قیوم

اسماء الله، درس سیزدهم، قیوم/قیم

اسماء الله، درس سیزدهم، قیوم/قیم برسی صفت قیوم گفتیم قدم اول، حیّ بودنه، حیات داشتنه. قیّوم بودن، لازمۀ حیاته، همیشه بعد از حیّ اومده. در ادامۀ همون آیت الکرسی (۲:۲۵۵)، قیّوم رو با لَا تَأْخُذُهُ نَوْمٌ شرح داده. یعنی قیوم کسیه که وسط کار خوابش نمیبره. مثل یه راننده که تا وقتی پشت فرمونه، باید بیدار باشه، لازمۀ حیاتش اینه…