خدایی که واژگون شد!

خدایی‏ که واژگون شد!

نوشته: احسان الفقیه / برگردان: عبدالرحمن عزام

هنگامی‏که این تصویر را در کشوری پیشرفته و متمدن (ژاپن) می‏بینی؛ به درستی پی خواهی برد که رسیدن به الله متعال با قلب و دل ممکن است نه با عقل و خردِ تنها؛ زیرا اگر رسیدن به اوتعالی به مجرد هوشمندی و عقل محض ممکن می‏بود، می‏بایست انسان‏های هوشیار و  خردمندی بسان انشتین، استیون هاوکینگ، نیوتن، ادیسون، بیل گیتس و هزاران انسان خردمند روی زمین، از راه عقل محض، به خدا می‏رسیدند.

در حالی‏که می بینیم حضرت بلال برای رسیدن بدین مقصود، جز دلی صاف و قلبی صادق، چیزی دیگر در دست ندارد و با آن هم به این هدف بزرگ که همانا یافتن راه درست است، نایل می شود؛ بلی بلال نه شرکت اپلی داشت و نه لامپ و چراغی را اختراع نموده بود. نه نظریۀ فیزیکیی کشف نموده بود و نه هم از نظریۀ نسبیت چیزی می دانست. و همچنان بر هیچ قمر مصنوعی ای هم دست نیافته بود.

اما او دارای قلب صادقی بود که خواهان رسیدن به الله متعال بود و به اساس این خواسته اش، به مقصد مقصود خود رسید و رستگار شد.

این حکایتی است که مشعر بر این است که دل ها جز صدق و راستی و اخلاص نیاز ندارند تا به جایگاه بلندی قرار گیرند.

ساینس و تکنولوژی و قمرهای مصنوعی و کمپیوترها و تلفن های هوشمند، همه تو را با خدا و خالقت آشنا نمی سازد تا زمانی که قلب و دلت به شناخت او دست نیافته باشد.

آیا مگر ژاپن از زمرۀ کشورهای پیشرفتۀ صنعتی و اجتماعی نیست؟!

پس چگونه برای مردم و ملتی که به بلندترین جایگاه علم و دانش و تکنولوژی رسیده اند، ممکن است که برای بتی سجده نمایند؟!

آیا مگر نمی بینید که این بت، خودش را ثابت نگهداشته نتوانست و هرگز نخواهد توانست خودش به ذات خود، سرِ پا بایستد.

درک این موضوع همزمان چشم بصیرت و بصارت می خواهد تا کنه آن را درک و فهم نمایند.

الله متعال می فرماید: «أَفَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَتَکُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ یَعْقِلُونَ بِهَا أَوْ آذَانٌ یَسْمَعُونَ بِهَا فَإِنَّهَا لَا تَعْمَى الْأَبْصَارُ وَلَکِن تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِی فِی الصُّدُورِ/ آیا در زمین به سیر و سفر نپرداخته اند تا (از دیدن آثار گذشتگان و مشاهده ویرانه های کاخ‏های ستمگران) دلهائی به هم رسانند که بدانها (وظیفه خود را در قبال دعوت حق درک و) فهم کنند، و گوش هائی داشته باشند که بدانها (اخبار جبّاران ، و ندای وجدان، و فرمان یزدان را) بشنوند؟ چرا که این چشمها نیستند که کور می گردند، و بلکه این دلهای درون سینه ها هستند که نابینا می شوند.» پس چشم و گوش بدون درک درست، کور است و کر.

عقل محض بدون قلب سلیم و روشنی بخش، در حقیقت جز آله ای کور، بیش نیست.

الله متعال می فرماید: «أَفَمَن زُیِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ فَرَآهُ حَسَناً فَإِنَّ اللَّهَ یُضِلُّ مَن یَشَاءُ وَیَهْدِی مَن یَشَاءُ فَلَا تَذْهَبْ نَفْسُکَ عَلَیْهِمْ حَسَرَاتٍ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِمَا یَصْنَعُونَ/ آیا کسی که عملهای بدش (توسّط شیطان و شیطان صفتان) در نظرش زینت و آراسته شده است و آن را زیبا و آراسته می بیند (همانند کسی است که واقع را آن چنان که هست می بیند و از قوانین آسمانی پیروی می کند؟) خداوند هر کس را بخواهد گمراه می سازد، و هر کس را بخواهد راهیاب می نماید. پس خود را با غم و غصّه آنان هلاک مکن. خدا بس آگاه از کارهائی است که می کنند.»

توضیح تصویر: این تصویر نشان‏دهندۀ ژاپنی هایی است که در پیشگاه بت بزرگ طلایی که چهل تن وزن داشت، در منطقۀ اوکینا بعد از سقوطش به افتاده بود.