حکم روزه گرفتن در سفر
حکم روزه گرفتن در سفر
نویسنده: رابعه یوسفی
حکم روزه گرفتن در سفر
(فَمَن کَانَ مِنکُم مَّرِیضاً أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّهٌ مِّنْ أَیَّامٍ أُخَرَ)
و هر کس از شما مریض باشد و یا در مسافرت است پس از رفع کسالت و پایان مسافرت روزه بگیرد.»
پس معلوم شد که مسافران اجازه شکستن روزه را دارند. پیامبر اکرم(ص) می فرماید:
(هی رخصه من الله فمن أخذ بها فحسن، منأحب أن یصوم فلا جناح علی)
«مباح بودن روزه نگرفتن در سفر رخصتی است از جانب خداوند پس هر کس از این فرصت استفاده نمود کار خوب و پسندیده ای انجام داده است، و هر کس روزه گرفتن را دوست داشت هیچ گناهی بر او نیست و اشکالی ندارد.»
بنابراین، این رخصتی الهی است پس هر کس دوست داشت در سفر روزه بگیرد و هر کس دوست نداشت اجازه دارد روزه نگیرد.
همانا خداوند متعال در سوره بقره می فرماید:
(یُرِیدُ اللّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَلاَ یُرِیدُ بِکُمُ الْعُسْرَ)
«خداوند برای شما حکم را آسان نموده و تکلیف را مشکل نگرفته است.»
خداوند بزرگ این اجازه را به مسلمانان مسافر داده است و هر مسلمان مسافری می تواند از این رخصت الهی پیروی و استفاده کند. البته افراد مسافر به دلایلی که در زیر ذکر می شود اجازه شکستن روزه را دارند به شرطی که سفر به خاطر رضای خداوند باشد مثل:
۱- سفر حج.
۲- سفر برای اوامر خیر.
۳- سفر بخاطر صله رحم.
۴- سفر برای پیدا کردن روزی حلال.
۵- سفر برای یاد گرفتن علم، و هر سفری که سیمای حلال بودن در آن نمایان باشد.
در واقع هر سفری که در آن نماز قصر خوانده شود یعنی سفری که طول آن ۱۷۴۸ کیلومتر باشد مسافر اجازه دارد روزه را بشکند و سفر با هر وسیله ای که باشد، پیاده یا سواره، با هواپیما، قطار، ماشین و هر وسیله ای دیگر، البته این مسافت مطابق مذهب امام شافعی شانزده فرسخ یا ۹۶ کیلومتر می باشد.
مسافری که قصد ماندن دائم نداشته باشد، به فرمودۀ امام احمد و امام شافعی و چند تن از امامان دیگر، به مدت ۴ روز می تواند روزه نباشد. مسافری که قصد سفر کرده باید شب آنروز برای روزه فردا نیت کند و روزه باشد تا هنگامیکه سفرش را شروع می کند و بعد از دور گشتن از خانه های شهر یا روستا و یا هر جایی که می خواهد به قصد سفر ترک کند آنگاه اجازه دارد روزه اش را بشکند.
—————————————
منبع: آنچه باید در مورد روزه بدانیم / مولف: رابعه یوسفی / نشر : احسان
