وعده ی خدا به تثبیت اسلام در زندگی و ناکامی دشمنان آن
وعده ی خدا به تثبیت اسلام در زندگی و ناکامی دشمنان آن
نویسنده :دکتر صلاح عبدالفتاح الخالدی /مترجم:مجتبی دوروزی
به راستی سخن خداوند که می فرماید:
( أَلَمْ تَرَ کَیْفَ ضَرَبَ اللّهُ مَثَلاً کَلِمَهً طَیِّبَهً کَشَجَرهٍ طَیِّبَهٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِی السَّمَاء تُؤْتِی أُکُلَهَا کُلَّ حِینٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا وَیَضْرِبُ اللّهُ الأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ ) (ابراهیم: ۲۵- ۲۴)
« بنگر که خدا چگونه مثل می‌زند : سخن خوب به درخت خوبی می‌ماند که تنه آن ( در زمین ) استوار و شاخه‌هایش در فضا ( پراکنده ) باشد . بنا به اراده و خواست خدا هر زمانی میوه خود را بدهد ( و دائماً به بارنشسته و سرسبز و خرم باشد ) . خداوند برای مردم مثلها می‌زند تا متذکّر گردند ( و پند گیرند ) . »
وعده ی اجرا شدنی از سوی خداست وعده ای در خصوص پیروزی اسلام و تثبیت آن در زمین.
این وعده ی ربانی در سوره ی ابراهیم که از سوره های مکی است نازل شده، در حالی که مسلمانان در این دوره مورد هجوم و حمله قرار داشته و مستضعف بوده اند، با این حال آنان نسبت به اجرایی شدن و به ثمر رسیدن این وعده یقین داشته اند… خداوند نیز به وعده اش وفا نموده و آنان را بر دشمنانشان پیروز گردانیده است.
درخت اسلام تنومند شده و در زمان پیامبر (ص) سایه اش بر جزیره العرب گسترده شد، سپس شاخه ها و ترکه هایش در همه ی دنیای قدیم آن روز منتشر شد و رحمت و برکتش شام و عراق و مصر و آسیا و آفریقا و اروپا را فرا گرفت و میوه اش را هر دم، در نسل های پیوسته از اندیشمندان و دعوتگران و افراد ربانی می دهد.
ناکامی دشمنان در از بین بردن اسلام
درخت تنومند اسلام در برابر تلاش های دشمنان برای قطع کردن و برکندنش مقاومت کرده و ایستاده است … بی تردید ایرانیان و رومیان در این راه تلاش نمودند اما ناکام شدند، هندیان و مغول ها در این راه سعی کردند اما شکست خوردند، اسپانیایی ها و ایتالیایی ها جد و جهد نمودند اما درمانده شدند، مغول ها و صلیبی ها در این راه کوشیدند اما درمانده شدند، انگلیسی ها و فرانسوی ها کوشیدند (اسلام را از بین ببرند) اما شکست خوردند، آلمانی ها و روسی ها تلاش نمودند اما ناکام ماندند، در این دوره نیز یهودیان تلاش های وسیعی را برای ریشه کن کردن یا قطع کردن درخت اسلام به کار می برند اما به زودی شکست خواهند خورد، آمریکایی ها نیز تمام توان خود را به کار گرفته اند اما شکست خواهند خورد … در آینده نیز قدرت های بعدی کفر تلاش خواهند نمود که درخت اسلام را از بین ببرند اما آنان نیز ناکام خواهند ماند هم چنان که قدرت های پیشین کفر ناکام ماندند.
بی شک گذشته و حال حاضر تاریخ، شاهدی بر صحت عملی شدن وعده ی قرآنی و تنومندی و قدرت درخت اسلام در اعماق زمین و لایه های آسمان و فراوانی محصولات و نتایجش و تنوع اصالت آن است.
قدرت های صلیبی و یهودی می کوشند که درخت اسلام را تکان داده و آن را از ریشه درآورند و چنین می پندارند که موفق شده اند و بر سر مسلمین هجوم می آورند، اما در پایان ناکامی شان آشکار می گردد. این تکان دادن درخت گاه تعدادی از برگ های زرد و ضعیفش را فرو می ریزد اما خیلی زود برگ هایی سبز و رنگین جای آن را می گیرد، گاه دشمنان شاخه ای از شاخه های درخت را گرفته و آن را به سمت خود می کشند به این امید که درخت را به همراه آن از ریشه درآورند، اما به زودی متوجه می شوند که فقط شاخه ی جدا شده در دستانشان است حال آن که درخت ثابت و پابرجا مانده است!
یهودیان و آمریکایی هایی که درخت اسلام را با زور و بی رحمانه تکان می دهند و در این روزگار بعضی از شاخه ها را با شدت به سمت خود می کشند هرگز نمی توانند درخت اسلام را از ریشه برکنند و درخت اسلام در این نبرد آنان با قدرت و صلابت و پایداری و ثبات هر چه بیشتر خارج می گردد و به زودی یهودیان و آمریکایی ها به فهرست شکست خوردگان و زیان دیدگان اضافه می گردند!!
جوانان بیداری اسلامی میوه های درختند
جوانان بیداری اسلامی، میوه های پاک درخت با برکت اسلام اند، جوانانی که با جدیت به اسلام روی آورده و دل بسته و با صداقت بدان پایبندند و به واسطه ی اسلام به جهاد با صلیبی ها و یهودی ها می پردازند، جهادی بزرگ و پذیرفته شده، اینان دارای موضع گیری هایی ایمانی، جهادگرانه عظیم اند که به واسطه ی آن کفار را خشمگین و عصبانی می نمایند.
خداوند این جوانان را بر (راه و فکر) اسلام ثابت قدم می دارد و آنان را بدل به اسلامی زنده، پویا و سازنده می گرداند، آن هم به رغم تلاش های دشمنان بسیار برای فریفتن و گمراه کردنشان.
خداوند از کارهای ستمگران بی خبر نیست
خداوند می فرماید:
( وَلاَ تَحْسَبَنَّ اللّهَ غَافِلاً عَمَّا یَعْمَلُ الظَّالِمُونَ إِنَّمَا یُؤَخِّرُهُمْ لِیَوْمٍ تَشْخَصُ فِیهِ الأَبْصَارُ مُهْطِعِینَ مُقْنِعِی رُءُوسِهِمْ لاَ یَرْتَدُّ إِلَیْهِمْ طَرْفُهُمْ وَأَفْئِدَتُهُمْ هَوَاء وَأَنذِرِ النَّاسَ یَوْمَ یَأْتِیهِمُ الْعَذَابُ فَیَقُولُ الَّذِینَ ظَلَمُواْ رَبَّنَا أَخِّرْنَا إِلَى أَجَلٍ قَرِیبٍ نُّجِبْ دَعْوَتَکَ وَنَتَّبِعِ الرُّسُلَ أَوَلَمْ تَکُونُواْ أَقْسَمْتُم مِّن قَبْلُ مَا لَکُم مِّن زَوَالٍ وَسَکَنتُمْ فِی مَسَاکِنِ الَّذِینَ ظَلَمُواْ أَنفُسَهُمْ وَتَبَیَّنَ لَکُمْ کَیْفَ فَعَلْنَا بِهِمْ وَضَرَبْنَا لَکُمُ الأَمْثَالَ وَقَدْ مَکَرُواْ مَکْرَهُمْ وَعِندَ اللّهِ مَکْرُهُمْ وَإِن کَانَ مَکْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبَالُ فَلاَ تَحْسَبَنَّ اللّهَ مُخْلِفَ وَعْدِهِ رُسُلَهُ إِنَّ اللّهَ عَزِیزٌ ذُو انْتِقَامٍ ) (ابراهیم: ۴۷- ۴۲)
« ( ای پیغمبر ! ) گمان مبر که خدا از کارهائی که ستمگران می‌کنند بی‌خبر است . ( نه ، بلکه مجازات ) آنان را به روزی حوالت می‌کند که چشمها در آن ( از خوف و هراس چیزهائی که می‌بیند ) باز می‌ماند. ( ستمگران همچون اسیران ، از هراس ) سرهای خود را بالا گرفته و یک راست ( به سوی ندادهنده ) می‌شتابند و چشمانشان ( از مشاهده این همه عذاب هراسناک ) فرو بسته نمی‌شود و دلهایشان ( فرو می‌تپد و از عقل و فهم و اندیشه ) تهی می‌گردد . و مردمان را بترسان از روزی که عذاب به سراغشان می‌آید و ستمکاران ( و ظالمانی که با کفر و معصیت ، به خود و دیگران ظلم نموده‌اند ) می‌گویند : پروردگارا ! ( ما را به جهان برگردان و اندک ) روزگاری به ما مهلت ده تا دعوت ( به یکتاپرستی ) تو را پاسخ گفته و از پیغمبرانت پیروی نمائیم ( و جبران مافات بنمائیم . امّا کار از کار گذشته و دیگر برگشتی به جهان نیست و پاسخ می‌شنوند که ) مگر شما قبلاً ( در جهان روشن ) سوگند نخوردید که ( دنیا را پایانی و ) شما را زوالی نیست ؟ ! و در سرزمین و دیار مردمان ظالمی ( همچون عاد و ثمود ) سکونت گزیدید و ( عبرت نگرفتید ، هرچند که ) برایتان روشن بود که در حق آنان چگونه رفتار کردیم ( و بر سر ایشان چه آوردیم ، ) و مثلها برایتان زدیم ( مبنی بر این که گذشتگان چه کردند و در مقابل چه دیدند ، امّا پند نگرفتید و امروز گرفتار شدید ) . آنان نیرنگ خود را نمودند ( و برای جلوگیری از دعوت آسمانی توطئه‌ها کردند و نقشه‌ها چیدند ) و خدا از نیرنگشان آگاه است ، و شریعت ثابت و استوار ( همچون کوه‌های سر به فلک کشیده اسلام ) با نیرنگ آنان از جای برکنده نمی‌شود . گمان مبر که خداوند با پیغمبران خلاف وعده می‌کند ( و پیروزی را نصیب آنان و شکست را بهره کافران نمی‌سازد ) . بی‌گمان خداوند چیره ( بر هر کاری بوده و از کافران و بزهکاران ) انتقام گیرنده است . »
این آیات صحنه ای از خواری و رسوایی ستمگران گناهکار را در روز آخرت به نمایش می گذارند، هم چنین صحنه ای از حسرت و پشیمانی شان را بدان هنگام که در دنیا به عذاب خداوند گرفتار می شوند را به تصویر می کشد و بیان می دارد که خداوند از آنان بی خبر نیست، و نسبت به وعده ای که به پیامبرانش داده خلاف وعده نمی کند!
هنگامی که ستمگران طغیانگر به عذاب الهی گرفتار می گردند در خواست مهلت و تعویق نموده و این که فرصت دیگری به آنان داده شود: «ستمگران می گویند: پروردگارا! روزگاری به ما مهلت ده تا دعوت تو را پاسخ گفته و از پیغمبرانت پیروی نماییم.»
فرشتگان عذاب برای سرزنش و نکوهششان و افزایش خواری و حسرت و پشیمانیشان، سؤالی را متوجه آنان می کنند و می پرسند: «مگر شما قبلاً سوگند نخوردید که شما را زوالی نیست؟! و در سرزمین و دیار مردمان ظالمی (هم چون عاد و ثمود) سکونت گزیدید و (عبرت نگرفتید، هر چند که) برایتان روشن بود که در حق آنان چگونه رفتار کردیم ( و بر سر ایشان چه آوردیم) و برایتان مثل ها زدیم.»
آیات از نیرنگشان بر ضد مسلمین، و نبردشان با این دین خبر می دهد: «آنان نیرنگ خود را نمودند و خدا از نیرنگشان آگاه است و شریعت ثابت و استوار با نیرنگ آنان از جای برکنده نمی شود.»
اما نتیجه ی نیرنگ و نبردشان چه بود؟ بی تردید حیله گری های زشت دامن خودشان را گرفت و پایان بد و ناپسند به سوی خودشان برگشت، چون که اسلام پیروز و قدرتمند صحنه را ترک کرده و آنان را با شکست و خواری و ضرر باز پس گرداند.
خداوند در وعده ای که به دوستانش داده خلاف وعده نمی کند
برای این که مؤمنی که در نبردی تند و خشن بر ضد کفار ستمگر وارد شده دچار شک و تردید نگردد، خداوند او را از پندار نسبت به تخلف خداوند در وعده اش و پندار نسبت به بی خبری خداوند از ستمگران نهی فرموده است.
ما هر مسلمانی را در این زمانه مورد خطاب قرار می دهیم مسلمانی که خود و اسلامش گرفتار دشمنی و نبرد یهودیان و آمریکایی ها گشته است، او را با مطلبی مورد خطاب قرار می دهیم که خداوند به پیامبرش فرمود و آن این است که:
«گمان مبر که خدا از کارهائی که ستمگران می‌کنند بی‌خبر است.» (ابراهیم: ۴۲)
هم چنین با این کلام خداوند با او سخن می گوییم که: «گمان مبر که خداوند با پیغمبران خلاف وعده می کند. بی گمان خداوند چیره (بر هر کاری بوده از کافران و بزهکاران) انتقام گیرنده است.»
خداوند است که هر چیزی را تقدیر می کند، ستمگران یهودی و صلیبی روزگار سختی را نزد خدا خواهند گذراند، خداوند در وعده ای که به ما داده – در خصوص یاری دینش و خفت و خواری چشاندن به دشمنانش – خلاف وعده نمی کند، بی شک چنین روزی نزدیک است و ما بدان یقین داریم، زیرا خداوند خلاف وعده نمی کند!
—————————————————
منبع: وعده های قرآن در خصوص پیروزی اسلام /مؤلف:دکتر صلاح عبدالفتاح الخالدی /مترجم:مجتبی دوروزی
انتشارات: نشر احسان ۱۳۹۰
