چگونە سازمان ملل به تقسیم فلسطین رای مثبت داد.
سازمان ملل در سال ۱۹۴۷ به تقسیم فلسطین رای مثبت داد و تنها ۲ درصد به منطقه بین‌المللی فلسطین اختصاص یافت. در همان روزهای نخستین «دیوید بن گورین» تشکیل دولت یهود را اعلام کرد و واژه «اسرائیل» به طور رسمی به عنوان نام کشور جدید تعیین شد.
رژیم صهیونیستی در راستای دستیابی به اراضی فلسطین سالیان سال است که حملات متعدد و پی‌درپی را به فلسطین آغاز کرده است که هرازگاهی این حملات و هجوم‌ها اوج می‌گیرد. باتوجه به حمله اخیر رژیم غاصب صهیونیستی به نوار غزه و قتل‌عام کودکان و زنان بی‌گناه فلسطینی، تحلیلی از ریشه‌یابی این جنایات و علل آن در کتاب «این نقشه جعلی است» به تألیف زهرا اشعری بررسی می‌شود که فلسطین را از «آغاز تا به امروز» مورد پردازش قرار داده است. بخش دوم این نوشتار در ادامه می‌آید:
اعتراف هیتلر در وصیتنامه خود
هیتلر در وصیتنامه خود نوشته است: «این موضوع صحت ندارد که در سال ۱۹۳۹ من یا فرد دیگری در آلمان خواستار جنگ بودیم جنگ را منحصراً آن سیاستمداران بین‌المللی که اصالتاً یهودی بودند و یا برای یهودیان کار می‌کردند به راه انداختند». هیتلر کسی است که در اذهان عمومی مردم جهان فردی یهودی کش معرفی شده است و داستان‌هایی در مورد اتاق گاز و کوره‌های آدم سوزی او تا مدت‌های زیادی بر سر زبان‌ها بوده است اما امروز مورخینی چون روژه گارودی دروغ بودن این شایعات را اثبات کرده‌اند. درباره علت این دروغ‌پردازی‌ها می‌توان به این امر اشاره کرد که سوژه کشتار یهودیان توسط نازی‌ها برای صهیونیست‌ها به اندازه کافی مناسب بود تا بتوانند با بزرگنمایی آن روحیات ضد یهودی مردم اروپا را در هم شکنند و در جو مظلوم نمایی از یهود به مطالبات خود در سرزمین فلسطین رسمیت ببخشند.
صهیونیست‌ها، «غیریهودی»ها را «حیوان انسانی» می‌نامیدند
شب ۲۶ نوامبر ۱۹۴۰ عده‌ای مهاجر یهودی اروپایی بدون مجوز از دولت انگلیس که در آن زمان فرمان قیمومیت فلسطین را بر عهده داشت با کشتی پاتریا به بندر حیفا وارد شدند. دولت بریتانیا که در آن هنگام بنا بر سیاست یکی به نعل و یکی به میخ با انتشار کتاب سفید از مهاجرت خارج از دستور یهودیان جلوگیری می‌کرد به تازه واردان اجازه ورود نداد. ماموران انگلیسی اعلام کردند که کشتی و سرنشینان را به جزیره موریس خواهند برد. در کشتی پاتریا ۱۹۰۰ سرنشین یهودی از زن، کودک، جوان و پیر وجود داشتند. ارتش صهیونیست برای جلب نظر و ایجاد حس ترحم در مردم دنیا کشتی را در دل شب منفجر کرد. در بندر، جهنمی از آتش بر پا شد و سرنشینان سوخته در دریا مدفون شدند. گناه این کار به گردن دولت انگلیس انداخته شد اما ۵ سال بعد فاش شد که این جنایت توسط صهیونیست‌ها انجام شده است. در فوریه ۱۹۴۲ دوباره در حادثه مشابهی ۷۶۹ مهاجر یهودی که برای رفتن به فلسطین به بندر اسلامبول وارد شده بودند در آب‌های مدیترانه جان باختند. واقعیت این بود که صهیونیست‌ها نه تنها «غیریهودی» را «حیوان انسانی» می‌نامیدند بلکه منظور آن‌ها از «ملت برگزیده» اسطوره قوم یهود نه یهودی‌ها که صهیونیست‌ها بودند.
آمریکا مرکز فعالیت صهیونیست‌ها شد/۸۰ درصد ثروت و رسانه در اختیار یهودیان قرار گرفت
نقطه عطف سیاست آمریکا در خاورمیانه با کنفرانس بالتیمور در نیویورک شکل گرفت و صهیونیست‌های آمریکا قطعنامه‌ای صادر کرده و تأکید کردند: «محتویات کتاب سفید که به واسطه آن بر استحقاق ملت فلسطین برای داشتن حکومت ملی و مستقل تاکید کرده و مهاجرت یهودیان محدود شده است. از نظر صهیونیست‌های آمریکا کاملا مطرود و مردود است». راکفلرها غسل تعمید یافتند و ظاهرا مسیحی شدند، این بار آمریکا مرکز فعالیت صهیونیست‌ها قرار گرفت رفته رفته در آمریکا ۸۰ درصد ثروت‌ها، بانک، بورس، مطبوعات، رادیو تلویزیون و سینما در اختیار کامل و بی‌رقیب یهودیان ثروتمندی مانند راکفلر مورگان، لویان تال و… قرار گرفت.
تشکیل سازمان ملل؛ بخشی از تاریخ غمبار فلسطین
تشکیل سازمان ملل از نقاط حساس تاریخ غمبار فلسطین است. به طوری که پس از تشکیل آن بیش از نیمی از سرزمین فلسطین در اختیار کامل صهیونیست‌ها قرار داده شد. طراحی سازمان ملل پیشنهاد کمیته «مسائل بعد از جنگ» بود. این کمیته به پیشنهاد «شورای روابط خارجی آمریکا» تشکیل شده بود تا درباره حیاتی‌ترین موضوع‌های مربوط به ایالات متحده و روابط آن با جهان مشورت کند. حق وتو ابزار نیرومندی شد تا هیچ تصمیمی علیه اراده یکی از دول بزرگ گرفته نشود. نشان رسمی سازمان ملل به شکل جهان از دید قطب شمال است که در اطراف آن حلقه‌ای از شاخه زیتون قرار دارد. پرچم رسمی سازمان نیز متشکل از نشان سازمان به رنگ سفید است که در مرکز زمین به رنگ آبی روشن قرار دارد. رنگ آبی هم برای یهود مقدس است هم برای تشکیلات فراماسونری و شاخه زیتون نیز از مهم‌ترین و اساسی‌ترین سمبل‌های یهود است.
رأی مثبت سازمان ملل به تقسیم فلسطین/واژه اسرائیل به طور رسمی نام جدید این کشور شد
سازمان ملل در سال ۱۹۴۷ رای مثبت به تقسیم فلسطین داد که بر اساس آن ۵۶ درصد این سرزمین به یهودیان و ۴۲ درصد به اعراب و تنها ۲ درصد به منطقه بین‌المللی فلسطین اختصاص یافت. در همان روزهای نخستین «دیوید بن گورین» در تل آویو تشکیل دولت یهود را اعلام کرد واژه «اسرائیل» به طور رسمی به عنوان نام کشور جدید تعیین شد. سازمان ملل رأی به تقسیم فلسطین داد و جهان اسلام یکصدا موضع‌گیری کرد. صهیونیست‌ها با حمله به روستاهایی گورهای دسته‌جمعی ایجاد کردند. راندن مردم فقط مطرح نبود بلکه اعمال خشونت به شدیدترین وضع الگوی کار بود. ملت‌های مسلمان خواستار اعزام نیرو شدند ولی انگلیس اعلام کرد: «اعزام نیرو به فلسطین تجاوز به انگلستان تلقی می‌شود». صهیونیست‌ها در پایان ۱۹۴۸ بر ۷۸ درصد از کل سرزمین فلسطین تسلط داشتند.
شورای امنیت، رژیم صهیونیست را دوفاکتوره به رسمیت شناخت/آوارگی فلسطینیان فجیع‌تر شد
اتحادیه عرب تصمیم گرفت پس از خارج شدن نیروهای انگلیس از فلسطین نیروهای خود را وارد کند. ارتش‌های مصر، عراق، سوریه و اردن وارد شدند. صهیونیست‌ها از آمریکا خواستند مداخله کند. آمریکا از شورای امنیت خواست با زور آتش بس را فراهم کند. صهیونیست‌ها که توسط آمریکا و انگلیس مجهز شده بودند قوای مصر، عراق، اردن و لبنان را در تمام جبهه‌ها شکست دادند و آن‌ها را عقب راندند. پس از این شکست مفتضحانه در ۱۷ ژوئیه ۱۹۴۸ اتحادیه عرب آتش بس شورای امنیت را پذیرفت و با انعقاد قرارداد صلح به نوعی به صورت دو فاکتوره رژیم صهیونیستی را به رسمیت شناختند. پس از آن بخش‌های دیگری از فلسطین باز هم به اشغال رژیم صهیونیستی درآمد و معضل آوارگی فلسطینیان در وضعیت فجیعی قرار گرفت.
