قرآن و دروغ پنداشتن آن، دروغ خواندن قرآن سخنی جدید نیست!
قرآن و دروغ پنداشتن آن، دروغ خواندن قرآن سخنی جدید نیست!
نویسنده: : امیر صادق تبریزی
از جمله نعمت های بزرگ الهی نعمت عقل است که وجه تمایز انسان و سایر جانداران می باشد. نعمتی که خداوند بارها در کتاب کریمش بدان اشاره کرده و آدمی را به تفکر و تعقل واداشته و از این که این موهبت را درست به کار نمی بندد؛ وی را سرزنش نموده است. در سوره انبیاء آیه ۶۷ می فرماید: (أُفٍّ لَّکُمْ وَلِمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ) ” وای بر شما! و وای بر چیزهائی که به جای خدا می پرستید! آیا نمی فهمید( که از این مجسمه ها و تندیس ها کاری ساخته نیست و شایسته پرستش نیستند؟)” و در سوره حدید آیه ۱۷ می فرماید: ( اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یُحْیِی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا قَدْ بَیَّنَّا لَکُمُ الْآیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ ) ” بدانید که خداوند زمین مرده را زنده می گرداند. ما آیه ها را برای شما ( با ذکر مثال ها) روشن می گردانیم و بیان می داریم، تا شاید که ( مطالب و مقاصد آن ها را ) فهم کنید.)
به گمان نگارنده آن چه امروز جهان ما کم دارد؛ دانش و دانستنی نیست؛ بلکه ارزیابی و تحلیل درست این داده ها؛ و درست اندیشیدن و نقد فرآورده های این دانش است. چنان با شتاب و سرعت در پی دستیابی مزایا و آثار مادی دانش و تکنولوژی خود هستیم که سرانجام خود و چگونگی این سرانجام را به بوته فراموشی سپرده ایم. راست گفت خدای خیبر؛(خُلِقَ الْإِنسَانُ مِنْ عَجَلٍ سَأُرِیکُمْ آیَاتِی فَلَا تَسْتَعْجِلُونِ) ( انبیاء ۳۷) “(گویی که) انسان از شتاب خلق شده است( و تار و پود وجودش از عجله فراهم آمده است، هم برای دیدن خیرونعمت، و هم برای مشاهده شر و نقمت عجول است). هر چه زودتر بلا و عذاب خویش را بر شما می نمایانم؛ پس عجله نکنید.” و اما درباره این نوشتار که تقدیم شما خواننده ارجمند شده است؛ باید گفت: سخن در باب فصاحت و علوم قرآنی بسیار است و فراوان از آن یاد شده است؛ از این رو نگارنده در صدد برآمدم که در این مقال و در اثبات این که قرآن کلام خداست نه سخن از بنده ای از بندگانش؛ مجموعه ای مختصر از دلایل روشن؛ در اختیار جویندگان حق فهم تا ضمن این که همه فهم باشد؛ با عدم تطویل کلام؛ ملال آور نیز نباشد. و دیگر سخن این که تنها مرجع ما برای شناخت راستی و صدق محمد(ص) قرآن و سیره اوست؛ که مانند هر انسان دیگری در گذشته به سر برده؛ و تنها راه شناخت وی سخنان و اقدامات اوست؛ و آن گاه قضاوت های دیگران می باشد. و چون قرآن معجزه جاوید اوست؛ از این رو هر قدر که زمان می گذرد؛ حقانیت آن آشکارتر می شود، در واقع خود؛ گواه روشن بر حقانیت خویش و صداقت مبلغ خود می باشد. با مراجعه به قرآن کریم و منابع قدیم و جدید؛ این بنده نیز به سهم خود؛ نوری به لطف یزدان بر این مطلب افکنده ام؛ باشد که چراغ راه جویندگان حق و حقیقت باشد. آمین.
دروغ پنداشتن قرآن؛ سخن تازه ای نیست.
مشرکان صدر اسلام برای ادامه بت پرستی یا انکار جهان پس از مرگ؛ به طرق گوناگون درصدد تکذیب کلام خدا برآمدند. و برخی از یهودیان مدینه آنان را تشویق یا راهنمایی می کردند که چگونه با محمد(ص) مجادله نمایند. قرآن به تناسب موقعیت هایی که پیش آمده؛ بهانه های آنان را ذکر نموده و بدان ها پاسخ داده است. اشاره به برخی ازاین ایرادها و استدلال های مشرکان می تواند ما را با زمینه های ذهنی و دلائل مشترک خداناباوران قدیم و جدید رهنمون سازد. خداوند سبحان می فرماید: (َإِذَا تُتْلَى عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا قَالُواْ قَدْ سَمِعْنَا لَوْ نَشَاء لَقُلْنَا مِثْلَ هَذَا إِنْ هَذَا إِلاَّ أَسَاطِیرُ الأوَّلِینَ ) (انفال ۳۱) “
هنگامی که آیات ما بر کافران خوانده می شود، می گویند شنیدیم (چیز مهمی نیست). اگر ما هم بخواهیم مثل این را می گوئیم، چون که چیزی جز افسانه های پیشینیان نیست.”
(وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا إِنْ هَذَا إِلَّا إِفْکٌ افْتَرَاهُ وَأَعَانَهُ عَلَیْهِ قَوْمٌ آخَرُونَ فَقَدْ جَاؤُوا ظُلْماً وَزُوراً ) (فرقان ۴)
((کافران می گویند: آیا زمانی که ما و پدران ما خاک گشتیم (و هر ذره از انداممان در جایی پراکنده شد) آیا ما (زنده می گردیم و برای زندگی مجدد) بیرون آورده می شویم؟ این (وعده زنده شدن توسط محمد) به ما، و قبلا (به وسیله کسانی که خویشتن را اتباع پیغمبران دیگر می دانند) به پدران ما، وعده داده شده است. (اگر رستاخیز راست بود، تا به حال رخ می داد.) این جز افسانه های پیشینیان و خرافات گذشتگان نمی باشد.) در آیاتی که بیان شد خداوند سبحان ضمن دفاع از صدق و راستگویی رسول گرامی اش (ص)؛ به سرانجام شوم دروغگویان و دلائل انکار آنان اشاره می کند. این دلائل به دو دسته کلی قابل تمییزند؛ برخی از مردمان به علت ناآگاهی و یا قضاوت نادرست؛ زنده شدن پس از مرگ را نمی پذیرند، و گمان دارند که چون مردند و به خاک مبدل شدند؛ غیر ممکن است که دوباره زنده شوند. این ها دانش و قدرت آفریننده جهان را با دانش و قدرت خود مقایسه نموده و لاجرم منکر وجود خالق و پیامبران وی می گردند.
و به قول سلمان ساوجی: همان کرمی که در پیله نهان است زمین و آسمان او همان است
و جمعی دیگر به علت ستمکاری و غرقه شدن در فساد است که نمی خواهند یا نمی توانند به کتاب خدا و پیامبرش ایمان آورند، و لذا راهی جز ریشخند و تمسخر ندارند! و سپس خداوند این پیام را می دهد که این تکذیب کنندگان قران؛ راه به جایی نمی برند و جز به خود و همفکران خود؛ زیان نمی رسانند.
پاسخ قرآن به کسانی که آن را دروغ می پندارند
الف: کسانی که بر خدا دروغ می بندند؛ رستگار نمی گردند. ( وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللّهِ کَذِباً أَوْ کَذَّبَ بِآیَاتِهِ إِنَّهُ لاَ یُفْلِحُ الظَّالِمُونَ ) (انعام ۲۱) «چه کسی ستمکارتر از کسی است که بر خدا دروغ می بندد ( و فرزند و انباز برای او قرار می دهد و چیزهای ناروای دیگر بدو نسبت می دهد؟) یا دلائل ( دال بر یگانگی خدا و صدق انبیاء) او را تکذیب می نماید ( و آیات قرآن و معجزات پیغمبران را باور نمی دارد و نادیده می انگارد؟) مسلما ستمکاران رستگار نمی شوند.»
ب: وعده عذاب بر کسانی که به خدا دروغ می بندند. (وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللّهِ کَذِباً أَوْ قَالَ أُوْحِیَ إِلَیَّ وَلَمْ یُوحَ إِلَیْهِ شَیْءٌ وَمَن قَالَ سَأُنزِلُ مِثْلَ مَا أَنَزلَ اللّهُ وَلَوْ تَرَى إِذِ الظَّالِمُونَ فِی غَمَرَاتِ الْمَوْتِ وَالْمَلآئِکَهُ بَاسِطُواْ أَیْدِیهِمْ أَخْرِجُواْ أَنفُسَکُمُ الْیَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا کُنتُمْ تَقُولُونَ عَلَى اللّهِ غَیْرَ الْحَقِّ وَکُنتُمْ عَنْ آیَاتِهِ تَسْتَکْبِرُونَ ) (انعام ۹۳) « چه کسی ستمکارتر است از کسی که دروغی بر خدا ببندد (و بگوید که کتابی بر کسی نازل نشده است. یا این که بگوید: خدا را فرزند و انباز است) یا این که بگوید: به من وحی شده است، و بدو اصلا وحی نشده باشد ( از قبیل : مسیلمه کذاب و اسود عنسی و طلیحه اسدی.) و یا کسی که بگوید: من همانند آن چه خدا ( بر محمد ) نازل کرده است خواهم آورد! ( چرا که قرآن افسانه های گذشتگان است و شعری بیش نیست. اگر بخواهم مثل آن را می گویم و می سرایم!). اگر (حال همه ستمگران، از جمله این) ستمکاران را ببینی (و بدانی که چه وضع نابهنجاری دارند) در آن هنگام که در شدائد مرگ فرو رفته اند و فرشتگان دست های خود را (به سوی آنان) دراز کرده اند (و بر سر و پشتشان می زنند و بدیشان می گویند: اگر می توانید از این عذاب الهی) خویشتن را برهانید. این زمان به سبب دروغ هایی که بر خدا می بستید واز (پذیرش) آیات او سرپیچی می کردید عذاب خوار کننده ای می بینید.»
ج: برخی از منکران قرآن خواهان شناخت حق و حقیقت نیستند. (وَمِنْهُم مَّن یَسْتَمِعُ إِلَیْکَ وَجَعَلْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ أَکِنَّهً أَن یَفْقَهُوهُ وَفِی آذَانِهِمْ وَقْراً وَإِن یَرَوْاْ کُلَّ آیَهٍ لاَّ یُؤْمِنُواْ بِهَا حَتَّى إِذَا جَآؤُوکَ یُجَادِلُونَکَ یَقُولُ الَّذِینَ کَفَرُواْ إِنْ هَذَا إِلاَّ أَسَاطِیرُ الأَوَّلِینَ ) «برخی از آنان (به هنگام تلاوت قرآن) به تو گوش فرا می دهند ولی (نه برای فهمیدن آن و هدایت بدان، بلکه برای طعنه زدن و ریشخند کردن آن. بدین سبب ایشان را از فایده عقل و گوش محروم کرده ایم و گوئی که ) ما بر دل هایشان پرده افکنده ایم تا آن را نفهمند و در گوش هایشان کری قرار داده ایم (تا ندای آسمانی قرآن را نشنوند ). اگر آنان همه دلائل و نشانه های حق را هم ببینند بدان باور نمی دارند. تا آن جا که وقتی برای مجادله به پیش تو می آیند می گویند: این ها (که تو بر ما می خوانی) جز افسانه های پیشینیان چیز دیگری نیست.»
د: منکران قرآن؛ به خود و دیگران ستم می کنند. (وَهُمْ یَنْهَوْنَ عَنْهُ وَیَنْأَوْنَ عَنْهُ وَإِن یُهْلِکُونَ إِلاَّ أَنفُسَهُمْ وَمَا یَشْعُرُونَ ) (انعام ۲۶) «آنان (دیگران را ) از قرآن باز می دارند و خود نیز ازآن دوری می گزینند ( ولذا نه خودشان از قرآن سود می برند و نه می گذارند مردم از آن سود ببرند! به سبب چنین کاری) آنان جز خویشتن را هلاک نمی نمایند (و تنها خودشان زیان می بینند) ولی ( زشتی عمل خود و فرجام بد آن را ) درک نمی کنند.»
———————
منبع: مجموعه مقالات اسلامی / مولف: امیر صادق تبریزی / نشر احسان
