عادات وافکار خوب

عادات وافکار خوب

«من نمی دانم این بچه ،این حرفها را ازچه کسی آموخته است؟ من نمی دانم این رفتارها را ازکجا یاد گرفته است؟ از بس او را نصیحت کرده ام خسته شده ام ! مرتب باید تکرارکنم این کاررا بکن این کار را نکن ! بچه دیر وقت است برو بخواب ! اینقدر با گوشی موبایل ور نرو ! به کامپیوتر دست نزن ! ………………………»

این ها جملاتی بسیار آشنا وروزمره هستند که بسیاری از ما والدین مرتب با آن ها سروکار داریم ونتیجه در آخر یکی است ، فرزندمان راه خود را می رود وما نگران وپر استرس باقی می مانیم.

اما مشکل کجاست ؟ جرأت داشته باشیم ،شجاعت تنها حضور در میدان جنگ نیست ،شجاعانه اعتراف کنیم که اصل مشکل از خود ما است . تفکرات ما رفتار ما را می سازند ورفتار ما عادات وشخصیت ما را شکل می دهند، پس مواظب افکارمان باشیم. زیرا  کودکان رفتار ما  را می بینند و و الگو برداری می کنند نه گفته هایی را که خود به آنها عمل نمی کنیم .

چند راه کار کلی برای ایجاد عادات مناسب

۱ـ خواب واستراحت : یکی از معضلات خانواده ها خواب واستراحت کودکان است .بهتر است در صورت امکان جای خواب ( اتاق خواب ) کودکان را جدا کنیم چند توصیه ی کوتاه وشاید مفید زیر را به کار ببریم .

الف ـ برنامه های خود را طوری تنظیم کنیم که کودک حداقل یک ساعت قبل از ما (والدین) بخوابد .روانشناسان علم رشد به این نتیجه رسیده اند که بیشترین میزان رشد جسمی وذهنی کودک ۴ الی ۱۵ ساله بین ساعات ۵۸ الی ۱۱ شب  می باشد به شرطی که کودک در این ساعات خوابیده باشد . پس سعی کنیم ساعت خواب کودک را حتماً در این فاصله ی زمانی قرار دهیم .

ب ـ بچه ها را عادت دهیم تا خسته نشده اند به رختخواب نروند . یعنی به هر صورت که امکان دارد کودک را خسته کنیم . (بازی کردن ، مطالعه کردن ، درس خواندن و ………)

اما توجه داشته باشیم که کودک را به زور و تهدید وتنبیه وادار به خوابیدن نکنیم . آرامش قبل از خواب را برای کودک فراهم کنیم . کودک در صورتی به رختخواب برود که پس از چند دقیقه بخوابد وهیچ کاری حتی کتاب خواندن را در رختخواب انجام ندهد .(خوردن یک لیوان شیر ومسواک زدن فراموش نشود ) .

ج ـ کودک را عادت دهیم به پشت بخوابد حتی اگر نیمه شب هم در حال خواب به رو خوابیده بود او را آرام به پشت برگردانیم . دست ها وسر کودک از پتو بیرون باشد .لباس خواب کودک نرم وگشاد باشد . او را عادت دهیم که در رختخواب غلت نزند وصبح ها هم به محض بیداری رختخواب را ترک کند .

۲ـ دفع وتخلیه : شاید یکی از مواردی که والدین کمتر به آن توجه می کنند ومتأسفانه خیلی هم مهم است مسأله ی دفع وتخلیه است .حبس ادرار ومدفوع برای کودک لذت بخش است و  اگر ادامه پیدا کند متأسفانه موجب ناراحتی های جسمی می شود .پس بهتراست کودک را عادت دهیم هر ۳ الی ۴ ساعت به دستشویی برود وخود ما هم مراقب او باشیم (یعنی او را در دستشویی رها نکنیم چون گاه کودک به دستشویی می رود اما یا دفع و تخلیه را انجام نمی دهد یا ناقص انجام می دهد ). طریقه ی شستن صحیح را (مخصوصاً به دختران ) از همان سنین پایین آموزش دهیم .

او را عادت دهیم بعد از دفع وتخلیه در دستشویی نماند . مواظب باشیم بازی وسرگرمی مانع دفع نشود ( حتی در مدرسه) .او را عادت دهیم قبل از خواب وقبل از صرف غذا به دستشویی برود .

۳ـ جلوگیری از ایجاد حساسیت به بدن : ما والدین گاه فراموش می کنیم که کودکانمان روز به روز بزرگتر می شوند و بر خلاف تصور ما خیلی چیزها را می دانند که ما فکر می کنیم نمی دانند .باید توجه داشته باشیم که متأسفانه سن بلوغ جنسی کودکان پایین آمده است .ما نمی توانیم این غریزه را سرکوب کنیم واصولاً هم چنین حقی را نداریم .این یک غریزه ی خدادادی است وباید در راستای هدفی که خداوند آن را آفریده است قرار بگیرد (ازدواج وبقای نسل ).

اما تا قبل از آن زمان پدر و مادر آگاه سعی میکنند غریزه ی جنسی کودک را به تأخیر بیاندازند.

الف ـ کودک را از دیدن ها وشنیدن هایی که باعث بیداری ناگهانی جنسی میشود دور نگه داریم (فیلمها ،آهنگها ی ممنوع برای سن کودکان )..

ب ـبه  پشت خوابیدن کودک وبیرون بودن دست وسر از پتو در هنگام خواب وجدایی اتاق خواب کودک از والدین ،یکی از راه های جلوگیری از بلوغ زودرس جنسی است .

ج ـ از زیاد بوسیده شدن کودکان توسط دیگران جلوگیری کنیم (محارم را برای کودک شرح دهیم تا خود او هم به این نکته توجه کند). بوسه یک محرک قوی دربیداری جنسی است .

د ـ نقاط حساس بدن را بشناسیم مانند کشاله ی ران . سعی کنیم نقاط حساس را کمتر لمس کنیم مخصوصاً در جنس مخالف (سعی شود اگر کودک دبستانی دختر است مادر او را حمام دهد واگر پسر است توسط پدر حمام شود).

از شوخی کردن ودست کاری های نادرست کودک پرهیز کنیم .مراقب باشیم دیگران هم شوخی های نادرست با کودک نداشته باشند .حتی مراقب شوخی ها ودست کاری های نادرست کودک و دوستانش در مدرسه باشیم (با کمک معلما ن دلسوز). از شوخی های نادرست با همسرمان هم در حضور کودکان پرهیز کنیم .(به یاد داشته باشیم که کودکان بسیار دقیق رفتار ما را کنترل می کنند.)

ودر پایان همواره به یاد داشته باشیم :

۱ ـ فکر را با عمل یکی کنیم تا نتیجه ی دلخواه به دست آید.

۲ ـ علاقه ی افراد خانواده به صورت غیر مستقیم به کودک منتقل می شود .اگر باتمام وجود ودل وجان برنامه ای را دنبال کنیم ،کودک هم دنباله رو همان برنامه خواهد شد.

۳ ـ با وجود کم شدن ساعات مطالعه ی کودکان ،ضریب هوشی بالا رفته است واین به علت وجود اطلاعات بسیار زیاد اطراف کودک ماست. خود وکودکانمان را عادت دهیم اطلاعات مفید را از تلویزیون ،ماهواره ، کامپیوتر وموبایل دریافت کنیم .

۴ ـ استفاده از اسباب بازی همراه با آموزش صحیح باشد. یعنی کودک را با انواع اسباب بازیها وبازیهای فکری وکامپیوتری تنها نگذاریم. کودک از طریق بازی زندگی را می آموزد.

۵ ـ منظم ساختن وزمانمند کردن کودک باید تدریجی وطبق آموزش باشد ودر عین حال خود ما به عنوان یک ولی دارای برنامه ی زمانبندی و مدیریت زمان باشیم.

۶ ـ تفاوت های رفتاری وفردی را در نظر داشته باشیم و به بیماری های بعد روانی همچون بعد جسمانی توجه داشته باشیم ومراجعه به روان پزشک را عادی بشماریم .نود درصد کودکان جنب وجوش بسیار دارند که باید از طریق ورزش وکلاس های آموزشی وتفریحات سالم انرژی آنها تخلیه شود.

گردآورنده :  موسسه قرآن وسنت نبوی شهرستان روانسر