۱۰- درس هایی از آیه رمضان سوره بقره آیه ۱۸۵ – بخش دهم، شروع قرآن با الحمدلله

۱۰- درس هایی از آیه رمضان سوره بقره آیه ۱۸۵ – بخش دهم، شروع قرآن با الحمدلله

قسمت دهم: چرا قرآن با “الحمدلله” آغاز شده؟

نویسنده: استاد نعمان علی خان /مترجم: نورِ قرآن

” وَ لَعَلَّکُم تَشکُرُونَ ” ” تا شما شکرگزار شوید”، ” امیدوارم سپاسگزار شوید”

الف: ” تا شما سپاس گزار شوید”. شاید در شروع رمضان فکر می کردید که اسلام دین سختگیری هست، روزه بر ما سنگین است، عمل به قرآن دشوار است…اما هنگامی که رمضان رو به پایان می نهد طرز تفکر و احساس شما نسبت به دین و رمضان و قرآن تغییر می کند آرزوی دوام روزه را می کنید و شکرگزار می شوید، این یعنی الله متعال احساسات و عواطف شما را تغییر می دهد. شما نمی توانید کسی را با گفتن: “خوشحال باش!” وادار به خوشحالی کنید، خوشحالی ظاهری و نمایشی چیزی دیگر است و آسایش و راحتی روحی چیزی دیگر.

خداوند  طوری برای ما برنامه ریزی کرده که اگر کسی به تمام آنچه که در رمضان باید رعایت شود پابند بایستاد در پایان از انسانی ناسپاس و بدبین به انسانی سپاسگزار و خوشبین تغییر می کند.

برای چه باید شکرگزار باشیم؟
یکی از اسباب شکرگزاری همین قرآن است ما در رمضان با تدبر بیشتر در معانی و مفاهیم قرآن پی می بریم که قرآن برای راحت بشر و کاستن رنج ها و زدودن عرف و فرهنگ های رنج آور و هدایت بشر بسوی خیر به عنوان رحمتی برای همه نازل شده است. همچنان خود رمضان یکی از اسباب شکر است. چون ما دانستیم که این تمرین یک ماهه چگونه ما را از زشتی ها دور و به زیبایی ها آراسته می سازد.

ب: ویژگی اساسی که سبب خیر کثیر، آرامش خاطر و تغییر دیدگاه در زندگی یک مؤمن می شود “سپاسگزاری” است.

یکی از سبب هایی که قرآن با “الحمدلله” آغاز میشود همین است. اگر بنده شکرگزار شد هرچیزی را به دیدی مثبت می نگرد، حتی در بدترین شرایط هم با خود می گوید: “چه چیزی می توانم بیاموزم؟”، ” می توانست بدتر هم باشد اما نشد”…در زندگی مشکلی وجود ندارد که نتوانیم به آن به دید مثبت نگاه کنیم.

وقتی شکرگزار شدیم، صبر آسان می شود، توکل به الله آسان می شود، اطاعت از الله آسان می شود…

مصیبت را نه به دید مصیبت بلکه به دید آزمایش الهی می بینیم که سبب کسب ثواب و اجر برای ما می شود….

رمضان فرصتی طلایی و هدیه ای الهی ست برای ما تا ویژگی “شکرگزاری” را در وجودمان نهادینه کنیم. هنگام افطار با نگاه به غذاهایی که پیش روی ماست پی می بریم که بسیاری ها از داشتن حتی یک نوع غذا برای افطار و سحری محروم اند و این خود سبب شکرگزاری می شود و ما شکرگزاری را تمرین می کنیم.

ج: ” امیدوارم یا ممکن است که سپاسگزار شوید” خداوند مطلقا نگفت که حتما شما شکرگزا خواهید شد بلکه از ما انتطار دار تا چنین شویم. خداوند ضمانت نکرده که ما حتما شکرگزار خواهیم شد چون قلباً سپاسگزار بودن در مقایسه با کامل کردن روزه و یاد نمودن بزرگی خداوند کار آسانی نیست و این آخرین چیزی است که در ختم این آیه از ما خواسته شده است.