مقالات متنوع
فضل قرائت قرآن
قرآن کلام خداوند است و فضيلت آن بر ساير
کلام همانند فضيلت خداوند بر آفريدگانش است، و قرائت آن برترين کلامي
است که زبان براي آن به تحرک در مي‌آيد.
تعليم و تعلّم قرآن و قرائتش داراي فضائل زيادي است. از جمله:
پاداش تعليم قرآن؛ پيامبر –صلى الله عليه وآله وسلم- مي فرمايد: «خيركم
مَن تعلم القرآنَ وعلّمه» (بخاري).
«بهترين
شما کسي است که قرآن را ياد مي‌گيرد و آنرا ياد مي‌دهد».
پاداش قرائت قرآن؛ پيامبر –صلى الله
عليه وآله وسلم- مي فرمايد: «مَنْ قَرأَ حرفاً من كتاب اللهَ فلهُ به حسنةٌ
والحسنةُ بعشرِ أمثالها». (ترمذي).
«هر کس
از کتاب خداوند، حرفي را بخواند براي او حسنه‌اي است و در ازاي هر حسنه، ده برابر
آن داده مي‌شود».
فضيلت حافظ قرآن و کسي که در خواندن آن ماهر است؛
پيامبر اکرم –صلى الله عليه وآله وسلم- مي فرمايد: «مثل الذي يقرأ
القرآنَ وهو حافظٌ له مع السفرة الكِرَمِ البررةِ، ومثل الذي يقرأ القرآنَ
وهو يتعاهدُه وهو عليه شديدٌ فله أجرانِ» (متفق عليه).
«مثال
کسي که قرآن را مي‌خواند و حافظ آن است، «جايگاه او در بهشت» با
ملائکة بلندمرتبه و نيک است، و مثال کسي که قرآن
مي‌خواند و به آن توجه وافر دارد و بر آن پابرجا و محکم است، داراي
دو أجر مي‌باشد».
و همچنين مي فرمايد: «يُقالُ لصحابِ القرآنِ:
اقْرأ وارتقِ ورتّلْ كَمَا كنت ترتّلُ في الدنيا فإنَّ منزلتكَ
عِنْدَ آخرِ آيةٍ تقرأُ بها» (ترمذي).
«به
همنشين و يار قرآن (در روز قيامت) گفته مي شود: بخوان و بالا برو،
قرآن را با ترتيل بخوان همانگونه که در دنيا تلاوت مي‌نمودي، چرا که جايگاه
تو در «بهشت» با خواندن آخرين آيه مي‌باشد».
خطابي مي گويد: «در أثر (حديث) آمده است که
تعداد آيه‌هاي قرآن به ميزان تعداد درجه‌هاي بهشت است، به قاري
گفته مي‌شود: از پله‌هاي «پشت» بالا برو به ميزاني که از آيه‌هاي قرآن
تلاوت کرده‌اي، پس هر کس تمامي قرآن را تلاوت نموده در بالاترين درجه بهشت
در آخرت قرار مي‌گيرد، و هر کس قسمتي از آنرا خوانده، پيشرفت او، بدان
ميزان خواهد بود، پس نهايت پاداش به موازنه‌ي انتهاي قرائت است».
پاداش کسي که فرزندش قرآن را حفظ مي کند:
«مَنْ
قَرَأَ القرْآنَ وَتَعَلَّمَهُ وَعَمِلَ بِهِ أُلبسَ وَالِدَاهُ
يَوْمَ القِيَامَةِ تَاجَاً مِنْ نُورٍ ضَوْؤُهُ مِثْلُ ضَوْءِ الشَّمْسِ،
وَيُكْسَى وَالِدَاهُ حُلَّتَينِ لا يَقُوْمُ لَهُمَا الدَّنيا،
فَيَقُوْلانِ: بمَ كُسِيْنَا هَذِهِ؟ فَيُقَالُ: بِأَخْذِ وَلَدكُمَا
القُرْآنَ».
«هر کس
قرآن بخواند و آنرا آموزش دهد و بدان عمل نمايد بر پدر و مادرش در
روز قيامت تاجي از نور قرار مي‌دهند که نورش همانند نور خورشيد است، و جامه‌اي
بر تن آنها خواهند کرد که در دنيا «بخاطر گرانبها بودنشان» قيمت‌گذاري
نمي‌شوند: و آنها مي‌گويند: بخاطر چه چيزي ما را به اينها پوشانده‌ايد؟
گفته مي‌شود: بخاطر حفظ كردن فرزندتان قرآن را». (حاکم).
شفاعت قرآن براي پيروانش در آخرت؛ پيامبر
اکرم –صلى الله عليه وآله وسلم- مي فرمايد: «إِقْرَءُوْا القُرْآنَ
فَإِنَّهُ يَأْتِي يَوْمَ القِيَامَهِ شَفِيْعَاً لأَصْحَابهِ».
«همانا
قرآن در روز قيامت، شفيع پيروانش است» (مسلم).
و همچنين مي‌فرمايد: «الصِّيَامُ وَالقُرْآنُ يَشْفَعَانِ لِلعَبْدِ
يَوْمَ القِيَامَةِ …»
«روزه و
قرآن براي بنده در روز قيامت شفاعت مي‌کنند» (احمد وحاکم).
پاداش کساني که براي تلاوت و مطالعه و بررسي قرآن جمع مي
شوند؛ پيامبر –صلى
الله عليه وآله وسلم- مي فرمايد: «مَا اجْتَمَعَ قُوْمٌ في بيتٍ
مِنْ بُيُوتِ الله تعالَى يَتْلُوْنَ كِتَابَهُ وَيَتَدَارَسُونَهُ
بَيْنَهُمْ إِلاَّ نَزَلَتْ عَلَيْهُمُ السَّكِيْنةُ، وَغَشِيَتْهُمُ
الرَّحْمَةُ وَحَفَّتْهُمُ الملائِكةُ وَ ذَكَرَهُمُ الله فِيْمَنْ
عِنْدَهُ».
«گروهي
نيستند که در خانه‌اي از خانه هاي خداوند متعال جمع مي شوند و
کتاب خدا را تلاوت مي کنند و به مطالعه و بررسي
آن مشغولند، مگر اينکه آرامش بر آنها نازل مي شود و رحمت آنان را
در بر مي گيرد و ملائکه، به گرد آنان حلقه مي زنند و خداوند، آنان را در
نزد کسي که پيش اوست ذکر و ياد مي کند».
آداب قرائت قرآن؛ ابن کثير برخي از اين آداب را
بيان مي کند، از جمله: (قرآن، لمس يا خوانده نشود مگر شخص طاهر
باشد، و قبل از تلاوتش مسواک بزند و بهترين لباسش را بپوشد و رو به قبله
نمايد و در صورت خميازه کشيدن از قرائت خودداري نمايد و قرائتش را بخاطر
صحبت نمودن جز در صورت ضرورت قطع ننمايد و حضور ذهن داشته باشد و در آيه
هاي وعد و نعمت، وقف نمايد، و از خداوند خواهان آنها باشد، و در آيه‌هاي
وعيد و خطر نيز به خداوند پناه ببرد و قرآن را بصورت پراکنده «بر روي
زمين» قرار ندهد و بالاي آن چيزي قرار ندهد و بعضي از آيات بلندتر از بعضي
ديگر در قرائت، با صداي بلندتر نخواند و در بازار و مکانهاي شلوغ نيز
قرائت نکند).
چگونگي خواندن قرآن؛ از أنس –رضي الله عنه- درباره‌ي قرائت پيامبر –صلى
الله عليه وآله وسلم- سؤال شد و گفت: «كَانَ
يُمدُّ مَدَّاً، إِذَا قَرَأَ: بسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمْ؛
يُمّدُّ باسْمِ اللهِ، ويُمدُّ الرَّحْمَنِ، وَيُمدُّ الرَّحِيمٍ».
«ايشان
در حالت مد، مد مي‌دادند، زمانيکه بسم الله الرحمن الرحيم را
مي خوانده باسم الله را مد مي‌دادند، الرحمن والرحيم را مد مي دادند» (بخاري).
مضاعف شدن أجر قرائت؛ هر کس خالصانه قرآن را
تلاوت نمايد، مأجور است ولکن اين پاداش چندين برابر و زياد مي‌شود
در هنگام حضور قلب، تدبر و فهم آنچه که تلاوت مي‌شود؛ و يك حرف از ده
برابر حسنه، تا هفتصد برابر بيشتر مي‌شود.
مقدار قرائت قرآن در شب و روز؛ اصحاب پيامبر –صلى
الله عليه وآله وسلم- هر روز مقداري از قرآن را براي تلاوت کردن
تعيين نموده بودند و هرگز آنرا کمتر از هفت روز ختم نمي‌کردند و حتي
در ختم قرآن در کمتر از سه روز نهي شده است.
پس اي برادر بزرگوار! بر
غنيمت شمردن وقتت براي قرائت قرآن حريص باش و براي هر روز مقداري از قرآن
را براي تلاوت اختصاص بده و در هر صورت آنرا ترک نکن، و رهرو آن است که
آهسته و پيوسته رود، نه گه تند و گهي خسته رود. و اگر غافل شدي يا در خواب
ماندي آنرا فردا قضا کن چرا که پيامبر –صلى الله عليه وآله وسلم- مي
فرمايد: «مَنْ نَامَ عَنْ حِزْبهِ أَوْ عَنْ شَيْءٍ مِنْهُ فَقَرَأَهٌ
فِيْمَا بَينَ صَلاةِ الفَجْر وَصَلاةِ الظُّهْرِ كُتِبَ لَهُ كَأَنَّمَا
قَرَأَهُ مِنَ اللَّيْلِ».
«هر کس
از سهم حزبش «در قرائت قرآن» يا از قسمتي از آن خواب ماند «و نتوانست
آنرا بطور کامل قرائت نمايد»، در بين نماز صبح و نماز ظهر آنرا بخواند و
در أجر آن در آن موقع «براي او معادل در اجر قرائتش» در شب نوشته مي‌شود.(مسلم).
و از کساني مباش که قرآن را ترک نموده‌اند
و به هر صورتي آنرا فراموش کرده‌اند مانند ترک قرائتش يا ترتيلش
يا تدبّرش يا عمل بدان يا طلب مداوا نمودن از آن.
ارسال توسط eslah87
دوست عزیزسلام
بااین عنوان به روزم
چالش های دعوت و دعوتگران
http://chera2chera.blogfa.com/