پروفسور پروانه وثوق بانوی مهربان

 پروفسور پروانه وثوق بانوی مهربان

پروفسور پروانه وثوق در اسفند ماه ۱۳۱۴ درشهر تفرش چشم بر جهان گشود. او دکترای عمومی خود را در سال ۱۳۴۲ از دانشکده علوم پزشکی تهران دریافت کرد و دوره‌های تخصصی و فوق تخصصی‌اش را در دانشگاه‌های کمبریج، ماساچوست و ایلینوی گذراند و دوره تکمیلی پزشکی را در دانشگاه واشنگتن سپری کرد. اما با پایان تحصیلاتش دوباره به ایران برگشت و در سال ۱۳۵۰ در بیمارستان حضرت علی‌اصغر واقع در خیابان ظفر تهران مشغول به کار شد. بیمارستان های «مفید» و «کودکان تهران» هم از جمله مراکز درمانی بودند که پروفسور وثوق در آنها به طبابت مشغول بود.
پروفسور پروانه وثوق که از مؤسسان رشته فوق تخصصی خون و سرطان کودکان در ایران بود ، نخستین بخش هماتولوژی و آنکولوژی را در بیمارستان علی اصغر راه‌اندازی کرد و با راه اندازی بیمارستان تخصصی محک روز و شب خود را در بیمارستان می گذراند . پروفسور پروانه وثوق، فوق تخصص خون و آنکولوژی و رییس هیأت امنای محک از ابتدای تأسیس محک همواره در کنار بنیانگذاران این موسسه بود، او با علم و دانش خود هزاران کودک مبتلا به سرطان را در مسیر درمان و بهبودی همراهی ‌کرد.
وی از ابتدای فعالیت بیمارستان فوق تخصصی سرطان کودکان محک، به عنوان رئیس علمی بیمارستان، به صورت داوطلبانه (بدون دریافت حقوق)، لحظات عمر و دانش ارزشمند خود را وقف کودکان مبتلا به سرطان کرد.
دکتر وثوق با مهربانی،‌ بردباری، دانش ارزشمند و وارستگی از مسائل مادی تلاش خود را تا آخرین روز حیات در جهت بهبود و خدمت رسانی به کودکان مبتلا به سرطان ادامه داد. از این استاد فرزانه بیش از ۱۰۰ عنوان مقاله و کتاب در زمینه بیماری‌های خون و سرطان کودکان به جای مانده است.

یکی از کودکان بهبود یافته محک در خاطره‌ای از پروانه وثوق می‌نویسد: «همیشه محیط بیمارستان منو یاد لباس‌های سفید و سرمه‌ای می‌اندازه و هر جا هم این رنگ‌ها رو ببینم یاد بیمارستان میفتم اما وقتی دکتر وثوق را با اون لباس‌های رنگارنگ و شاد با گل‌های رنگی می‌دیدم دلم می خواست ساعت‌ها به آن رنگ‌ها نگاه کنم. توی بیمارستان خانوم دکتر تنها کسی بود که اون لباس‌های شاد و قشنگ را می‌پوشید. و من بین اون همه رنگ سفید و سرمه‌ای منتظر دیدن دکتر وثوق و لباس‌های رنگیش بودم»، پروانه انسانی فروتن بود و به زیردستان و همکارانش احترام بسیار می‌گذاشت و به صورت داوطلبانه در بیمارستان محک کار می‌کرد. کاری که لقب «مادر ترزای ایران» را برایش به جای گذاشت.
همکارانش می گفتند: بارها به ایشان پیشنهاد شده که برای مشاغل تحقیقاتی در ازای دریافت حقوق هنگفت و امکانات دیگر ساکن کشورهای اروپایی و آمریکایی شود. ولی او خدمت رایگان به کودکان سرطانی میهنش را برگزید. پروفسور پروانه وثوق هیچگاه ازدواج نکرد. او سحرگاه دوشنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۲ پس از یک دوره بیماری در سن ۷۸ سالگی درگذشت.

منبع : نون و آب