شفقت انسان نسبت به همنوع خود ، یکی از حکمت های روزه

شفقت انسان نسبت به همنوع خود ، یکی از حکمت های روزه

نویسنده : بدیع الزمان سعید نورسی/ مترجم: داریوش موسوی

یک حکمت از حکمت‌های بی‌شمار روزه که نظر به حیات اجتماعی انسان دارد، به شرح زیر است:

انسان‌ها از جهت رزق و روزی، متفاوت با یکدیگر خلق شده‌اند، و به سبب این اختلاف، حضرت حق ثروتمندان را به یاری فقرا دعوت می‌کند.

و هم این که ثروتمندان تنها با روزه می‌توانند احوال ترحم‌انگیز و حال گرسنه فقیران را که بسیار دردناک می‌باشد، به خوبی حس کنند. و اگر روزه‌ای در کار نباشد، بسیاری از ثروتمندان درک نخواهند کرد، که گرسنگی و فقر تا چه اندازه دردناک بوده و آن‌ها چه بسیار به شفقت محتاج می‌باشند.

پس نتیجه می‌گیریم شفقت انسان نسبت به همنوع خود، یکی از اساس‌ها و پایه‌های شکر حقیقی‌ست.

و باید بدانیم، هر فرد، می‌تواند فردی فقیرتر از خود را بیابد، و البته مؤظف به شفقت در مقابل اوست.

اگر نفس آن شخص، مجبور به گرسنگی نباشد، احسان و یاری یعنی معاونتی همراه با شفقت را ـ که موظف به آن بود ـ انجام نخواهد داد، و اگر هم انجام دهد، کامل انجام نداده است. زیرا آن احوال و حالات را در نفس خود به صورتی حقیقی نمی‌بیند.

—————————

نام کتاب: رمضان، اقتصاد و شکر/ مؤلف: بدیع الزمان سعید نورسی/ مترجم: داریوش موسوی/ نشر احسان