نکاتی چند در مورد توهین مهران مدیری به طلحه و زبیر – رضی الله عنهما
نکاتی چند در مورد توهین مهران مدیری به طلحه و زبیر – رضی الله عنهما
نویسنده: شیخ صالح ضیایی *
۱٫ ذکر شخصیتهای مورد احترام مسلمانان به صورت توهین آمیز یا همراه با لعنت و نکوهش بدون تردید نادرست و غیر قابل دفاع است. طبعا این در مورد شخصیتهای مقدس برای دیگر ادیان و مکاتب نیز صدق می کند، و وقتی الله متعال به نص قرآن –آیه ۱۰۸ انعام- ما را از توهین به مشرکین نهی فرموده است، تکلیف توهین به اصحاب رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و بزرگان دین مشخص است.
۲٫ با مشاهده کلیپ کامل صحبتهای آقای مدیری، می توان فهمید که قصد وی توهین مستقیم به طلحه و زبیر –رضی الله عنهما- یا زیر سوال بردنشان نیست. در سیاق حکایتی برای نشان دادن پدیده دورویی و تظاهر در جامعه ایران، گفته می شود که شخص در امتحان گزینش خلاف آنچه که هست رفتار می کند، و در پاسخ به هر سوالی تلاش می کند خود را دیندار نشان دهد، و در پاسخ به سوال مخترع هواپیما می گوید طلحه و زبیر، و آنان را لعنت می کند. اگر چه ذکر نام این دو صحابی بزرگوار و مورد احترام مسلمین به این شیوه پسندیده نیست و اشتباهی واضح به شمار می رود، اما از سوی دیگر آشکار است که مقصود توهین و زیر سوال بردن آن دو نیست و تنها ذکر مثالی است برای نشان دادن دورویی برخی از مردم در جامعه ایران.
۳٫ با صرف نظر از مقصود آقای مدیری یا موضع وی نسبت به طلحه و زبیر و دیگر صحابه –رضی الله عنهم-، باید دانست که توهین و بی احترامی به وی یا هر انسان دیگری عملی مردود و نکوهیده است، و این که کاربران شبکه های اجتماعی به صفحه مدیری در اینستاگرم و غیره حمله کرده و در اعتراض به وی از الفاظ زشت و فحاشی و بدگویی استفاده کنند، هیچ وجه شرعی یا اخلاقی ندارد، و آن شخصی که ادعا می کند غیرت دینیش او را به توهین و فحاشی به مهران مدیری واداشته است، در بی اخلاقی و دوری از منش اسلامی از آقای مدیری بدتر است!
۴٫ نکته ای که باید به شکل کلی در نظر داشت این است که توهین یک شخصیت مشهور یا ناشناخته به پیامبر اسلام، صحابه، قرآن یا شخصیتهای اسلامی مسئله ای نیست که نیازی به هجوم متقابل و درگیری و امثال آن داشته باشد. این عمل نادرست حداکثر باید مورد اعتراض مسالمت آمیز و مودبانه قرار گیرد، و البته مناسب تر آن است که به انسان فحاش توجهی نشود و به حکم آیه ۶۳ سوره فرقان، در پاسخ به جاهلان و ناآگاهان به سکوت و بی اعتنایی اکتفا گردد. در حالتی که شخص توهین کننده فردی مشهور و شناخته شده است، باز هم محکوم کردن و انتقاد و اعتراض با رعایت ادب و پاکی گفتار می تواند مفید فایده باشد، نه حمله و توهین و عقده گشایی.
۵٫ اصلی که بسیاری اوقات از یاد می بریم این است که اولین عکس العمل یک مسلمان به توهین و بی احترامی یا گمراهی یک فرد دیگر، باید دلسوزی و ناراحتی و تلاش برای هدایت آن شخص باشد. اخلاق اسلامی ایجاب می کند که حتی نسبت به کافران و مشرکان احساس دلسوزی و شفقت داشته و برای هدایت آنان تلاش کنیم، چه رسد به وقتی که یک مسلمان از روی ناآگاهی و به دلیل آموزش غلط در جامعه شیعی به صحابه توهین کند. همچنین باید همیشه به خاطر داشته باشیم که هر توهین و حمله و اعتراضی به دلیل خبث طینت و بددلی شخص نیست، و بسیاری اوقات چنین رفتارهایی به دلیل ناآگاهی و بی اطلاعی است، و با رعایت ادب و آموزش و اطلاع رسانی و گفتگو باید به دنبال هدایت دیگران بود. اگر قرار بود هر مخالفی به دلیل اعتراض یا توهین سرکوب شود یا دشمن خدا و دین دانسته شود، احتمالا هیچ کس به راه راست هدایت نمی شد!
* شیخ صالح ضیایی دانشجوی دکترای “فقه السنه” در دانشگاه مدینه؛ فرزند شهید ضیایی رحمه الله هستند.
ممنون از مطالب خوبتون
ان شاءالله که از این توهین ها کاسته بشه
و به احساسات ما اهلسنت بیشتر توجه شه
موضوع اینه که منظور آقای مدیری توهین مستقیم بوده یا نه نیست مهم اینه که این برنامه که زنده نبوده چرا صدا سیما این قسمت که اهل سنت برآن حساس هستند را سانسور نکرده .