تربیت فرزندانمطالب جدید

انجام ندادن تکالیف و مشکل بی دقتی در انجام تکالیف

 انجام ندادن تکالیف و مشکل بی دقتی در انجام تکالیف

نویسنده: الیزابت پنتلی / مترجم: اکرم قیطاسی

برنامه ریزی برای انجام تکالیف مدرسه

موقعیت

وادار کردن بجه ها به انجام تکالیف مدرسه، کاری مشکل است که انرژی مرا می گیرید. وقتی کارنامه بچه ها را یم گیریم، معمولا احساس می کنم باید در یک ستون نیز به غر زدن، التماس کردن، ترغیب کردن و یادآوری های من نمره می دادند. مطمئنم اگر چنین ستونی وجود می داشت، برای تلاش هایم نمره ۲۰ و برای نتایجم نمره تک یم گرفتم.

فکر کنید

نمره ۲۰ شما برای غر زدن، التماس کردن، ترغیب کردن و یادآوری، نشان می دهد که بچه های تان متکی بر این  شکل خاص از « راهنمایی » هستند. اگر برای تغییر روشی که ایجاد کرده اید کمی تلاش کنید، خواهید دید که فرزندانتان واقعا می توانند مسؤل انجام تکالیف خود باشند.

راه حل ها

به بچه های تان مسؤلیت و مالکیت تکالیف شان را واگذار کنید. باید کاملا درک شود که انجام تکالیف مدرسه، کار آن ها و یکی از اولویت های آن هاست وظیفه شما این است که محیطی مناسب برای انجام تکالیف او فراهم آورید و  شما به عنوان مدیر یا مربی عمل کنید. در انجام کارهایشان، زیاد خود را درگیر نکنید زیرا هر چه والدین مسؤلیت بیشتری بر عهده بگیرند، بچه ها مسؤلیت کمتری احساس می کند.

زمان و محل خاصی را برای انجام تکالیف تعیین کنید. مثلا بلافاصله بعد از این که ظرف های شام شسته شدند و آشپزخانه تمییز شد، تمام تکالیف روی میز آشپزخانه باشند. برای حفظ این الگو و ایجاد عادت، وقتی کودک تکلیفی ندارد، می تواند از این زمان برای خواندن یا نوشتن نامه یا یادداشت های تشکر استفاده کند. اگر بعضی روزها هفته برنامه ی خاصی به طور همزمان با این مدت وجود دارد، می توانید تنها در همان روزها برنامه را تغییر دهید.

فضای مطلوبی را برای انجام تکالیف ایجاد کنید. مراقب باشید که میز تمیز باشد و لوازم مورد نیاز در دسترس باشند. قدری خوراکی و نوشیدنی نزدیک او قرار دهید. در این اوقات، هیچ گاه او را سرزنش نکنید، غر نزنید و شکایت نکنید. بعضی بچه ها با شنیدن موسیقی ملایم و یا هنگامی که پنجره باز باشد و هوای تازه به درون بیایید، بهتر تکالیف  شان را انجام دهند. حواس بعضی بچه ها به سادگی پرت می شود و نیاز به سکوت مطلق دارند. سعی کنید بفهمید چه کار یا فضایی برای فرزندان تان بهتر است. شاید این کار را ترجیح ندهند، اما بهترین فضای متناسب با شخصیت فرزندتان را انتخاب کنید.

هیچ گاه برای انجام تکالیف مدرسه، جایزه یا تنبیه در نظر نگیرید، این مسایل تمرکز او را از روند آموزش منحرف کرده و استرس بیشتری برایش ایجاد می کند، زیرا سعی یم کند از تنبیه جلوگیری کند و یا جایزه را به دست آورد. حتی بدتر این که فرزندتان به این نتیجه می رسد، تنبیه زیاد هم بد نیست و یا جایزه چندان هم عالی نیست، پس همچنان به دلخواه خود عمل می کند.

انجام ندادن تکالیف

به وقت تلف کردن، برنامه ریزی برای انجام تکالیف مدرسه، تأخیر در انجام کارها نیز مراجعه شود.

موقعیت

فرزندم تمام بهانه های مربوط به انجام تکالیف را می داند: « هنوز وقتش تموم نشده، تکلیفی برای انجام دادن ندارم، آن را فراموش کردم، و دفترم گم شد و…» نتیجه ی حاصله این است که نمره های افت زیادی کرده زیرا تکالیفش را انجام نمی دهد.

فکر کنید

انجام تکالیف برای بسیاری از بچه ها اولویت پنجاه و ششم است و بین جزیی ترین کارها و کم اهمیت ترین آن ها قراردارد. به بیان دیگر، اگر به آن ها حق انتخاب بدهید به کلی انجام تکالیف مدرسه را رها می کنند. وظیفه ی شما این است که بدون توجه به حس شخصی آن ها، متقاعدشان کنید که انجام تکالیف مدرسه نه تنها اهمیت زیادی دارد بلکه لازم هستند و جای مذاکره ای د رمورد آن ها وجود ندارد.

راه حل ها

با معلم فرزندتان ملاقات کنید تا درکی درست از تکالیفی که باید انجام دهد و زمانی که باید صرف آن کند، پیدا کنید. مطمئن شوید که در کلاس هیچ مشکلی ندارد و تنها مسئله، انجام تکالیف اوست. گاهی اوقات، بی میلی به انجام تکالیف نشانه ای از وجود شکلی بزرگ تر در مدرسه است. بهترین کار این است که ابتدا این احتمال را در نظر بگیرند.

« زمان انجام تکالیف »را برای خودتان تنظیم کنید تا کارهایی مانند پرداخت صورت حساب یا خواندن روزنامه را که با کاغذ سروکار دارد، انجام دهید. با فرزندتان پشت یک میز بنشینید. نزدیک او باشید تا به سؤلاتش پاسخ دهید، اما بیشتر روی کار خودتان متمرکز باشید. حضور شما فرزنددتان را « تشویق یم کند »تا تکالیفش را کامل کند. اگر فرزندتان « تکلیفی ندارد »این مسئله او را از ساعت تکالیف معاف نمی کند. به او بگویید کار فوق برنامه ای برایش تعیین می کنید تا در این ساعت انجام دهد. شاید او تکلیفی را به یاد آورد که بتواند آن را انجام دهد.

یک بسته کارت اندیکس برای معلم فرزندتان ببرید و از او بخواهید که پنج شنبه هر هفته یکی از آن ها را برای شما بفرستد و جمله ساده ی روی آن بنویسد که این هفته « تکالیف انجام شده بود یا خیر ». از او بخواهید کارت ها را امضا کند و بفرستد. به فرزندتان بگویید که اگر تکالیف آن هفته را انجام نداده است، باید تمام آن ها را روز جمعه قبل از بازی انجام دهد. اگر فرزندتان در تیم های ورزشی، گروه موسیقی یا کلاس دیگر ی شرکت می کند، این قانون باید قبل از آن ها اجرا شود. اگر کارت اندیکس را به خانه نیاورد، از او بخواهید در مورد آخرین کتابی که خوانده، گزارشی برایتان بنویسد. به این ترتیب، به یاد خواهد داشت که هفته بعد کارت اندیکس را به خانه بیاورد. در ضمن مهارت های خواندن و نوشتن او نیز تقویت یم شود.

از دانش آموز بزرگتری بخواهید تا مربی کودک تان شود و تکالیفش را به خانه شما بیاورد و یا برعکس. آن ها می توانند با هم در زمان انجام تکالیف، کارشان را به اتمام برسانند. این مربی در دسترس کودک شماست تا به سؤلات او پاسخ دهد و راهنمایی اش کند. حتما مراقب باشید که یک بزرگ تر در کنار آن ها باشد تا با هم صحبت و بازی نکنند.

کمال گرایی در تکالیف

به وقت تلف کردن، برنامه ریزی برای انجام تکالیف مدرسه، مطلق گرایی نیز نیز مراجعه شود

موقعیت

انجام تکالیف فرزندم، مدت خیلی زیادی طول می کشد. او مطالب را بارها و بارها پاک می کند و حتی از کوچک ترین اشتباهات خود نیز ناراحت می شود. نمی خواهم او را به بی دقتی تشویق کنم، اما فکر می کنم در بعضی موارد نباید نسبت به بعضی نکات جزیی، بیش از حد وسواس نشان دهد.

فکر کنید

دلایل زیادی برای کمال گرایی بچه ها در مورد تکالیف خود وجود دارد. بهتر است سعی کنید دلیل فرزندتان را دریابید. آیا او اصولا چنین شخصیتی دارد؟ آیا این رفتار او توجه زیادی را به خود جلب کرده است؟ آیا کارهای او زیاد است و او گیج شده؟ یا کمال گرایی برای انجام تکالیف برای تأخیر در انجام کارهایی است که او آن ها را دوست ندارد یا نمی فهمد؟ دلیل این امر هرچه باشد، تهیه و استفاده از یک برنامه برای غلبه بر این رفتار ضروری است.

راه حل ها

اگر فرزندتان چنین رفتاری در مدرسه از خود نشان نمی دهد، امکان دارد رد خانه در مورد تکالیفش توجه زیادی به او می شود، به فرزندتان بگویید تکالیف به منزله « تمرین »است. در مورد اهداف تکالیف با او صحبت کنید. با او در مورد « اولویت ها » گفت و گو کنید، مثلا گزارش یا تحقیقی که در پایان سال به معلم می دهدباید بسیار تمیز باشد، اما چرکنویس آن می تواند چندان مرتب نباشد. در دسترس فرزندتان باشید تا به سؤالاتش پاسخ دهید. مدام بالای سر او نباشید. اگر او نیاز به کمکی داشت، پاسخ هایی ساده و روشن به او بدهید ولی اشاره ای به اتمام کارهایش نکنید. اگر شما مدام در اطراف او نچرخید، تنها کسی که تحت تأثیر وقت تلف کردن های او قرار می گیرد، خودش خواهد بود. وقتی متوجه شود که واقعا می تواند تکالیفش را در مدتی کمتر و با مطلق گرایی پایین تری انجام دهد و در عین حال هم چنان نمرات خوبی بگیرد، اعتماد به نفس پیدا کرده و کمی سریع تر حرکت می کند.

به جای استفاده از چنین جملاتی: « این قدر کارها را زیاد طول نده! »، انگیزه ای برای اتمام تکالیفش با استفاده اتکنیک « اگر/بعد »ایجاد کنید: «  اگر تکالیف قبل از ساعت ۵ تمام شد، قبل از درست کردن شام با هم باری می کنیم.»

از به کار بردن جملاتی که با « تو »شروع می شودف پرهیز کنید: « تو مجبور نیستی آن را پاک کنی و مجددا بنویسی » بلکه در مورد خودتان صحبت کنید: « اگر این ورقه ها مال من بودند، آن ها را به همین صورت می گذاشتم و سراغ تکالیف دیگرم می رفتم. »یا سؤالی مناسب بپرسید که او را به کشفی تازه هدایت کند، مثلا: « فکر می کنی مهم است که …. یا فکر می کنی معلمت توقع دارد… »

از معلم فرزندتان بپرسید انجام تکالیفش باید چه مدتی طول بکشد.براساس آن چه که معلم می گوید، وقت مشخصی برای تکالیف او تعیین کنید. چند دقیقه ای به حداکثر زمان تخمینی معلم اضافه کنید تا فرزندتان در مورد محدودیت زمان، استرس نداشته باشد. قبل از شروع انجام تکالیف، به او بگویید ساعت شماطه دار را برای ۳۰ دقیقه تنظیم می کنید. هنگامی که ساعت زنگ زد، وقت انجام تکالیف آن روز تمام شده است. از او بخواهید در مورد طرحی فکر کند که به بهترین نحو از این زمان استفاده کند. فرزندتان با تمرین می تواند متمرکز شود. در اواسط زمان انجام تکالیف به او یادآوری کنید که ۱۵ دقیقه باقی مانده است، اما غُر نزنید!

بی دقتی و عجله در انجام تکالیف

به بی دقتی، برنامه ریزی برای انجام تکالیف مدرسه نیز مراجعه شو.

موقعیت

فرزندم، هنگام انجام تکالیفش عجله می کند و تکالیفش را با بی دقتی و بی نظمی انجام می دهد، می دانم که می تواند بهتر از این کار کند.

فکر کنید

بسیاری از بچه ها به تکالیف مدرسه به عنوان مانعی برای انجام کارهای جالبی که می خواهند پس از مدرسه انجام دهند، نگاه می کنند. بعضی از آن ها، تکالیف را تکرار بی انتهای چیزهایی می دانند که در مدرسه انجام داده اند. در هر دو حالت، نتیجه این است که با عجله این کار را می کنند

راه حل ها

برای انجام تکالیف، حداقل زمانی را تعیین کند( براساس تخمین معلم ). ساعت را تنظیم کنید. به فرزندتان بگویید تا زمانی که ساعت زنگ نزده نمی تواند از جایش برخیزد. اگر تکالیفش را تمام کرد، می توانید کار دیگری به او بدهید تا در بقیه ی این مدت انجام دهد. دفتر کار آموزشی از کتاب فروشی بخرید یا آن را از معلم فرزندتان بگیرید، از نمونه سؤالات درسش برایش سؤال طرح کنید و یا بخواهید با کلمات جدید جمله بسازد.

اهمیت انجام تکالیفش را به او نشان دهید. وقتی تکالیفش تمام شدند، تمام آن را بازبینی کنید. در مورد مطالبی که به خوبی اجرا شده اند، جملات مثبتی به او بگویید. به کارهایش علاقه نشان دهید. سوالاتی در مورد تکالیفش بپرسید و به او بگویید که کارهایش برای شما اهمیت دارد. توجه مثبت، اغلب می تواند به کودک تشویق لازم را برای بهبود نتایج کارهایش بدهد.

کودکی که خسته شده است، معمولا کارهایش را با بی دقتی انجام می دهد، با معلم فرزندتان ملاقات کنید و ببینید ایا مشکل او خستگی است یا خیر. در این صورت، معلم را تشویق کنید که تکالیف را کمی تغییر دهد تا برای بچه ها مناسب تر باشد. تکالیف بیشتری برایش تعیین نکنید، زیرا این امر مشکل را حادتر می کند.

بچه هایی که به فعالیت فوق برنامه ی زیادی مشغولند، بعضی اوقات زیر فشار کارها می مانند و در کارهایشان عجله می کنند تا همه چیز را در همان روز انجام دهند. اگر این مسئله در مورد فرزندتان صدق می کند، از او بخواهید فعالیت هایی برای خارج از خانه انتخاب کند تا بر آن ها متمرکز شود و بقیه را برای تعطیلات تابستان نگه دارد.

_____________________________

منبع: راهنمای تربیت کودک / مؤلف: الیزابت پنتلی / مترجم: اکرم قیطاسی / انتشارات: صابرین/تهران/چاپ پنجم ۱۳۸۴

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پاسخ دادن معادله امنیتی الزامی است . *

دکمه بازگشت به بالا