چرا و چگونه به بچّه ها پول توجیبی بدهیم ؟
چرا و چگونه به بچّه ها پول توجیبی بدهیم ؟
ترجمه سپیده حسینعلی عراقی
از چه سنی؟ چقدر باید به آنها بدهید؟ هر چند وقت یکبار؟ به‌صورت روزانه، هفتگی یا ماهانه؟ در چه راهی مصرف شود؟ چگونه مخارج آنها را کنترل کنیم؟ آیا در زندگی کودک مهم است که بتواند مبلغ مشخصی پول در اختیار داشته باشد؟
در اینجا سؤالات مطرح شده توسط تعداد زیادی از والدینی که در دادن پول تو جیبی به فرزندانشان مردد هستند را با شما در میان می‌گذاریم.
دریافت پول توجیبی مرحله مهمی در زندگی کودک است. این مرحله برای او شروع یک استقلال به‌خصوص است. به عبارتی، او دیگر مجبور نخواهد بود از شما چیزی بخواهد و بلا‌تکلیف نخواهد بود تا هر وقت دلتان خواست برایش چیزی بخرید. ما پدر و مادران باید به سراغ ارزش‌هایمان و آن ارزش‌هایی که می‌خواهیم به فرزندانمان انتقال دهیم برویم. به همین دلیل، باید علت‌هایی که ما را بر آن می‌دارد تا به این پرسش پاسخ مثبت یا منفی دهیم، مورد بررسی قرار دهیم.
آیا برای پرداخت پول تو جیبی توانایی مالی داریم؟
آیا به‌دلیل آنکه از دست غر‌زدن‌های فرزندانمان(بچه‌های دیگر پول تو جیبی می‌گیرند!) خسته شده‌ایم، مایلیم به آنها پول تو جیبی بدهیم؟
چنانچه توان مالی برای پرداخت آن را داشته باشیم این پول می‌تواند فواید زیر را به همراه داشته باشد:
– با این عمل می‌توانید اهمیت و ارزش پول، مفهوم صرفه جویی، اهمیت کار کردن، همیاری، لذت بردن و مدیریت دخل و خرج را به فرزندتان القا کنید. چنانچه این مفاهیم از نظرتان مهم باشند، دادن پول تو جیبی به فرزندانتان، روشی برای افزایش این مهارت‌ها به شمار می‌رود.
– او را برای دنیایی که در انتظار اوست آماده می‌کند.
– استقلال بخصوصی کسب می‌کند.
از چه سنی و چه مقدار به او پول دهیم؟
کودک باید دست کم، شمردن را بلد باشد والا چگونه می‌تواند بفهمد که مثلا اگر از ۲۰ تومان، ۱۵ تومان خرج کند، تنها برایش۵ تومان باقی می‌ماند. بنا به تحقیقی که خلاصه‌ای از آن در زیر آمده است، از هر دو کودک به‌طور متوسط یک کودک پول تو جیبی دریافت کرده است و با افزایش سن کودک، درصد پول تو جیبی نیز افزایش می‌یابد. درحالی‌که تنها ۱۱درصد بچه‌های بین ۲ تا ۴ سال پول تو جیبی گرفته‌اند در عوض، در سنین بین ۱۵ و ۱۷ سال، ۷۵درصد آنان پول دریافت کرده‌اند.
درصد کودکانی که پول تو جیبی دریافت می‌کنند:
بین ۲تا۴ سال:۱۱درصد به‌طور متوسط ۲۷/۴ یورو دریافت می‌کنند.
بین ۵تا۷ سال:۲۹ درصد به‌طور متوسط ۸۱/۳یورو دریافت می‌کنند.
بین ۸تا۱۰ سال:۵۷ درصد به‌طور متوسط ۲۸/۱۱ یورو دریافت می‌کنند.
بین ۱۱تا۱۴ سال:۶۷ درصد به‌طور متوسط ۴۶/۱۶ یورو دریافت می‌کنند.
بین ۱۵تا۱۷ سال: ۷۳درصد به‌طور متوسط ۳۳/۳۰ یورو دریافت می‌کنند.
بین ۱۸تا۱۹ سال:۶۴درصد به‌طور متوسط ۰۷/۵۱ یورو دریافت می‌کنند.
هرچه بچه‌ها کوچک‌تر باشند، والدین بیشتر ترجیح می‌دهند به جای آنکه به‌طور منظم مثلا به‌صورت ماهانه به آنها پول بدهند، به‌صورت خرد خرد به آنها پول دهند. بی‌شک از این طریق بهتر می‌توانند ببیند پول در چه راهی مصرف می‌شود. با این‌حال، هر چه کودک بزرگ‌تر شود، این مسئله نظم بیشتری به‌خود می‌گیرد. به عبارتی دیگر، به‌صورت هفتگی یا ماهانه به او پول تو جیبی می‌دهیم. جالب است بدانید که دخترها از نظر سنی کمی زودتر از پسرها پول تو جیبی می‌گرفتند اما بعد از ۱۸ سالگی، پسرها مبلغ بیشتری در اختیار داشتند.
چگونه فرزندانمان پول تو جیبی خود را خرج کنند؟
الزاما خوشایند نیست که بخواهیم مستبدانه مخارج فرزندانمان را اداره کنیم. آنها باید خودشان تجربه کنند. حتی اگر روز اول همه پول‌هایشان را صرف چیزهای به درد نخور کنند، خودشان افسوس خواهند خورد اما این عمل سازنده است. باید بچه‌ها را آزاد بگذاریم تا هر کاری که می‌خواهند با پول تو جیبی‌شان بکنند؛ از طرفی هیچ‌چیز مانع نمی‌شود که والدین به آنها یاد دهند پس‌اندازشان را خرج کنند، به آنان بیاموزند چگونه قدر چیزها را بدانند، جلوی خود را بگیرند و خریدی را به تعویق اندازند و میزان دخل و خرجشان را رعایت کنند.
چند توصیه
۱.منتظر بمانید تا فرزندتان به پختگی لازم برسد. اگر شمردن بلد نباشد، دادن پول توجیبی به او هیچ فایده‌ای ندارد. چون قادر نیست به هنگام پول گرفتن و یا خرید کردن، جمع و تفریق کند.
۲. از همان ابتدا همه چیز را مشخص کنید. شما متعهد می‌شوید که هر هفته و یا هر‌ماه به او پول بپردازید اما در عوض از اینکه از او بخواهید پولش را در راه درست مصرف کند نهراسید. می‌توانید بپذیرید که گاه فرزندتان چیزهای به درد نخور و یا چیزهای بیخودی که همه نوجوانان عاشقش هستند را خریداری کند، درصورتی‌که او هم تلاش کند برای خرید چیزهای مفیدتر پول کنار بگذارد. روی هم رفته، چنانچه بخواهد مدام پولش را هدر دهد و یا چیزهای خطرناکی چون سیگار، چاقوی جیبی و الکل بخرد مخالفت کنید و پول تو جیبی‌اش را به تعویق اندازید. از این به بعد است که او باید بفهمد که اجازه ندارد هر کاری که بخواهد با پولش انجام دهد. در عوض، چنانچه نظر شما را در این مورد بخواهد، تنها راه برای نشان دادن راه و چاه به او و اینکه یاد بگیرد پولش را بهتر خرج کند، این است که نسبت به انتخاب‌هایش با او مدارا کنید.
۳. در ازای کمک کردن در کارهای خانه و یا کسب نمرات بالا در کلاس و امتحانات از پول‌دادن به او خودداری کنید. او باید یاد بگیرد که برای خودش کار می‌کند نه برای پول. همچنین پول نباید به وسیله‌ای برای تهدید و خط و نشان کشیدن بین شما و فرزندتان تبدیل شود؛«اگر اتاقت را مرتب نکنی، پول تو جیبی‌ات را قطع می‌کنم.»
۴.هدف از دادن پول تو جیبی به فرزندان قبل از هر چیز آن است که به او مدیریت دخل و‌خرج و اهمیت و ارزش چیزها را بیاموزید. چنانچه فرزندتان زودتر از موعد مقرر پول تو جیبی‌اش را خرج کند و بخواهد جلوتر آن‌را از شما بگیرد، (مطمئنا یک روز این‌کار را انجام خواهد داد)، ابتدا به او نرمش نشان دهید، به او کمک کنید تا متوجه اشتباهش شود اما عادت نکنید همیشه او را از بحران مالی نجات دهید. در این صورت پول تو جیبی جنبه آموزشی خود را از دست می‌دهد.
۵.همچنین به او نگویید با پولش چه کار کند، بگذارید خودش تجربه کند و هر چه که می‌خواهد بخرد، حتی چیزهای بی‌فایده، به‌خصوص آنکه پول نباید منشأ درگیری میان شما و فرزندتان شود. باید قوانین مشخصی در مورد آن برقرار کنید.
۶.از مداخله کردن در خریدهایش و تهدید و خط و‌نشان کشیدن سر پول خودداری کنید.
۷.بنا به سنش به او پول تو‌ل‌جیبی بدهید و با افزایش سن، به مبلغ پرداختی بیفزایید.
۸.بنا به نیازهای واقعی‌اش به او پول دهید. در حقیقت پول زیاد به هیچ دردی نمی‌خورد. با این عمل شانس تجربه کردن خواستن و انتظار چیزی که در حسرت آن به سر میبرد را از او می‌گیرید.
۹.در مورد پول آزادانه صحبت کنید، به‌خصوص آنکه صحبت از پول نباید موضوع ممنوعی باشد. مثلا چنانچه می‌خواهد پول تو جیبی‌اش زیاد شود، باید در مورد نیازهایش با او گفت‌وگو کنید.
اگر فرزندتان پول تو جیبی نخواهداین امر اغلب به معنای ترس از بزرگ شدن و عدم‌اعتماد به نفس است. درخواست از مامان و بابا خیلی آسان‌تر است تا اینکه زیر بار مسئولیت برود! بهترین کار آن است که درصورت امکان روی این مسئله تاکید کنید و ارزش او را بالا ببرید. باید به او نشان دهید به کاری که می‌کند و یا شروع به انجام آن کرده است، افتخار می‌کنید. از تصمیم‌گیری به جای او خودداری کنید. بر عکس بگذارید خودش تصمیم بگیرد حتی اگر گاه اشتباه کند.
منبع : همشهری