مهارت همدلی

تعریف همدلی :
تمایل پاسخ دهی به حالت عاطفی دیگران را با حالت عاطفی مشابه همدلی گویند.
یعنی این که فرد بتواند مسائل دیگران را حتی زمانی که در آن شرایط قرار ندارد، درک کند و برای نظریات و احساسات آن ها ارزش و احترام قائل شود.

اثرات همدلی :
۱) عامل پیشگیری بسیاری از رفتارهای ناخوشایند می شود.
۲) در طرفین احساس خوشایند و مثبت به وجود می آورد.
۳) فرد را از احساس تنهایی نجات می دهد.
۴) موجب اخذ تصمیم های صحیح تر می شود.
۵) از بسیاری تعارضات و سوء تفاهم ها جلوگیری می کند.
۶) همدلی به جا و مناسب موجب تعدیل و اصلاح شناخت، احساس و رفتار می شود.
۷) در تحکیم روابط همسران می تواند نقش مهمی داشته باشد.
۸) احساس آرامش و قوه ی ادارک فرد را افزایش می دهد.
۹) موجب افزایش اعتماد به نفس می شود.
۱۰)زمینه شناخت بهتر و بیشتر از دیگران را فراهم می آورد.
۱۱) روابط خانوادگی و اجتماعی را بهبود می بخشد.
۱۲) امنیت روانی و آسایش خاطر را تقویت می نماید.
۱۳) میل به شرکت در فعالیت های گروهی را افزایش می دهد.
۱۴) بیان احساسات خود و درک احساسات دیگران را آسان تر می کند.

زمینه های بروز رفتار همدلانه :
۱) همدلی یک نوع خصوصیت ذاتی انسان هاست. چون انسان ها در اجتماع به دنیا می آیند و با هم زندگی می کنند و بزرگ می شوند. برای هم دیگر ارزش حیاتی قائلند و نسبت به یکدیگر نگران می شوند و رفتار همدلانه از خود نشان می دهند.
۲) رفتار همدلی بر اساس شرطی سازی اولیه شکل می گیرد و انسان ها از رفتارها و عکس العمل های دیگران همدلی را می آموزد.
۳) رفتار همدلی می تواند به موقعیت و تجربه خود آنان بستگی داشته باشد، یعنی هر چه افراد همدلی بیشتری را تجربه کرده باشند، احتمال واکنش رفتار فعالانه در آن ها بیشتر خواهد بود.
۴) همدلی می تواند متناسب با جنسیت افراد، شکل متفاوت به خود بگیرد، اغلب نسبت به همجنس خود رفتارهای همدلانه ی بیشتری نشان می دهند و خود را از نظر جنسی جای دیگران (همجنس خود) قرار می دهند.
۵) تشویق رفتارهای همدلاانه از طرف دیگران می تواند احتمال بروز آن را در موقعیت های مشابه افزایش دهد.
۶) فرد با آموزش شناخت و درک احساسات خود و دیگران و تفسیر موقعیت ها ، قادر خواهد بود رفتار همدلانه را از خود نشان دهد.
۷) گاهی علت بروز رفتار همدلانه می تواند دوری کردن از یک حالت روحی منفی و ناخوشایند باشد.
۸)هنگام بروز مشکل ، احساسات خود را با دیگران در میان بگذاریم.
۹) متوجه باشیم که همدلی از سوی دوستان دارای حد و اندازه است، افراط در آن امکان سوء استفاده را فراهم می آورد.
۱۰) اطرافیان خود را به خاطر رفتارهای همدلانه شان تشویق کنیم.
۱۱) در برابر افرادی که موجب دلسردی ما می شوند و یا احساسات همدلانه ی ما را جدی نمی گیرند، مقاومت کنیم.
۱۲) در همدلی با دیگران از مقایسه کردن خودداری کنیم. چون ممکن است به احساسات پر امید آن ها لطمه وارد شود.
۱۳) امیل به شرکت در فعالیت های گروهی را افزایش می دهد.
۱۴) بیان احساسات خود و درک احساسات دیگران را آسان تر می کند.

زمینه های بروز رفتار همدلانه :
۱) همدلی یک نوع خصوصیت ذاتی انسان هاست. چون انسان ها دراجتماع به دنیا می آیند و با هم زندگی می کنند و بزرگ می شوند، برای هم دیگر ارزش حیاتی قائلند و نسبت به یکدیگر نگران می شوند و رفتار همدلانه از خود نشان می دهند.
۲) رفتار همدلی براساس شرطی سازی اولیه شکل می گیرد و انسان ها از رفتارها و عکس العمل های دیگران همدلی را می آموزد.
۳) رفتار همدلی می تواند به موقعیت و تجربه خود آنان بستگی داشته باشد، یعنی هر چه افراد همدلی بیشتری را تجربه کرده باشند، احتمال واکنش رفتار فعالانه در آن ها بیشتر خواهد بود.
۴) همدلی می تواند متناسب با جنسیت افراد، شکل متفاوت به خود بگیرد،اغلب نسبت به همجنس خود رفتارهای همدلانه ی بیشتری نشان می دهند و خود را از نظر جنسی جای دیگران( همجنس خود) قرار می دهند.
۵) تشویق رفتارهای همدلانه از طرف دیگران می تواند احتمال بروز آن را در موقعیت های مشابه افزایش دهد.
۶) فرد با آموزش شناخت و درک احساسات خود و دیگران و تفسیر موقعیت ها قادر خواهد بود رفتار همدلانه را از خود نشان دهد.
۷) گاهی علت بروز رفتار همدلانه می تواند دوری کردن از یک حالت روحی منفی و ناخوشایند باشد.

راهکارهای تقویت همدلی :
۱) در ارتباط با دیگران به آن ها فرصت دهیم تا احساسات خود را به راحتی بیان کنند. ۲) چون همدلی بر پایه خودآگاهی است، هرچه بیشتر نسبت به احساسات خودمان آگاهی داشته باشیم بهتر می توانیم احساسات دیگران را درک نماییم.
۳) تظاهر به همدلی نکنیم و به احساسات دیگران لطمه نزنیم.
۴) در زمان همدلی به حالات چهره و حرکات طرف مقابل (زبان تن) توجه کنیم.
۵) با درک احساسات طرف مقابل به او بفهمانیم که برایش اهمیت و ارزش و احترام قائل هستیم.
۶) تجارب مشابه گذشته به ما کمک می کند تا موقعیت و احساسات طرف مقابل را بهتر درک کنیم.
۷) در ارتباط با دیگران قبل از اقدام به هر عملی، لحظه ای هم که شده خود را به جای او قرار دهیم.
۸) هنگام بروز مشکل، احساسات خود را با دیگران در میان بگذاریم.
۹) متوجه باشیم که همدلی از سوی دوستان دارای حد و اندازه ای است،افراط در آن مکان سوء استفاده را فراهم می آورد.
۱۰) اطرافیان خود را به خاطر رفتارهای همدلانه شان تشویق کنیم.
۱۱) در برابر افرادی که موجب دلسردی ما می شوند و یا احساسات همدلانه ی ما را جدی نمی گیرند، مقاومت کنیم.
۱۲) در همدلی با دیگران از مقایسه کردن خودداری کنیم، چون ممکن است به احساسات پرامید آن ها لطمه وارد شود.
۱۳) دستور دادن، قضاوت کردن، نصیحت کردن و سرزنش کردن احساس همدلی را از بین می برد، اکیداً ازآن ها پرهیز کنیم.
۱۴) هر قدر حس همدلی را در خود تقویت کنیم ، به همان میزان اصول اخلاقی را راعایت نموده ایم.
۱۵) برای این که همدلی اعضای خانواده را تضعیف نکنیم بهتر است به ارتباط های عاطفی آن ها بیشتر توجه کنیم.
۱۶) به اواخر دوران کودکی که پیشرفته ترین سطوح همدلی پدیدار می شود، بیشتر توجه کنیم.
۱۷) برای پیشگیری از شرارت ها و آسیب ها، حس همدلی را در دیگران تقویت کنیم.
۱۸) هنگام همدلی ، احساسات خود را شمرده بیان کنیم تا طرف مقابل احساس آرامش بیشتری بنماید.
۱۹) به سخنان طرف مقابل کاملاً گوش داده و به او اطمینان دهیم که سعی داریم مانند او به مشکل نگاه کنیم.
۲۰) با برقراری روابط صمیمانه در خانواده ، روحیه همدلی اعضای خانواده را تقویت کنیم.
۲۱) با یادآوری تجارب مشابهی که داشتیم، در درک احساسات همدلانه ی دیگران موفق تر عمل خواهیم کرد.
۲۲) در همدلی دیگران، آن ها را مقصر ندانیم و سرزنش نکنیم. برای مثال (تقصیر خودت است همیشه از این نوع مشکل ها داری و …)
۲۳) سعی کنیم د رهمدلی راه حل ارائه ندهیم چون طرف مقابل دلش می خواهد فقط ناراحتی خود را با کسی در میان بگذارد و از جانب او درک شود.
۲۴) در همدلی برای طرف مقابل دلسوزی یا ترحم نکنیم. برای مثال (نگوییم وای بیچاره تو که چه قدر مصیبت کشیدی … و یا فکر نمی کردم چنین مشکل بزرگی داشته باشی ….)
۲۵) مشکلات دیگران را کوچک و بی ارزش نپنداریم. برای مثال (ای بابا این که مشکلی نیست … اگر جای من بودی چه می کردی ؟…)
۲۶) مشکلات دیگران را بیش از حد بزرگ جلوه ندهیم. برای مثال ( عجب بدبختی بزرگی ! با این وجود می خواهی چه بکنی ؟….)