دوست خوب و نقش او در زندگی ما

دوست خوب و نقش او در زندگی ما

تهیه کننده : عارف شهدادی

• یکی از مهمترین نیازهای زندگی ایجاد ارتباط با سائر انسانها و همنشینی با دیگران است. برای اینکه به این نیاز خوب پاسخ داده شود، باید دوستانی از افراد نیک  داشته باشیم.
• دوستان ما بخش مهمی از شخصیت ما را می آفرینند. شخصیت ما از روی دوستان ما می شود گمان زد.
• •        چرا دوستان می توانند چنین نقشی ایفا کنند ؟
• •         سه دلیل اصلی دارد:
• ۱- اگر دوست عاقل و خردمند و خوب داشته باشیم ، عقل ما با عقل او جمع می شود و احتمال خطا را پایین می آورد .
• ۲ – یاران نیک آینه یکدیگرند، دوست اگر عیب و نقصی ببیند به شما خواهد گفت . دوستان عیب جوی یکدیگر نیستند بلکه مشفق یکدیگرند .
• ۳ – مهمترین نقش دوستی ایجاد حریم امن است
• زندگی اجتماعی توام با پاره ای از ترسها و سرکوب ها و ملاحظات است که یک صورتک را بر ما الزام می کند که این صورتک گاهی کشیدنش طاقت فرسا است . دوست حریم امن است مثل خانه انسان است وقتی به کسی اطمینان می ورزیم و معتمد ماست رفته رفته این ترس ها و نقابها فرو می ریزد و خویشتن واقعی ماآشکار می شود و او مثل آینه در برابر ما ایستاده . بنابراین به این معنا مهمترین نقش دوست این نیست که به شما بگوید عیب تو این است ، مهمترین نقش دوست این است که برای تو هست . و حریم امن برای تو فراهم می کند و تو در آن حریم عریان می شوی و در آینه وجود او می تابی و خودت را می بینی. و همین که معتمد و حامی است حق دوستی خودش را ادا کرده است .
• •        چگونه این دوستی ایجاد کنیم ؟
• دوستی تنها زمانی پیش می آید که ما احترامی عمیق برای حقوق ، نگرشها و احساسات دیگران قایل باشیم همانطور که برای خود قایلیم. باید دیگران را آنگونه که هستند پذیرا باشیم بی آنکه نیازها و انتظارات خود را به آنها تحمیل کنیم. هر انسانی باید به داشتن دیدگاه خویش از جهان مجاز باشد. دوستی بازتاب احترام عمیق برای ارزش انسانهاست. دوستی به ما می گوید که دیگران تنها به این دلیل وجود ندارند که نیازهایمان را برآورند و زندگی ما را سرشار سازند. آنان نیز زندگی و نیازهایی دارند که باید تحقق یابند. در دوستی هر فرد حضور دیگری را تایید می کند و تمامیت او را تقویت می نماید. در رفتار هایش تلاش می کند نشان دهد که او را محترم می شمارد و تحسینش می کند.
• در ضعف هیچ پیوندی پایه نمی گیرد. حجب، عدم اطمینان، ترس از خطر کردن، ما را از کنار هم بودن محروم می سازد. پیوندها به شجاعت ، به بیان و به تعهد نیازمندند. در روابط انسانی گریزی از مشکلات نیست. پیوندی که کامل و سراسر امن، شاد و محکم باشد وجود ندارد. به دلیل جوهره پیوند که همیشه دو یا چند نفر را شامل می شود همواره اختلافاتی وجود دارد. که برخی از این اختلافات در زمان حال غیر قابل حل اند، اما در طول زمان می توان برآنها  فایق آمد. گروهی نیز برای همیشه حل ناشده باقی می مانند. برای رویارویی با آنچه از راه می رسد به شجاعت و درک ” این نیز بگذرد ” نیاز داریم. ما برای زیستن در کنار یکدیگر به شجاعت نیاز داریم. این در دست ماست که چگونه به پیوندها و دوستیهایمان فرصت شکوفا شدن ببخشیم.