عاشقانه زندگی کنید – قوانین مشترک زندگی – ۲

دو روز پیش با یکی از دوستانم درباره ی این قانون صحبت می کردم او مؤکداًنظر مخالفش را با متن مطرح می کرد . او معتقد بود اشخاص باید با دوستانشان بهتر رفتار کنند زیرا آنها را بیش تر می شناسید و وفاداری بیش تری به آنها بدهکار هستید. بعد با یکی دیگر از دوستانم صحبت کردم که او نظر متفاوتی داشت. او می گفت با شریک زندگی تان به این دلیل که او را خوب نمی شناسید باید بهتر رفتار کنید. اما حرف من این است که باید با همسرتان بهتر رفتار کنید زیرا او به طور همزمان  هم عشق، و هم دوست شماست. و اگر آرمانی تر فکر کنیم، او بهترین دوست شما به حساب می آید.اگر او بهترین دوست شما نباشد، بهترین دوست شماست؟ و چرا؟ آیا بدین معناست که همسرتان از جنس مخالف شماست و دوستتان از جنس خود شما؟ آیا بدین معناست که شما معشوق را یک دوست ارزیابی نمی کنید؟ ببینید شریک زندگی شما به عنوان همسرتان چه نقشی یا وظیفه ای دارد.

باردیگر همه ی این ها درباره ی هشیار بودن است. بهتر رفتار کردن با همسر نسبت به یک دوست بدین معناست که به این موضوع فکر کرده اید و تصمیم آگاهانه گرفته اید که این کار را بکنید.

به ذهنم رسیده که با همسر بهتر از بهترین دوست رفتار کردن موضوع مسلمی است. لازمه ی این کار مداخله نکردن در کارهای همسر، احترام گذاشتن به او و برخورد با آنها به عنوان اشخاص مستقل است. اگر کمی به اطراف خود نگاه کنید، به زوج هایی بر می خوریدکه با هم مانند بچه های کوچک حرف مدام غرولند می کنند، با هم مشاجره دارند، از هم انتقاد می کنند. اما با دوستان شان این گونه برخورد نمی کنند. چرا باید این اتفاق بیفتد؟

اجازه بدهید مثالی بزنم. شما سرنشین اتومبیلی هستید که یکی از دوستانتان آن را می راند اشتباه احمقانه ای می کند، که البته خطرناک نیست. احتمالاً سر به سرش می گذارید ومی خندید. حالا همین سناریو را در شرایطی در نظر بگیریدکه همسرتان پشت فرمان نشسته باشد. آیا

·                     او را تحقیر می کنید؟

·                     تا مدت ها اجازه نمی دهید این ماجرا را فراموش کند؟

·                     موضوع را برای همه تعریف می کنید؟

·                     تامدتی نمی گذارید او پشت فرمان بنشیند؟

·                     بااو مانند یکی از دوستان تان رفتار می کنید ومی خندید.

امیدوارم این آخرین مورد را لحاظ کنید. اما سایر زوج ها را در این نقش در نظر بگیرید و ببینیدکه آنها چه می کنند.

راضی کردن یک هدف مهم است

اگر از شمار کثیری از مردم بپرسند که در زندگی خود چه خواسته ای دارند، در جواب تان می گویند:« می خواهم خوش بخت بشوم.» اگر از آنها درباره ی فرزندانشان هم سئوال کنید، همین جواب را به شما میدهند :« همین اندازه برایم کافی است که فرندانم خوش بخت شوند.» می توانید بگویی که می خواهید فرزندتان جراح مغز یا فضانورد شوند.

خوش بختی یک امر خیالی و توهمی نیست که وقت بیش از اندازه صرف کردن روی آن ارزش چندانی ندارد. خوش بختی انتهای یک طیف است، وبدبختی سر دیگر این طیف را به وجود می آورد.موضوع نهایت مطرح است  خوش بختی در یک نهایت و بدبختی در نهایت دیگر قرار دارد. اگر به مواقعی در زندگی خود بیندیشید که شاد و خوش بخت بوده اید و یا دست کم فکر میکنید که شاد و خوش بخت بود هاید، به شما قول میدهم در زمینه های دیگری نیز احساس نهایت گرانه داشته اید.تولد کودک؟ هیجان بله. احساس شگفتزدگی ، بله. احساس راحتی پس از یک تولد موفق ،بله. اما خوش بختی ؟ زیاد مطمئن نیستم.

اشخاص فکر می کنند روزهای تعطیل آخر هفته می توانند شاد باشند، می توانند در آرامش به سر ببرند وبه واقع هم این اتفاق می افتد . دل بستن به خوش بختی یکی از آن مقوله های « بزرگ تر بهتر است» می باشد. هرگز به خواسته ی خود نمی رسید زیرا محدودیتی در این زمینه وجود ندارد. پیوسته باید در اندیشه بزرگ تر و باز هم بزرگ تر باشید. به جای این که به خوش بختی فکر کنید، بهتر است رضایت بیندیشید. این حالا دست یافتنی می شود . این هدف ارزشمند است.این مطلب درباره ی روابط هم صدق می کند . درباره ی شخص مناسب برای ازدواج هم صدق می کند. همه ی ما دوست داریم از سر تا نوک انگشت عاشق شویم.

اام این احساسی نیست که برای همیشه دوام بیاورد . گاه مجبورید به واقعیت ها توجه کنید. باید با زندگی کنار بیایید. کسی نمی تواند برای همیشه دراین احساس تند و شدید باقی بماند . رضایت آن امیدی است که پس از فروکش کردن وجد و شیدایی می خواهید به آن برسید. حالا می خواهید به احساسی از آرامش و سادگی برسید . در واقع، رضایت هدف بهتری است زیرا دوام و بقاء دارد.

شما و همسرتان مجبور نیستسد به نتایج واحدی برسید

بسیاری از زوج ها گمان می کنند که همه چیز برای آنها باید یکسان باشد. باید برای زن و شوهر قوانین واحدی وجود داشته باشد. این طور نیست .می توانید در زمینه های مهم زندگی تحت تأثیر قوانین متفاوتی زندگی کنید. شادترین ، موفق ترین و قوی ترین روابط آنهایی هستند که زن و شوهر در آن نیاز به انعطاف پذیری را در قواعد و دستورات خود احساس می کنند.

 فکر می کنم دنبال مثالی می گردید. غیراز این است؟ بله، البته  که دنبال مثال می گردید. فرض کنیم از شما به شدت مرتب، ودیگری به شدت شلخته بی نظم و ترتیب باشد. طبیعتاً شما همیشه درباره ی مرتب بودن با نبودن با هم جر وبحث دارید.مسایلی میان تان بروز می کنند علتش این است که می خواهید قانون یکسانی را لحاظ کنید ما هر دو باید مرتب باشیم، ما هر دو باید شلخته باشیم. اما نظرتان چیست که قاعده ی متفاوتی  را اعمال کنید؟ من می توانم شلخته باشم، تو هم می توانی مرتب باشی. من می توانم در زمینه هایی مرتب باشم، تو هم میتوانی در زمینه هایی مرتب باشی. حالا دیگر اختلافی میان مان ایجاد نمی شود زیرا به قوانین متفاوتی اعتقاد داریم. طبیعت مرتب بودن ندارم، نمی توانم مرتب باشم. و شما هم مجبور نیستید وقتی طبیعت شلخته بودن دارید، شلخته نباشید.

مثال دیگری میخواهید؟ زن من از این که کسی سر به سرش بگذارد متنفر است اما من؟ برایم مهم نیست . ا. برای خودش قانونی دارد که کسی نباید او را دست بیندازد. اما قاعده ی من می گوید اگر کسی سر به سرم بگذارد ، اشکالی ندارد ممکن است بخواهید بدانید همسرتان چگونه آدمی است، اما برایتان مهم نیست که خود شما چگونه آدمی هستید.

ممکن است همسرتان پیوسته انتظار داشته باشد به او بگویی که دوستش دارید. ممکن است بخواهد روزی چند بار این را به او بگویید. اما ممکن است شما چنین انتظاری نداشته باشید. بنابراین شما به همسرتان به تکرار می گویید که دوستش دارید و انتظار ندارید که او متقابلاً با شما چنین رفتاری بکند.

منبع : کتاب:قوانین زندگی / نویسنده: ریچارد تمپلار/ مترجم: مهدی قراچه داغی /انتشارات: سارنگ/ چاپ:پنجم