی حس خود بزرگ بینی را به وجود می آورد. زیرا در دنیایی که هر حرکت ناچیز من نمایش داده می شود، پیامی را منتقل می کند، که من خیلی مهم هستم!

و این جهان، متمرکز بر ” من” است. دقیقا” شناختی خلاف هدف آفرینش به ما می دهد. چنان چه هدف این زندگی پی بردن به بزرگی خداوند، ضعهف خود و نیازمندی مان به خالق هستی  است. هدف، دور کردن خود از مرکز زندگی و قرار دادن خداوند در آن نقطه است. اما فضای مجازی، اگر به درستی مورد استفاده قرار نگیرد، توهمی خلاف حقیقت را در ما ایجاد می کند.

گویا من آن قدر مهم هستم که کوچکترین عملم یا وعده ی غذایی ام، هم چون خبر مهمی باید به گوش همگان برسد، پس از آن منتظر تمجید شنیدن و تأیید شدن می مانیم یا حتی خود را با دیگران مقایسه می کنیم و در باطن، تعداد دوستان مجازی با دیگران به رقابت می پردازیم! دوستانی که شاید هیچ کدام از آن ها را به رسمیت نشناسیم.

تکاثر در فضای مجازی

خداوند در قرآن در مورد تمایل به افزون خواهی، به ما هشدار داده است؛

“أَلْهَاکُمُ التَّکَاثُرُ”( تکاثر ۱)

” افزون طلبی ( و تفاخر شما را به خود مشغول داشته ( و از خداوند غافل نموده) است.”

رقابت در تعداد دوستان مجازی یا حتی تعدا لایک ها، ممکن است نتیجه ای همچون رقابت در ثروت اندوزی داشته باشد و در آن نتیجه پریشان و حواس پرت شدن داشته باشد و آن تمرکز بر زندگی دیگران است، دیگران چه می کنند؟ چه چیزی را می پسندند؟ در مورد من چه می اندیشند؟

و این چنین زندگی ما به تدریج وارد مدار مخلوقات می شود، بدین معنا که درد، شادی، غم، ارزش من، موفقیت، شکست و در واقع زندگی من در آن مدار توسط مخلوقات تعریف می گردد.

زمانی که در مدار مخلوقات زندگی کنیم، رشد و موفقیت با سقوط مان وابسته به مخلوقات است. اگر ما را می پسندند، موفق هستیم! در غیر این صورت سقوط می کنیم. هم چون یک زندانی که کلید خوشحالی، ناراحتی، کمال، امید و ناامیدی اش را به مخلوقات سپرده است که برایش نگاه دارند.

اما زمانی که در مدار خالق زندگی کنیم چگونه است؟ وجه نقد مورد نیاز برای گذران زندگی مان چه خواهد بود؟ رضایت خداوند پاداش ما و نارضایتی او تنبیه و عذاب مان چه خواهد بود؟ اما نقدینگی زندگی در مدار مخلوق چه می تواند باشد؟ تحسین و نکوهش مخلوقات، به گونه ای که درصورت ورود به مدار، بیش تر طمع می ورزیم و ترس از دست دادن آن بیش تر ما را در گیر می کند.

فضای مجازی شمشیری دولبه

و در آخر، همان طور که یک چاقو می تواند هم برای تکه کردن و توزیع غذا بین محرومان و هم برای کشتن یک شخص مورد استفاده قرار گیرد، فضای مجازی نیز می تواند در جهت مثبتی نیز مورد استفاده قرار گیرد. همان طور که facebook  واژگون کردن دیکتاتوری را تسهیل کرد. فضای مجازی می تواند یا ابزار قدرتمند جهت سازمان دهی کردن، اطلاع رسانی یا متحد ساختن مورد استفاده قرار گیرد.

بنابراین فضای مجازی نیز مانند هر نعمت دیگری در زندگی باید در راه آزاد سازی ما مورد استفاده قرار گیرد، نه وسیله ای باشد که مارا به بندگی و اسارت خویش درآورد.

در این راه، ممکن است گرفتار ریا، آن شرک پنهانی گردیم. در واقع ریا، نتیجه زیستن در مدار مخلوقات و تلاش هر چه بیش تر تحسین اطافیان مان و هراس از دست دادن مقام و جایگاه مان نزد دیگران است. هر چه بیش تر از مردم بترسیم، بیش تر بنده آنان می گردیم. آزادی واقعی زمانی حاصل می گردد که ترس از هر چیزی و هر کسی به جز خداوند را رهاکنیم.

روزی شخصی نزد پیامبر آمد و عرض کرد: ” پیامبر خدا، مرا به کاری هدایت کن که اگر انجام دهم ، هم خداوند و هم مردم مرا دوست خواهند داشت، پامبر (ص) فرمودند: خودت را از مردم جدا کن و به آنان وابسته نباش که در نتیجه خداوند تو را دوست خواهد داشت؛ و به داشته های مردم طمع نورز و خودت را از آن چه با آنان است جدا کن که در نتیجه، مردم تو را دوست خواهند داشت. “

بدین معنا که هرچه کمتر خواهان عشق و توجه مردم باشیم، بیش تر آن را به دست می آوریم. و هرچه کمتر به آنان نیازمند باشیم، افراد بیشتری خواهان همراهی با ما و دوستی ما خواهند بود. بر اساس آن چه این حدیث به ما می آموزد، تنها با شکستن مدار مخلوقات است که می توانیم هم نزد خداوند و هم مردم محبوب گردیم.

—————————–

نام کتاب:قلبت را پس بگیر / نویسنده : یاسمین مجاهد / مترجم: سمیرا کنعانی / نشر احسان