سنت خداوند در باره نصرت و یاری مومنان و تنبیه ستمکاران
سنت خداوند در باره نصرت و یاری مومنان و تنبیه ستمکاران
نویسنده :دکتر صلاح عبدالفتاح الخالدی /مترجم:مجتبی دوروزی
وعده ی قرآن در سوره هود
سوره هود مکی است و در همان دوره ی تنگنای شدید نازل شده است و همان چیزی را هدف خود قرار داده و به انجامش می پردازد که سوره ی یونس، و دیگر سوره های نازل شده در آن دوره هدف خود قرار داده اند، با در نظر گرفتن شخصیت خاص هر سوره که دارای خصوصیات برجسته ی خاص خود بوده و راه بخصوصی در به نمایش گذاردن موضوعات و بیان حقائقش دارد.
سوره ی هود وظیفه ی تثبیت و تأیید پیامبر (ص) و مؤمنین را بر حق به دوش گرفته و قلب شان را از یقین و امید به پیروزی اسلام و شکست کفر پر می نماید، این کار را از راه به نمایش گذاردن سرگذشت پیامبران با اقوام شان انجام می دهد. این پیامبران عبارتند از: نوح، هود، صالح، ابراهیم، لوط، شعیب و موسی(علیهم السلام). ترتیب بیان نام پیامبران بر اساس زنجیره تاریخی است.
آنچه از سرگذشت هر پیامبری از پیامبران با قومش بیان شده، عبارت است از: قیام پیامبر به تبلیغ و رساندن دعوت به قومش، و بیان موضع گیری آنان در برابر دعوتش، سپس به نمایش گذاشتن بخشی از گفت و گو و مناقشه ی میان او و آنان، و به مبارزه طلبیدن آنان از سوی او، و پافشاری آنان بر کفر و تکذیب و دشمنی، سپس بیان پایان سرگذشت آن پیامبر با قومش، پایانی که نجات پیامبر و پیروان مؤمنش و نابودی دشمنان تکذیب کننده ی او را رقم می زند.
هدف از این نمایش دان و تمرکز بر این صحنه ها و تصاویر سرگذشت هر پیامبر، تثبیت و استوار کردن مؤمنین بر حق، و تقویت عزم و اراده ی آنان بر رویارویی و مبارزه طلبی است.، همچنین هدف جلب کردن توجهشان به سوی سنت خداوند در مسیر دعوت ها، و این که به آرزوهای بزرگ در دوردست و به سوی آینده ای مورد انتظار و امیدوارانه نظر اندازند، آینده ای که پیروزی و استقرار از آن آنان بودن و شکست از آن دشمنانشان است!
آیات تثبیت کردن و راهنمایی ها و وعده، به هنگام بیان آنچه میان پیامبران و اقوام شان روی داده، یا در گزارشی بر پایان رویارویی میان طرفین می آید … از مشهورترین آن ها آن چیزی است که در زیر می آید:
سرانجام نیک، خاصّ پرواپیشگان است
۱- در شرحی که بر سرگذشت نوح (ع) به همراه قومش بیان می شود سرگذشتی که به غرق شدن کفار توسط طوفان منتهی شد، و نوح و پیروان مؤمنش در کشتی نجات یافتند و پس از طوفان از کشتی خارج شده و پا روی زمین نهادند، در این شرح بیان شروعی دوباره برای زندگی است. خداوند در شرحی بر این واقعه می فرماید:
( تِلْکَ مِنْ أَنبَاء الْغَیْبِ نُوحِیهَا إِلَیْکَ مَا کُنتَ تَعْلَمُهَا أَنتَ وَلاَ قَوْمُکَ مِن قَبْلِ هَذَا فَاصْبِرْ إِنَّ الْعَاقِبَهَ لِلْمُتَّقِینَ ) هود: ۴۹
« این ( قصّه و داستانهای ملّتهای پیشینی که تو آنان را ندیده‌ای ) جزو اخبار غیب است که آن را به تو ( ای پیغمبر اسلام ! ) وحی می‌کنیم . نه تو و نه قوم تو پیش از این ، آن را نمی‌دانستید . پس ( در برابر اذیّت و آزار قوم خود ) شکیبائی کن ( همان گونه که پیغمبران پیشین در برابر اذیّت و آزار اقوام خود شکیبائی کردند ، و بدان ) که سرانجام ( کار ، برد با شکیبایان و ) از آنِ پرهیزگاران است . »
خداوند به پیامبرش (ص) می فرماید: آنچه از اخبار غیب در خصوص سرگذشت نوح برای تو بیان داشته ایم، تو پیشتر آن ها را نمی دانستی و ما آن ها را به تو وحی کرده ایم، هم چنان که قوم تو نیز آن ها را نمی دانستند و وارد شدن این خبرها در قرآن دلیلی است بر این که این قرآن تألیف و نوشته ی آفریده ای نیست، بلکه وحی ای است از جانب ما به سوی تو.
خداوند پیامبرش (ص) را دستور به صبر می دهد، صبر به معنای عام و فراگیر آن، زیرا صبر در مرحله ی انتظار پیروزی، توشه ای ضروری است.
آیه یک سنت ثابت ربّانی را بیان می دارد: «سرانجام نیک، خاص پرواپیشگان است.»
یعنی: پایان رویارویی میان لشکریان حق و یاران باطل عبارت است از پیروزی و رهایی پرواپیشگان و اهلاک و نابودی کافران، در نتیجه سرانجان نیک پیوسته خاص پرواپیشگان است. خداوند به آنان لطف و احسان نموده و گشایش و رهایی به پیروزی و استقرار را به آنان ارزانی می دارد و بر آنان واجب است که آینده را با یقین (به پیروزی) بنگرند و نسبت به سرانجام اطمینان و آرزو داشته باشند و منتظر وعده هایی باشند که خداوند بیان داشته است!
سنت خداوند در جانشینی
۲- آیات سوره برخی از آنچه را که میان هود (ع) و قومش روی داده به نمایش می گذارد، و برخی از آنچه را که هود (ع) به آنان گفته است را ثبت و ضبط کرده از جمله این که او منتظر نابودی آنان و جانشین شدن دیگران به جای آنان است. این مطلب در سخن خداوند بیان گردیده است:
( فَإِن تَوَلَّوْاْ فَقَدْ أَبْلَغْتُکُم مَّا أُرْسِلْتُ بِهِ إِلَیْکُمْ وَیَسْتَخْلِفُ رَبِّی قَوْماً غَیْرَکُمْ وَلاَ تَضُرُّونَهُ شَیْئاً ) هود: ۵۷
« اگر ( از دعوت من ) روی بگردانید ( باکی نیست . زیرا بر رسولان پیام باشد و بس ) و من رسالتی را که مأمور بدان بودم به شما رساندم . پروردگارم ( شما را می‌میراند و ) کسان دیگری را به جای شما می‌نشاند و شما کمترین زیانی ( با روگردانی از پرستش و دوری از عبادتش ) بدو نمی‌رسانید.»
یعنی: آنچه بر من واجب است این که (پیام) دعوت را به شما برسانم و حجت را بر شما تمام کنم و این کار را نیز کردم، اگر دعوتم را نپذیرید روی برگردانده و بدان پشت کنید و بر کفر و تکذیب و دشمنی اصرار بورزید این شمایید که زیان کارید و بدین ترتیب بر خود ستم می کنید و خداوند به زودی شما را هلاک و نابود می گرداند، هم چنان که پیش از شما با قوم نوح چنین کرد، شما نمی توانید خداوند را درمانده سازید و کفر ورزیتان هیچ زیانی متوجه او نمی گرداند.
به زودی خداوند قوم دیگری را جانشین و وارث شما گردانیده و بر جای شما می نشاند، این سنت خداوند است که تخلف ناپذیر است.
بی شک خداوند سنتش را تحقق بخشید در نتیجه هود و پیروانش را نجات داد و قوم کفر پیشه اش را نابود گردانید. خداوند می فرماید:
( وَلَمَّا جَاء أَمْرُنَا نَجَّیْنَا هُوداً وَالَّذِینَ آمَنُواْ مَعَهُ بِرَحْمَهٍ مِّنَّا وَنَجَّیْنَاهُم مِّنْ عَذَابٍ غَلِیظٍ وَتِلْکَ عَادٌ جَحَدُواْ بِآیَاتِ رَبِّهِمْ وَعَصَوْاْ رُسُلَهُ وَاتَّبَعُواْ أَمْرَ کُلِّ جَبَّارٍ عَنِیدٍ وَأُتْبِعُواْ فِی هَذِهِ الدُّنْیَا لَعْنَهً وَیَوْمَ الْقِیَامَهِ أَلا إِنَّ عَاداً کَفَرُواْ رَبَّهُمْ أَلاَ بُعْداً لِّعَادٍ قَوْمِ هُودٍ ) هود: ۶۰- ۵۸
« هنگامی که فرمان ما ( مبنی بر نابودی قوم عاد ) در رسید ، هود و مؤمنان همراه او را در پرتو مرحمت خود نجات دادیم و ایشان را از عذاب سخت و شدید رهانیدیم . این هم قوم عاد بودند که آیه‌های ( آفاق و انفُس ) و دلائل پروردگارشان را انکار و تکفیر کردند و از فرمان ( پیغمبر خدا هود و در اصل از فرمان همه ) پیغمبران خدا سرکشی نمودند و از دستور هر سرکش عناد پیشه‌ای پیروی کردند . در این دنیا دچار نفرین ( مردمان ) و طرد ( از رحمت یزدان ) شدند ( و از پس ایشان بدنامی و رسوائی ماند ) و در روز قیامت نیز ( همین طور به لعنت و طرد از رحمت گرفتار می‌شوند و منفور خدا و فرشتگان و مردمان می‌گردند ) . هان ! ( ای جهانیان ! بدانید که قوم ) عاد به خدای خود ( ایمان نیاوردند و نسبت بدو ) کافر شدند . هان ! ( ای مردمان ! بدانید که ) عاد ، قوم هود ( شایسته طرد از رحمت خدا و درخور هلاک شدند ، پس ) نیست و نابود باد ! »
کار پیوسته و منتظر وعده داده شده بودن
۳- آیات سوره برخی از سخنان و گفت و گوی میان شعیب (ع) و قومش یعنی اهل مدین را بیان می دارند و از جمله این که شعیب نسبت به رفتار آنان صبر پیشه نموده و آنان را به مبارزه طلبید. خداوند می فرماید:
( وَیَا قَوْمِ اعْمَلُواْ عَلَى مَکَانَتِکُمْ إِنِّی عَامِلٌ سَوْفَ تَعْلَمُونَ مَن یَأْتِیهِ عَذَابٌ یُخْزِیهِ وَمَنْ هُوَ کَاذِبٌ وَارْتَقِبُواْ إِنِّی مَعَکُمْ رَقِیبٌ ) هود: ۹۳
« ای قوم من ! هرچه در قدرت دارید انجام دهید و کوتاهی نکنید ( و بدانید که پشتیبان من خدا است و از شما باکی نیست ) . من به کار خود مشغولم ( و همان گونه که شما به راه خود ادامه می‌دهید ، من هم به راه خود ادامه می‌دهم ) . بالاخره خواهید دانست که چه کسی دچار عذابی می‌شود که او را خوار و رسوا می‌کند ، و چه کسی دروغگو است ( و از من و شما کدام راسترو و خوشبخت ، و کدام کجرو و بدبخت می‌باشیم ) . چشم به راه باشید و من هم چشم به راهم ( که عاقبت چه می‌شود ) . »
معنی: (عَلَى مَکَانَتِکُمْ ): بر اساس طرح و برنامه و سیاست خودتان.
بعد از آن که شعیب (ع) دعوت را به قومش ابلاغ کرد، دو راه برای آنان آشکار شد: راه حق و راه باطل. حقی که در شعیب (ع) و مؤمنین پیروش نمود یافته بود و باطلی که در اشراف قومش و پیروان کافرشان تجسم یافته بود.
هر کدام از این دو گروه طرح و پروژه و برنامه عملی خود را داشتند: برنامه ی عملی مثبت که بر اساس بندگی و دعوت و کار نیک بر پا می شود که شعیب (ع) و پیروان مؤمنش اقدام به این کار می کردند و در مقابل برنامه ی عملی منفی و پلید، که بر اساس کفر و ظلم و ستم و طغیان و انتشار فساد و تباهی میان مردم و مبارزه ی با حق و یاران حق برپا می شود … میان این دو کار و برنامه تفاوت از زمین تا آسمان است.
بدین خاطر شعیب (ع) با این سخنش این گونه قومش را به مبارزه می طلبد که: «ای قوم من، همه امکانات را به کار گیرید، من هم [به وظایف خود] عمل می کنم.»
یعنی: هر کدام از ما بر اساس طرح و برنامه ی خود اقدام نماید، و هر کدام از ما در راه خنثی کردن عمل دیگری بکوشد، در نتیجه شما برای شکست من و پایان دادن به دعوتم می کوشید، و من نیز در راه انتشار دعوت خودم و از میان بردن باطل شما و پایان دادن به سیطره و نفوذ شما می کوشم، پس شما بکوشید و من نیز می کوشم!
آینده از آن ماست و نه شما، ما منتظر و چشم به راه وعده ای هستیم که خداوند به ما داده است یعنی رهایی و پیروزی و همچنین منتظر عذابی هستیم که خداوند شما را با آن تهدید می نماید و ما مطمئن ایم که (زمان وقوع) این تهدید بی شک نزدیک بوده و هنگامی که دامن تان را گرفت خواهید دانست که: «چه کسی دچار عذابی می شود که او را خوار و رسوا می کند و چه کسی دروغگو است.»
شعیب (ع) مبارزه طلبی با آنان را استمرار داده و می گوید: «چشم به راه باشید و من هم چشم به راهم (که عاقبت چه می شود).» یعنی چشم به راه پایان نبرد میان من و خودتان باشید، و بدانید که عذاب شما را در بر می گیرد، من چشم به راه چنین سرانجامی هستم، گذشت زمان بخشی از درمان است. هنگامی که خدا خواست تا سرگذشت شعیب (ع) و قومش را به پایان رساند، وعده وعیدی را که داده بود محقق گردانید. خداوند می فرماید:
( وَلَمَّا جَاء أَمْرُنَا نَجَّیْنَا شُعَیْباً وَالَّذِینَ آمَنُواْ مَعَهُ بِرَحْمَهٍ مَّنَّا وَأَخَذَتِ الَّذِینَ ظَلَمُواْ الصَّیْحَهُ فَأَصْبَحُواْ فِی دِیَارِهِمْ جَاثِمِینَ کَأَن لَّمْ یَغْنَوْاْ فِیهَا أَلاَ بُعْداً لِّمَدْیَنَ کَمَا بَعِدَتْ ثَمُودُ ) (هود: ۹۵- ۹۴)
« هنگامی که فرمان ما ( مبنی بر هلاک قوم مدین ) در رسید ، شعیب و مؤمنانِ همراهِ او را در پرتو مهر خود ( از عذاب و هلاک ) نجات دادیم و صدای ( وحشتناک صاعقه و زلزله ) ، ستمکاران را دریافت و ( بر اثر آن قالب تهی کردند و نقش زمین شدند و ) در خانه و کاشانه خود کالبدهای بی‌جانی گشتند . بدان گونه که انگار هرگز از ساکنان آن دیار نبوده‌اند ( و در آنجا نزیسته‌اند و روزگاری در آن بسر نبرده‌اند . نه خود ماندند و نه اثری از ایشان ماند ) . هان ! نابود ( و دور از رحمت خدا ) باد قوم مدین ! همان گونه که قوم ثمود نابود ( و دور از رحمت خدا ) شدند . »
سنت خداوند در خصوص تنبیه ستمکاران
۴- پس از نمایش قتلگاه تکذیب کنندگان پیشین، از جمله قوم نوح و عاد و ثمود و مدین و قوم فرعون، در شرح و توضیحی بر این نمایش بیان شده که باید از این صحنه ها پند و عبرت گرفت. خداوند می فرماید:
( ذَلِکَ مِنْ أَنبَاء الْقُرَى نَقُصُّهُ عَلَیْکَ مِنْهَا قَآئِمٌ وَحَصِیدٌ وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَکِن ظَلَمُواْ أَنفُسَهُمْ فَمَا أَغْنَتْ عَنْهُمْ آلِهَتُهُمُ الَّتِی یَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ مِن شَیْءٍ لِّمَّا جَاء أَمْرُ رَبِّکَ وَمَا زَادُوهُمْ غَیْرَ تَتْبِیبٍ وَکَذَلِکَ أَخْذُ رَبِّکَ إِذَا أَخَذَ الْقُرَى وَهِیَ ظَالِمَهٌ إِنَّ أَخْذَهُ أَلِیمٌ شَدِیدٌ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَهً لِّمَنْ خَافَ عَذَابَ الآخِرَهِ … ) (هود: ۱۰۳- ۱۰۰)
« این از خبرهای شهرها و آبادیهائی است که ما برای تو ( ای پیغمبر ! ) بازگو می‌کنیم ( تا قوم خود را بدانها پند دهی ، و به یاری خدا اطمینان حاصل کنی ) . برخی از این شهرها و آبادیها هنوز برپا و برجایند ( و آثاری از آنها مانده و درس عبرت همگانند ، ) و برخی درویده ( و از میان رفته‌اند همانند کشتزار درو شده ) . ما بدانان ستم نکردیم ( و بیهوده نابودشان ننمودیم ) و بلکه خودشان ( با کفر و فساد و پرستش بتها و غیره ) بر خویشتن ستم روا داشتند ، و معبودهائی را که بغیر از خدا می‌پرستیدند و به فریاد می‌خواندند ، کمترین سودی بدانان نرساندند و هیچ گونه کمکی نتوانستند بدیشان بنمایند ( و مثلاً آنان را از هلاک و نابودی برهانند ) بدان گاه که فرمان ( هلاک ایشان از سوی ) پروردگارت صادر گردید ، و جز بر هلاک و زیانشان نیفزودند ( و تنها مایه بدبختی و نابودی ایشان شدند و بس ) . عقاب پروردگار تو این چنین است ( که درباره قوم نوح و عاد و ثمود و مدین و غیره گذشت ) هرگاه که ( بر اثر کفر و فساد ، اهالی ) شهرها و آبادیهائی را عقاب کند که ستمکار باشند . به راستی عقاب خدا دردناک و سخت است . به حقیقت در این ( مجازات و نابودی ملّتهای ستمگر ، و در این روایات و اخبار گذشتگان ) عبرت بزرگی است برای کسی که از عذاب آخرت بهراسد . »
این آیات آنچه را میان لشکریان حق و سپاهیان باطل، در طول تاریخ بشری از زمان نوح تا زمان محمد (ص) روی داده به طور فشرده بیان می دارد و هلاکت ستمگران کافر را جلوه می دهد و به ملاحظه باقی مانده ی آثار آنان فرا می خواند، شهرها و روستاهایی را که در آن بودند همین جاست، خرابه های تعدادی از آن ها پابرجاست، و تعدادی دیگر ویران و نابود شده اند، در حالی که اهالی آن کافر بودند آنان به خاطر کفرورزی و طغیانشان به خویشتن ستم کرده اند و هنگامی که عذاب الهی بر آنان یورش آورد نتوانستند آن را دفع کنند.
این سنت الهی به هنگام تنبیه و عقوبت کفار دشمن حق است، بدون توجه به زمان ها و مکان های گوناگون، خداوند انتقام گیرنده و قدرتمند است و عقوبتش نسبت به دشمنان دردناک و شدید است، آنان را خرد کرده و از پا درمی آورد و آنان را مایه عبرت عبرت گیران می گرداند.
اما فقط مؤمنین نیکوکار از این صحنه ها پند می گیرند، کسانی که از عذاب آخرت می ترسند و از بینش و بصیرت ایمانی و راهنما بهره مندند، اما دیگران بر قلبهایشان قفل زده شده و دیدگان شان ضعیف گشته است، اینان پند و عبرت نمی گیرند!!
این شرح و توضیح هدف دار و هدف مند ارائه دهنده ی بشارت به پیروزی حق و شکست باطل برای مؤمنین است و آنان را فرا می خواند تا چشم به راه وعده ای باشند که خداوند به آنان داده است و آینده ای درخشان را ببینند و با ثبات و یقین حرکت شان را به سوی آن سرعت بخشند.
مسلمان صادق در هر دوره و مکانی از این شرح و توضیح بهره مند می گردند، زیرا آنان در دوره ای به سر می برند که سنت الهی بر دشمنانی که با آنان می جنگند منطبق گشته و نسبت به انطباق این سخن خداوند که می فرماید: « عقاب پروردگار تو این چنین است ( که درباره قوم نوح و عاد و ثمود و مدین و غیره گذشت ) هرگاه که ( بر اثر کفر و فساد ، اهالی ) شهرها و آبادیهائی را عقاب کند که ستمکار باشند . به راستی عقاب خدا دردناک و سخت است. » بر آن دشمنان خوشحال می شوند!
تأثیر وعده در تثبیت قلب های مؤمنین
۵- سوره هود با بیان این مطالب پایان می پذیرد: هدف از یادآوری خبرهای پیامبران در این سوره و تأثیر این یادآوری بر پیامبر (ص) و مؤمنین و به مبارزه طلبیدن دشمنان و ترساندن شان از شکست و دادن وعده ی گشایش و پیروزی به مؤمنین و فراخواندن شان به چشم به راه بودن تحقق این وعده.
خداوند می فرماید:
( وَکُلاًّ نَّقُصُّ عَلَیْکَ مِنْ أَنبَاء الرُّسُلِ مَا نُثَبِّتُ بِهِ فُؤَادَکَ وَجَاءکَ فِی هَذِهِ الْحَقُّ وَمَوْعِظَهٌ وَذِکْرَى لِلْمُؤْمِنِینَ وَقُل لِّلَّذِینَ لاَ یُؤْمِنُونَ اعْمَلُواْ عَلَى مَکَانَتِکُمْ إِنَّا عَامِلُونَ وَانتَظِرُوا إِنَّا مُنتَظِرُونَ وَلِلّهِ غَیْبُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَإِلَیْهِ یُرْجَعُ الأَمْرُ کُلُّهُ فَاعْبُدْهُ وَتَوَکَّلْ عَلَیْهِ وَمَا رَبُّکَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ ) (هود: ۱۲۳- ۱۲۰)
« این همه از اخبار پیغمبران بر تو فرو می‌خوانیم ، کلّاً برای این است که بدان دلت را برجای و استوار بداریم ( و در برابر مشکلات تبلیغ رسالت ، آن را تقویت نمائیم ) . برای تو در ضمن این ( سوره و اخبار مذکور در آن ، بیان ) حق آمده است ( همان حقی که پیغمبران دیگران را بدان می‌خواندند ) و برای مؤمنان پند و یادآوری مهمّی ذکر شده است ( که می‌توانند همچون ایمانداران پیشین از آن سود جویند و راه سعادت پویند ) . بگو به کسانی که ایمان نمی‌آورند : هرچه در قدرت دارید بکنید ( و در راه خود بروید ) که ما نیز آنچه می‌توانیم می‌کنیم ( و در راه خود می‌رویم ، ولی بدانید سرانجامِ شما شکست و بدبختی ، و عاقبتِ ما پیروزی و خوشبختی است ) . و چشم به راه باشید ( که به ما چه چیز می‌رسد از آنچه فکر می‌کنید که می‌رسد ) و ما هم چشم به راه هستیم ( که برابر وعده خدا ، دعوت آسمانی پیروز و اسلام بر شما و بر همه دشمنان دین غلبه کند ) . ( آگاهی از ) غیب آسمانها و زمین ویژه خدا است ، و کارها یکسره بدو برمی‌گردد ( و امور جهان به فرمان او می‌چرخد ) ، پس او را بپرست و بر او تکیه کن و ( بدان که ) پروردگارت از چیزهائی که می‌کنید بی‌خبر نیست . »
از جمله فواید بیان سرگذشت انبیاء در قرآن، استوار کردن قلب پیامبر (ص) و قلب های مؤمنین است، زیرا این سرگذشت های صحنه ی تطبیق سنت های الهی به صورت عملی و واقعی است و پایان سرگذشت ها بیانگر نابودی کفار و پیروزی مؤمنین است و این خود در بردارنده ی بشارت و امید برای مؤمنین بوده و قلب هایشان به واسطه ی آن آرامش و تسکین می یابد.
خداوند به پیامبرش (ص) دستور می دهد که کفار را با گفتن این مطلب به آن ها به مبارزه بطلبد که: « هرچه در قدرت دارید بکنید که ما نیز آنچه می‌توانیم می‌کنیم و چشم به راه باشید و ما هم چشم به راه هستیم.»
یعنی بر اساس شیوه و برنامه ی خود عمل کنید و تمام سعی و تلاش خود را در جنگ با من و از میان بردن دعوتم به کار گیرید، و ما مؤمنین (نیز) بر اساس شیوه و برنامه ی خود و با توان خود در ابقا و پافشاری بر حق می کوشیم، در برابرتان می ایستیم، نیرنگ هایتان را از میان می بریم و به انتشار دعوت (اسلام) در میانتان می پردازیم …
شما هر آنچه را که در توان دارید به کار گیرید و ما نیز هر آنچه در توان داریم به کار می گیریم … روزگار در میان ما دست به دست می شود، اما آینده از آن ماست و زمان به نفع ما می چرخد، زیرا خداوند به همراه ما است و به زودی شما را درهم شکسته و ما را بر شما پیروز می گرداند.
منتظر باشید که در آینده چه بر سرتان می آورد، ما منتظر تحقق وعده ای هستیم که خدا به ما داده و ما را بر شما پیروز می گرداند و نسبت به حصول این وعده یقین تام داریم زیرا این وعده ی خدا است و خداوند وعده اش را عملی ساخته و خلاف وعده نمی کند.
زمان به نفع پیامبر (ص) و پیروان مؤمنش بود. این ها فقط سال هایی محدود و اندک بودند تا آن گاه که هجرت به سوی مدینه صورت گرفت، این هم فقط دوره ای کوتاه بود، تا این که نبرد با مشرکین آغاز شد و پایان آن پیروزی مسلمین و استقرار آنان بود و در مقابل کفار دچار شکست و خواری و ضرر و زیان شدند.
مسلمانان صادق معاصر که درگیر جنگ و دشمنی از سوی یهود و آمریکا هستند باید همان چیزی را به آنان بگویند که پیامبر (ص) به کفار زمان خود گفت: « همه امکانات خود را به کار گیرید، ما هم (به وظایف خود عمل خواهیم کرد و منتظر باشید؛ ما هم در انتظار خواهیم ماند.»
——————————————————————
منبع: وعده های قرآن در خصوص پیروزی اسلام / مؤلف:دکتر صلاح عبدالفتاح الخالدی /مترجم:مجتبی دوروزی
انتشارات: نشر احسان ۱۳۹۰