پاک نگری در مرد! و ساده اندیشی زن …

پاک نگری در مرد! و ساده اندیشی زن

نویسنده: دکتر احمد صبوری اردوبادی

پاک نگری یا پاک نظری و ساده اندیشی زن سالم در برخورد یا توجه به هر مرد بیگانه به همان اندازه سهل و ساده و بی زحمت و بی اهمیت صورت می گیرد که نظرش به ظروف آشپزخانه و لوازم خانگی و ابزار خانه اش معطوف و متوجه می گردد! این موضوع نه محصول میل و علاقه ی شخصی یا حس خوش بینی و حسن نیت بی جا و بی دلیل ما است و نه مولود تصور و تخیل، بلکه جدا از درک و شناخت و ادراک و یا اثبات و استدلال ما، خود واقعیت بزرگی است که هر فرد آگاه و بی غرضی نیز به خوبی قادر است در ماهیت و واقعیت آن تأمل نموده و به همان نتایجی برسد که طی مشاهدات و مطالعات سالیان بس دور و درازی مکشوف گردیده است.

اما آیا می توان باور کرد مردی که چشمش در چشم زنی خیره شده و از اعمال و احوالش روشن است که اسیر امیال سرکش خود بوده و یا از سایر اعمال و رفتارش معلوم است که رایحه ی حداقل مراتب ادب و اخلاق و تزکیه ای به مشامش نرسیده و جز به حیوانی در قالب انسان شبیه نیست، او چشم چرانی یا نظربازی یا نظر دزدی می کند ولی با وجود این، تصویر زنی را در ذهن خود نمی بیند؟ که طبعا” به دنبال خود این سوال را می آورد که: اگر به راستی او نمی بیند پس چرا نگاه می کند؟ آن هم با حرص و ولع و توام با خودباختگی ناشی از ضعف نفس!

اگر مردی مدعی است که جنس مخالف را هم کاملا” می نگرد و او را می بیند ولی در عین حال چنان بر افکار و نیات و امیالش مسلط است که قادر است نوع نگاه و توجهش را از هر نوع آلودگی حفظ کند. و هیچ متأثر نگردد(به خصوص اگر طرف از جمال هم بهره ای داشته باشد) باید گفت: مردی است با عزم و اراده و بسیار توانا که مراحلی بالاتر از اهل تزکیه را هم طی کرده است! زیرا اهل تقوی و تزکیه ی حقیقی با وجود طی مراتبی از کمالات، هرگز این قدر به نفس خود اعتماد نمی کنند که بی پروا به غیر محارم نظر کنند و نفس خود را رام شده یابند!

اما وقتی در سایر اعمال و رفتار در کمال وضوح مشهود گردد که چنان صاحب ادعایی، دل و جرأت و شهامت و لیاقت آن را ندارد که در برابر ساده ترین ابتلائات هم چون خودخواهی، خودنمایی، جاه طلبی، پوب دوستی و ریاست طلبی، حداقل از خود گذشتگی را نشان داده و از شر نفس در مراتب عادی محفوظ بماند و برعکس به وضوح آلودگی نفس نامبارک خود را در برابر زر و زور نشان می دهد(که مقاومت در برابر آنها به مراتب سهل تر از مقاومت در برابر جاذبه ی امیال جنسی در مرد نسبت به زن است)، چنان ادعای تزکیه و اعتماد به نفس بالاتر از ادعای دیوانگان و افراد نادان در تبرئه نفس خود یا در ادعای برتری مقام و موقعیت خویش، ارزش ندارد.

تزکیه نفس امری است مطلق و نه نسبی که در مورد برخی حالات نفسانی تحقق پذیرد و در موارد دیگری مقدور نباشد، بلکه مشخص است که در شخص یا تزکیه هست و یا نیست!اگر باشد آثارش می بایست در تمام اعمال و افکار و حالات و رفتار شخص نمایان گردد و اگر نباشد، در هیچ یک از حالات نفسانی وجود نداشته و آن سلامت نفس زودگذر یا خاص موارد معین هم اعتبار ندارد.

کدام شخصیت وارسته و ورزیده ای تاکنون ادعا کرده است که در تزکیه نفس به آن مقام رسیده است که می تواند رودروی جمال مختلف و متنوع زنان عالم قرار بگیرد و با نگاه تمام عیار آنان را ببیند، اما دل و نفسش از آفات چنان نگاه هایی در امان بماند؟ حتی اگر برای لحظه ای هم چنین توفیقی حاصل شود، خود آنان بهتر می دانند که این مصونیت و این امنیت از آفات دل، نه قابل اعتماد است و نه برای همیشه در مقابل انواع زنان مختلف قابل حفظ و نگهداری خواهد بود و اگر در لحظات خاصی چنان حالات معنوی دست دهد، معلوم نیست که در لحظات دیگری، آن حال آن هم به آن شدت و قدرت باقی بماند که دل و ایمان را از چنان آفاتی محفوظ بدارد.

در طریق حق، رمز پیروزی در حماسه سرایی نیست، بلکه قبل از همه در صدق و اخلاص خلاصه می شود، و کسی که با خود صداقت ندارد و از خود فریبی شرم نمی کند، فریب دیگران، برای او زحمتی ندارد!

_____________________
منبع: بهای یک نگاه چقدر است؟! / نویسنده: دکتر احمد صبوری اردوبادی / انتشارات: رسالت قلم/۱۳۸۳