شیمون پرز مُرد

خبر مرگ پرز رسما اعلام خواهد شد. او قبل از اینکه رئیس اسرائیل شود دارای سمت هایی مهم از جمله وزیر جنگ و نخست وزیر بود.

پرز ۹۳ ساله با داشتن سمت های عالی در اسرائیل همواره در این رژیم دارای نفوذ بود. او تاکنون دو بار نخست وزیر اسرائیل و بین سال های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۴ نیز رییس رژیم صهیونیستی بود.

پرز در سال ۱۹۹۴ به صورت مشترک با اسحاق رابین، نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی و یاسر عرفات، رهبر فقید فلسطینی ها و رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین به دلیل مشارکت در مذاکرات توافق اسلو جایزه صلح نوبل را دریافت کرد.

پرز از ۱۳ سپتامبر سال جاری بر اثر سکته در بیمارستان بستری شده بود.

جلاد قانا

پرز که رژیم صهیونیستی و رسانه های همسو با این رژیم تلاش داشتند چهره ای صلح طلب و مشتاق به آشتی با فلسطینیان از وی به جهان نشان دهند کارنامه ای سیاه در زمینه حقوق بشر و قتل عام فلسطینیان داشت. او همچنین کسی است که برنامه هسته ای نظامی اسرائیل را گسترش داد  و اصطلاحا به او مهندس برنامه هسته ای اسرائیل می گویند.

از مهمترین جنایاتی که پرز در حق لبنانی ها انجام داد کشتار آنها در جنوب  لبنان در آوریل ۱۹۹۶ است. در ۱۱ آوریل ۱۹۹۶ حمله گسترده رژیم صهیونیستی به لبنان با عنوان “خوشه های خشم” با دستور پرز آغاز شد که هدف از آن پایان دادن به مقاومت در لبنان بود و با بمباران شدید شهرهای این کشور از جمله بیروت آغاز شد.

پرز و آریل شارون

روز هجدهم همان ماه صدها لبنانی که بیشتر آنها زن و کودک بودند به مرکزی تحت نظارت صلح بانان سازمان ملل در روستای قانا پناه برده بودند که بنا به دستور پرز این مرکز آوارگان نیز هدف حملات رژیم صهیونیستی قرار گرفت و در چند ساعت دست کم ۲۵۰ تن کشته و زخمی شدند.

کشتار قانا

طی دو دوره نخست وزیری، دو دوره وزارت جنگ و یک دوره ریاست این رژیم جنایات بسیار و جنگ های بزرگ اسرائیل با اعراب و فلسطینیان رخ داد که در آن هزاران تن کشته شدند.

پرز به همراه حسنی مبارک

پرز در سال ۱۹۴۹ مسئولیت امور دریایی رژیم صهیونیستی را برعهده گرفت و بعد از آن به عضویت کنست (پارلمان رژیم صهیونیستی) در آمد.

 او در سال ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۵ وزیر جنگ رژیم صهیونیستی بود و سپس وزارت مهاجرت و اطلاع رسانی را از سال ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۰ برعهده گرفت که در این زمان نقش زیادی در کوچاندن یهودی ها از سراسر جهان به سرزمین های اشغالی داشت. او بار دیگر در سال ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۷ به عنوان وزیر جنگ رژیم صهیونیستی انتخاب شد و از سال ۱۹۸۶ تا ۱۹۸۸ نیز معاون نخست وزیر و وزیر خارجه این رژیم بود. در سال ۱۹۹۹ پس از پیروزی حزبش در انتخابات رژیم صهیونیستی بار دیگر به عنوان وزیر خارجه انتخاب شد و در پی ترور اسحاق رابین در سال ۱۹۹۵ به عنوان نخست وزیر کار خود را آغاز کرد.

پرز در سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۷ سمت های مختلف دیگری را در راس هرم قدرت در رژیم صهیونیستی به خود اختصاص داد که از جمله آن وزارت خارجه، معاون نخست وزیر و وزیر تعاون منطقه ای بود.

پرز و بیل کلینتون

جلاد قانا در سال ۲۰۰۷ تا سال ۲۰۱۴ نیز به عنوان رئیس رژیم صهیونیستی انتخاب شد.

پرز که یکی از معدود موسسان رژیم صهیونیستی محسوب می شد که همچنان در قید حیات بود، در سال های پایانی عمر خود شیوه ای متفاوت از گذشته در پیش گرفت و تلاش هایی را برای صلح با فلسطینیان آغاز کرد.

پرز به خاطر تلاش هایش به ویژه در دو دهه اخیر از زندگی اش برای عادی سازی روابط با کشورهای عربی و توافق مقدماتی صلحی که با فلسطینیان در سپتامبر در سال ۱۹۹۳ امضا کرد و در آن زمان مسئولیت وزارت خارجه رژیم صهیونیستی را برعهده داشت به همراه اسحاق رابین و یاسر عرفات، رهبر فقید فلسطینیان جایزه صلح نوبل به وی اعطا شد. او در سال ۱۹۹۴ معاهده صلح با اردن را امضا کرد.

پرز و یاسر عرفات

پرز که نقش زیادی در توسعه و نظامی سازی برنامه های هسته ای رژیم صهیونیستی داشت به عنوان مهندس برنامه هسته ای اسرائیل شناخته می شد و معتقد بود مخفی ماندن این برنامه و نیز شایعاتی که درباره کلاهک های هسته ای رژیم صهیونیستی وجود دارد خود عامل بازدارنده مهمی محسوب می شود.

در سال ۲۰۰۷ در کتابی که درباره زندگی پرز به نگارش درآمده بود فاش شد که وی توانسته با دولت وقت فرانسه در نیمه قرن گذشته میلادی توافقنامه سری را امضا کند که مطابق با آن پاریس در ساخت بمب اتمی به اسرائیل کمک کند.

او در سپتامبر ۲۰۱۶ و در پی سکته مغزی که همان زمان با درجه خطرناکی بالا تشخیص داده شد در مرکز مراقبت های ویژه بیمارستان تل آویو بستری شد تا اینکه امروز (چهارشنبه) مُرد.