ارتباط (لا اله الا الله) با واستغفر لذنبک …

ارتباط (لا اله الا الله) با واستغفر لذنبک …

نویسنده: عائض القرنی / ترجمه: عثمان مرادی

بزرگترین عمل و بزرگترین مسئولیت در دنیا این است که بدانی، با زبان اقرار و با قلب تصدیق کنی که هیچ معبودی به حق جز خدا وجود ندارد و در عمل باید ثابت کنی که فقط مطیع او هستی  و به یگانگی و یکتایی او اقرار کنی …

خداوند متعال آدمیزاد را آفریده است تا به آنها اثبات کند که هیچ معبودی جز (الله) وجود ندارد، و کتابهای آسمانی را برای اجرای (لا اله الا الله) و پیامبران را برای دعوت به سوی (لا اله الا الله) ارسال کرده است.

هر چند قبل از دعوت انبیاء (لا اله الا الله) وجود داشته و پیش از فرمان (لا اله الا الله) به عنوان حق شناخته شده بود.

سرآغاز راه کسی که خواهان زندگی خوب و سعادتمند و پایانی خوش در این دنیا، و جاودانگی و ماندگاری در بهشت است، همین شعار والا و جاودانه است با تمام معانی آن که خداوند می خواهد در زندگی بندگانش اجرا شود، از لوازم این کلمه طیبه اقرار کردن بدان همراه با یقین کامل بدون شک و تردید و خوشنودی حقیقی بدون وجود خشم و بیزاری و کینه و بدون آمیخته کردن به دورغ.

اجرای لوازم آن بدون سرپیچی و دعوت به سوی آن بدون خستگی، دوری از نواقص و اجتناب از چیزهایی که با آن منافات دارند و یا مانعی در راه آن هستند مثل: (شرک- ریا – بدعت و…) تا به سبب آن خوشبختی دنیا و آخرت را به دست بیاوری.

این آیه­ی مبارک ((فا علم انه لا اله الا الله و استغفر لذنبک)) بر پیامبر (ص) نازل شد، که اولین داعی به سوی (لا اله الا الله) بود، تا الگو و اسوه­ی مردم باشد، همچنین الگویی نمونه برای بشریت باشد الگویی در زمینه شناخت رازهای این پیام  و دانستن اهداف آن، که پرسود ترین آنها شناخت کلمه­ی (لا اله الا الله) است که هر باور و عقیده­ای و هر رفتار و گفتاری در دین از (لا اله الا الله) نشأت میگرد، از این آیه چنین برداشت می­شود که کلمه (لا اله الا الله) دروازه­ی ادیان و راه سعادت و سرفرازی انسانهاست، زیرا خداوند جل جلاله صاحب تمام صفات کمال و زیبایی و عظمت است، از این رو بر ماست که فقط مطیع فرامین او باشیم (لا اله الا الله)، و وجود ما انسانها آلوده به گناه و معصیت می­باشد و عیب و نقص از صفات ما بشمار می­رود، پس بر ما واجب است که توبه و استغفار کنیم، به همین دلیل بعد از کلمه (لا اله الا الله)، واستغفر لذنبک آمده است.

بی گمان خداوند خالق، روزی رسان و شایسته هر نوع پرستشی است، بنده نیز مخلوق، و گیرنده روزی  و نیازمند به آب و غذاست،از اینرو بر اوست که هرگاه مرتکب گناه و عصیان شد استغفار کند.

میان (لا اله الا الله) و استغفر لذنبک ارتباط همه جانبه­ای وجود دارد، همانگونه که بین خداوندی قادر ،غنی، پایدار، بی همتا، بخشنده و بنده­ای ضعیف و فانی ارتباط وجود دارد، هر نوع نیکی، کمک، بخشش، اطمینانی از طرف خداوند است و لازم است که بدان اعتراف کنیم و بگوییم (لا اله الا الله). هر نقص و عیبی و هر نوع طغیان و تجاوزی از طرف ماست، که باید بگوییم استغفرالله. همانگونه که در حدیث شریف آمده است: (و أبوء بنعمتک بذنبی) نعمات از طرف خدایی است که هیچ معبودی جز او نیست و گناه از طرف بندگان است که با توبه کردن و یکتاپرستی سرفراز می­گردند.

یکتایی حق خداوندِ پروردگار است، زیرا او در ربوبیت، اسماء و صفات و افعال تنهای تنهاست، توبه و استغفار دروازه­ی نجات بندگان است که شیطان آنها را دچار غفلت کرده و خود را فریب می­دهند، کسانی که اسیر شهوات و غرق در گناه و معصیت هستند، ازینرو لازم است که راز همدم بودن (لا اله الا الله و استغفار) را بدانیم. که در چند جای قرآن و حدیث آمده:

(فاستقیموا الیه و استغفروه)، (لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الضالمین.)

و در حدیث آمده:

(شیطان یقول: أهلکت العباد بالذنوب و أهلکونی بلا اله الا الله و الاستغفار.)

شیطان گفته است: بندگان را با گناه و معصیت از بین برده­ام، اما آنها با (لا اله الا الله) و استغفرالله من را از بین می­برند.