سياسي اجتماعي

حقوق همسایگان

حقوق همسایگان

یکی از مهم‌ترین رهنمودهای اسلام در جهت ترویج محبت و تفاهم
و گسترش راهکار تعاون و همبستگی برای تحقق بخشیدن به مصالح و منافع و پیشگیری از
مفاسد و زیان‌ها، رفتار خوب، سنجیده، تفاهم، گشاده‌رویی، بخشندگی و خیرخواهی در حق
همسایگان است.

این روش عملی و سازنده دارای بازتابی مهم در آینده خواهد
بود؛ زیرا سلامت خانواده و محافظت از مصالح آن در حضور و غیاب و توسل به عوامل
توانایی‌بخش برای تفاهم و همبستگی موکول به رعایت حقوق همسایگان و پاسداری از
کرامت و حرمت آنهاست (هرچند مسلمان هم نباشند)؛ زیرا خداوند متعال می‌فرماید:    (النساء / ۳۶)

«تنها خداوند را عبادت کنید و هیچ (کس و هیچ چیزی) را با او
شریک ننمایید و به پدر، مادر، خویشاوندان، یتیمان، درماندگان، مستمندان، همسایگان،
خویشاوندان و همسایگان بیگانه و دوستان (در سفر وحضر) و همراهان و همکاران) و
مسافران (به نیکی) رفتار کنید».

این آیه بیانگر این موضوع است که همسایگان سه‌گونه‌اند:
همسایه‌ای که خویشاوند است ـ هرچند که مسلمان هم نباشد ـ و همسایه‌ای که نسبت قوم
و خویش با او وجود ندارد و رفیق و همسفری که در کار و مسافرت همراه یکدیگر هستید.

رسول خداص فرموده‌اند:«هرکس به خداوند و دنیای پس از مرگ
باور دارد، یا سخن خیر بگوید و یا سکوت کند و هرکس که به خداوند و دنیای پس از مرگ
باور دارد، مهمانش را مورد احترام قرار دهد».

و در حدیث دیگری می‌فرماید:«جبرئیل همیشه در مورد همسایه به
من سفارش می‌نمود، تا جایی که فکر می‌کردم که همسایه از همسایه‌اش ارث می‌برد».

رعایت حقوق همسایگان به همسایه دیوار به دیوار محدود نمی‌گردد
بلکه براساس فرموده رسول خداص شامل چهل همسایه می‌شود؛ زیرا طبرانی روایت می‌نماید
که: «روزی مردی به حضور رسول خداص رسید و گفت: یا رسول اللهص! من در محله فلان
مسکن گزیده‌ام و بدترین مردم آن محله کسی است که با هم همسایه دیوار به دیوار
هستیم و مدام ما را مورد اذیت و آزار قرار می‌دهد. رسول خداص ابوبکر و عمر و علی
را به مسجد فرستاد تا به مردم
مسلمان ابلاغ نمایند که: تا چهل منزل دور و بر همسایه به شمار می‌روند و هر کسی که
همسایه‌اش از اذیت و آزار او در امان نباشد، داخل بهشت نمی‌شود».

مهم‌ترین حقوقی که همسایگان بر همسایه‌های خود دارند
عبارتند از:

 

۱- مساعدت

یکی از مسئولیت‌های مهم در برابر همسایگان این است که
چنانچه مستمند باشند، در حد توان غذا، پوشاک و مسکن برای آنان تهیه شود و ادای
چنین مسئولیتی در راستای رفع نیازمندی‌ها و حل مشکلات ضروری و هم‌چنین واجبی شرعی
است و بهترین احساس همدردی با آنان به شمار می‌رود. رسول خداص فرموده‌اند:

«کسی که سیر سر بر بالین بگذارد و بداند که همسایه‌اش گرسنه
است، به من ایمان کامل نیاورده است».

و در روایت دیگری آمده است:

«کسی که سیر سر بر بالین بگذارد و همسایه‌اش گرسنه بماند
اهل ایمان نیست».

و راجع به تهیه لباس و پوشاک برای آنها انس بن مالک روایت
نموده است که: «روزی مردی به نزد رسول خداص آمد و گفت: یا رسول اللهص مقداری پوشاک
به من بده! رسول خداص چیزی نفرمود. رسول خداص فرمود: همسایه‌ای نداشتی که لباس
اضافه داشته باشد. گفت: چرا چندین همسایه دارم که چندین دست لباس اضافه دارند،
رسول خداص فرمود: «خداوند آنها را با تو در بهشت با هم جمع نخواهد نمود».

 

۲- امانت دادن

معمولاً همسایگان گاهی به وسایلی مانند: سطل، تیشه، نردبان،
دیگ، ظرف، نمک و آب یکدیگر نیاز پیدا می‌کنند و در این‌گونه موارد لازم است همسایه‌ها
با کمال خوشرویی آنها را در اختیار دیگر همسایه‌ها قرار دهند و به هیچ‌وجه بخل و
طمع‌ورزی ننمایند؛ زیرا خداوند متعال می‌فرماید: (الماعون / ۴-۷)

«پس وای بر نمازگزاران * آنهایی که از نمازشان غافلند *
آنان که ریا می‌نمایند * و از دادن زکات (و وسایل و مایحتاج خانه به همسایگان و
خویشاوندان) خودداری می‌ورزند».

و این بدان معناست که امتناع از عون و همکاری و قرار دادن
وسایل مورد نیاز در اختیار همسایه‌ها کاری بسیار ناپسند بوده و انجام دهنده آن
مستوجب مجازات اخروی است.

 

۳- هدیه دادن

یکی از عوامل ایجاد الفت و محبت میان همسایگان و ریشه‌کن
کننده حقد، کینه، نگرانی، دشمنی و تهیه هدیه و سوغاتی برای آنهاست؛ زیرا چنین کاری
روحیه تفاهم و تعاون میان همسایگان را تقویت می‌نماید. رسول خداص فرموده‌اند:

«به یکدیگر هدیه بدهید تا نسبت به هم احساس محبت و دوستی
نمایید».

و در روایتی دیگر آمده است:

«دست دوستی به دست هم بدهید تا کینه و دشمنی میان شما از
بین برود و به یکدیگر هدیه بدهید تا دوستی‌شان با هم مستحکم‌تر بشود و نفرت و
ناراحتی میان‌تان برطرف گردد».

در واقع هدیه دادن هرچند کم باشد، مفید و ارزشمند است؛ زیرا
رسول خداص می‌فرماید:

«ای زنان مسلمان هیچ‌گاه همسایگان خود را مورد تمسخر قرار
ندهید و حتی به سم گوسفند آنها توهین ننماید».

 

۴- پرهیز از اذیت و آزار

مردم‌آزاری کاری است حرام و ناروا. انسان مسلمان هیچ‌گاه به
خود اجازه نمی‌دهد که دیگران ـ به ویژه همسایگان ـ را مورد اذیت و آزار قرار دهد؛
زیرا آزار دیگران زمینه کینه و دشمنی را فراهم می‌نماید و غالباً انسان را به
انتقام‌جویی وادار نموده و گاهی مشکلات زیادی را برای روابط اجتماعی به وجود می‌آورد.
و در مورد حرام بودن همسایه‌آزاری احادیث زیادی روایت شده و همسایه‌آزار را به نقص
ایمان توصیف نموده است. برای نمونه به احادیث زیر توجه کنید:

«سوگند به خداوند ایمان ندارد، ایمان ندارد و ایمان ندارد.
گفته شد یا رسول اللهص چه کسی ایمان ندارد؟ فرمود: کسی که همسایه‌ها از اذیت و
آزار و شر او در امان نباشند!» و ابوهریره
روایت نموده که: «با همسایه‌هایت رفتار شایسته داشته باش تا بر
ایمانت افزوده شود».

برخی از احادیث، همسایه‌آزاری را مایه محروم شدن از بهشت به
شمار می‌آورند. برای مثال رسول خداص فرموده‌اند:

«مؤمن کسی است که مردم در مورد او احساس امنیت بنمایند و
مسلمان کسی است که دیگر مسلمانان را با گفتار و کردار خویش آزار ندهد و مهاجر (الی
الله) کسی است که از بدی‌ها و زشتی‌ها دور شود و سوگند به خداوندی که جان من در
اختیار اوست، کسی که همسایگان از شرارت و بدرفتاری او در امان نباشند، به بهشت نمی‌رود».

و در روایت دیگری آمده است که مردی خطاب به رسول خداص گفت:
یا رسول اللهص فلانی نماز می‌خواند و روزه می‌گیرد و صدقه و احسان می‌دهد، اما
بدزبان است و با بدزبانیش همسایه‌ها را اذیت و آزار می‌نماید. رسول خداص فرمود:
«او جهنمی است».

هم‌چنین رسول خداص همسایه‌آزار را آزاردهنده خداوند و
پیامبر نامید و فرموده است:

«هرکس همسایه‌اش را بیازارد، مرا آزرده است و هرکس مرا
بیازارد خداوند را آزرده است. هرکس با همسایه‌اش به جنگ و دعوا بپردازد، با من
وارد جنگ گردیده و هرکس با من بجنگد، با خداوند اعلان جنگ کرده است».

 

۵- مراعات حقوق همسایه‌ها

همسایه بر همسایگان خود این حق را دارد که در سختی‌ها او را
یاری دهند و در شادمانیش شریک شوند و هرگاه مورد ستمی قرار گرفت از او رفع ستم
بنمایند و هرگاه دچار انحراف یا اشتباهی گردید، او را ارشاد کنند و راه صحیح را به
او بنمایانند و زمانی که موفقیتی را کسب نمایند به او تبریک بگویند و چنانچه
مصیبتی برایش پیش بیاید به دلجویی از او بپردازند و به هنگام بیماری به عیادتش
بروند و از بار مشکلاتش بکاهند. طبرانی از معاویه بن حیده نقل نموده است که: گفتم:
یا رسول اللهص همسایه بر همسایگان خود چه حق و حقوقی دارد؟ رسول خداص فرمود:

«اگر بیمار شد به عیادت او بروی، هرگاه فوت کند، در تشییع
جنازه‌اش شرکت کنی، اگر قرضی را از تو خواست دست رد بر سینه‌اش نگذاری، هرگاه
نیازمند شد، نیازش را برآورده نمایی، هرگاه خیر و منفعتی را به دست آورد به او
تبریک بگویی، هرگاه دچار مصیبتی گردید از او دلجویی کنی و خانه‌ات را به گونه‌ای
بلند مکن که جلو هوا و روشنایی آنها را بگیری (مگر آن‌که خود اجازه بدهند و به
وسیله دود اجاق و بخاری او را آزار ندهی، مگر آن‌که مقداری از غذای‌تان را برای
آنها هدیه ببری، هرگاه میوه‌ای را خریدی مقداری از آن را برای آنها بفرست و اگر
نمی‌خواستی برایشان هدیه ببری چیزی را که خریده‌ای مخفیانه به منزل ببر و کودکان
شما چیزی را جلو چشم آنان نخورند، تا باعث ناراحتی کودکان آنها نشود».

مراعات این حقوق بیانگر مشارکت و همبستگی درونی و عملی میان
همسایگان است. و هرگاه همسایه‌ای نتواند شادمانی را به کانون خانواده‌ای به ارمغان
ببرد، نباید اسباب ناراحتی و مشکلات را برایشان فراهم سازد و باید از دل‌آزاریشان
دوری کند و کسی که از ناراحتی همسایگانش ناراحت نمی‌شود و از شادمانی‌شان شادمان
نمی‌گردد و احساس و عواطف آنها را درک نمی‌کند، با اخلاق ایمان فاصله گرفته است.
از طرف دیگر مشارکت قلبی و احساس همدلی زمینه‌ساز تعاون، همبستگی و تفاهم میان
مسلمانان است.

گذشتگان پاک‌سیرت ما هر یک اسوه و الگوی گرانقدر در زمینه
مراعات حقوق همسایگی بوده اند. هرچند همسایه آنها گاهی مسلمان هم نبوده‌اند و این
اخلاق را از آداب و هدایت والای قرآن برگرفته‌اند که می‌فرماید: (الممتحنه / ۸)

«خداوند شما را باز نمی‌دارد از این‌که نیکی و بخشش نمایید
با کسانی که به خاطر دین با شما نجنگیده‌اند و از شهر و دیارتان شما را بیرون
نرانده‌اند، به راستی خداوندان اهل عدالت (و نیکوکاری) را دوست می‌دارد.».

در پرتو این توصیه قرآنی بوده که مسیحیان و یهودیان در
سرزمین‌های اسلامی در کمال امنیت، آرامش، تفاهم و صلح در کنار مسلمانان زندگی می‌کرده‌اند؛
زیرا عملاً می‌دیدند که مسلمانان ملتزم و متعهد سرچشمه خوبی‌ها، تسامح، بردباری ،
رفتار شایسته و پسندیده هستند و به همین خاطر بود که از دشمنی با مسلمانان دوری می‌کردند
و دسته دسته با میل و رغبت خود به اسلام می‌گرویدند.

——————————————-

منبع
: فقه خانواده در جهان معاصر

مولف
: دکتر وهبه زحیلی

مترجم
: عبدالعزیز سلیمی

انتشرارات
: نشر احسان

 

یک دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پاسخ دادن معادله امنیتی الزامی است . *

دکمه بازگشت به بالا