دعوای خانوادگی، آیا همه هیچ چیز ارزش دعوا و کشمکش دارد؟

دعوای خانوادگی، آیا همه هیچ چیز ارزش دعوا و کشمکش دارد؟

نویسنده : ریچارد تمپلر / مترجم: مهرویه هاشمی نژاد

دعوای خانوادگی همیشه بوده  هست مثلا مادر و مادربزرگ من پانزده سال با هم قهر بودند. در برخی از خانواده ها یک رابطه ی سرد وخشک حاکم است، به طور مثال؛ خواهر و برادرهایی که باهم حرف نمی زنند یا دختر عموها و پسرعموهایی که حتی نشانی از هم ندارند. این ها در بعضی از خانواده ها اتفاق می افتد و ما مستقیما از خانواده مان یاد می گیریم. اگر در خانواده ای بزرگ شده باشید که با اقوامشان دشمنی دیرینه ای دارند، این کاربرای شما نیز به یک هنجار و قاعده تبدیل می شود. به این ترتیب، اگر شما با پدر و مادر خود صحبت نکنید، یکی از بچه های شما نیز ممکن است بیست سال با شما قهر کند. این رفتار بچه گانه ایست که ناخودآگاه به فرزندانمان نشان می دهیم و برخی خانواده ها چنین آموزش هایی منفی دارند.

این بسیار تاثرانگیز و شرم آوراست که به جای حل مشکلاتمان با افراد، با آنها قطع رابطه کنیم، چون زندگی بدون پدرو مادر، خواهر و برادرو فامیل بسیار حزن آور است؛ آن ها کسانی هستند که هرگاه به آنها نیازپیدا کنیم در کنارمان هستند. یک رابطه ی خوب خانوادگی، مستحکم ترین و استوارترین رابطه هاست. مادام که اوضاع بد و آشفته می شود، آن ها هستند که باید برای مدتهای طولانی و در تمام سختی ها باید به شما کمک کنند. البته برای همه این طور نیست، اما خانواده ها می توانند این گونه باشند. در طول زندگی ودر طی بروز مشکلاتی مانند آسیب دیدگی های جدی، طلاق، بیوه شدن، بی خانه بودن، گرفتاری های قضایی و اداری، بیماری کودکان، اعتیاد یا هرچیز دیگری؛ این خانواده است که در کنار شما می ماند و ماهها و سالها و تا وقتی که بتوانید کاملا روی پای خود بایستید به شما کمک می کنند.

این مناسبات در خانواده بسیار ارزشمند است. همچنین بخشیدن و فراموش کردن  آنچه باعث قطع روابط شما شده است نیز بسیار پسندیده و باارزش است. این یک معامله در میان شماست، چون اگر شما می خواهید خانواده تان در کنار شما باشند، پس شما نیز باید برای آن ها باشید و این یعنی فراموش کردن و نادیده گرفتن آن چیزهایی که گهگاه سبب عصبانیت و آزردگی شما می شوند و همین طور این که تشخیص دهید خانواده هایی که باهم قهر می کنند کسانی هستند که حتی در شرایط وخیم گرفتاری هم یکدیگر را رها می کنند. بنابراین هر کاری خواهرتان انجام داده یا هرچه عمویتان گفته یا هر فکری که پسربرادرتان دارد، آن قدر ارزش ندارد که رابطه ی خانوادگی خود را قطع کنید.

با اطمینان، مودبانه و معقولانه برای چند هفته از او فاصله بگیرید تا وقتی که عصبانیتتان کمتر شود یا از بین برود، اما قطع مراوده نکنید. اگر چنین کنید عشق و حمایت خانواده را از دست خواهید داد، خانواده ای که شاید بگومگو و مشاجره ای داشته باشند، اما در زمان نیاز، حتما به کمک شما خواهند آمد.

((چنانچه می خواهید در موقع سختی ها به کمک شما بیابند، شما نیز باید به کمک آن ها بروید.))

—————–

منبع: ۱۰۰ قانون عشق /مولف: ریچارد تمپلر / مترجم: مهرویه هاشمی نژاد