آداب قضای حاجت
آداب قضای حاجت
امام محمد غزالی
لازم است شخص به هنگام قضای حاجت در صحرا و بیابان، به دور از دید بینندگان باشد و اگر امکان داشت در پشت حایل و پناهگاهی قرار گیرد و یا خودش را به چیزی بپوشاند و پیش از رسیدن به محل نشستن هیچ چیزی از عورتش بیرون نباشد و آشکار نگردد، لازم است در حین قضای حاجت روبه قبله و یا پشت به آن نباشد، همچنین نباید رو به خورشید و ماه انجام گیرد، مگر اینکه در توالت ساخته شده به صورت (چهار دیواری) باشد و باز رعایت موارد فوق در توالت ساختمان مستحب می باشد، لازم است شخص ادرار خود را در آب راکد و در زیر درخت مثمر و در شکاف زمین نریزد، همچنین از ریختن ادرار بر روی سنگ و در محلهای سخت و سفت و در معرض وزش باد خودداری نماید، به خاطر پرهیز از برخورد نمدن و پرش آن بر روی لباس و بدن.
(مستحب است) به هنگام ورود به توالت پای چپش را جلو بیندازد و به وقت خروج از آن نیز پای راستش را جلو اندازد، نباید شخص به حالت ایستاده ادرار کند و باید هوشیار باشد که در محل غسل (حمام) ادرار نکند، چون پیامبر اکرم(ص) فرموده است: «عامه الوسواس منه»: «بیشتر وسوسه ها از آنجاست».
(مستحب است) در حین ورود به توالت بگوید: «بسم الله أعوذ بالله من الخبث و الخبائث أو من الخبیث الشیطان الرجیم» : «به نام خدا، پناه می برم به خدا از پلیدی و پلیدی ها و یا از شیطان خبیث طرد شده». و به وقت خروج از آن (مستحب است) بگویید: «الحمد لله الذی أذهب عنّی ما یؤذینی و أبقی علیّ ما ینفعنی»: «حمد خدایی را که از من دور ساخت، آنچه را که آزارم می داد و باقی گذاشت آنچه را که برای من سودمند و نیروبخش است». در حین وارد شدن و بعد از خارج شدن از دستشویی خدا را یاد کند. لازم است پیش از نشستن سنگ و وسایل پاک کننده را حاضر و آماده کند، نباید در همان محلّ قضای حاجت (در بیابان) خود را پاک کند، (بلکه کمی از آنجا دور شود و سپس) با سه بار، أح أح و سرفه کردن و با کشیدن و دست مالیدن بر زیر مجرای ادرار، خود را کاملاً از پس مانده ی آن پاک کند.
پیامبر اکرم(ص) از پاک نمدن خود با سرگین و استخوان منع کرده است، بلکه (اگر شخص در صحرا بود) باید با سه سنگ خود را پاک کند، مستحب است که اول با سنگ و بعد با آب خود را پاک کند و در به کار بردن سنگ لازم است اولاً سنگ پاک باشد و بعد آن را از روی محل نجاست تا به آخر آن بکشد و باید محل نجاست کاملاً پاک شود، بهتر است سنگها (وتر) یعنی به صورت (مثلاً سه یا پنج و …) باشند.
————————————————————-
مختصر احیاء علوم الدین
مؤلف: امام محمد غزالی
مترجم: محمد صالح سعیدی
انتشارات کردستان ۱۳۸۷