یکی از حکمت‌های روزه نظر به نظافت اخلاق و دست کشیدن از معاملات سرکش
یکی از حکمت‌های روزه نظر به نظافت اخلاق و دست کشیدن از معاملات سرکش
نویسنده: بدیع الزمان سعید نورسی/ مترجم: داریوش موسوی
یک حکمت از حکمت‌های بی‌شمار روزه ماه مبارک رمضان که نظر به نظافت اخلاق و دست کشیدن از معاملات سرکش دارد، به شرح زیر است:
نفس انسان غرق در گمراهی، خود را فراموش کرده، و عجز بی‌پایان و فقر بی‌نهایت و کمبود و کوتاهی‌های بی‌شمار موجود در ماهیت خود را نمی‌بیند، و نمی‌خواهد ببیند، و حاضر نیست، به ضعف فراوان و حکم زوال و مصیبت‌های نشانه شده به طرف او و به تکه گوشت و استخوان تشکیل دهنده بدنش که به سرعت خراب شده، و پوسیده و از هم می‌پاشد، فکر کند، گویا وجودی فولادین داشته باشد، و خود را زنده‌ی ابدی می‌پندارد، و در دنیا دست به چپاول زده، و با حرص و طمع فراوان و علاقه و محبتی آتشین، خود را غرق دنیا می‌کند، و خود را با تمام منافع و لذت‌ها پیوند می‌دهد، و خالق خود را که او را با کمال شفقت پرورش داده بود، فراموش می‌کند و دیگر به نتیجه حیات دنیوی و حیات اخروی که در پیش دارد، فکر نمی‌کند و در اخلاق سیئه می‌چرخد و می‌چرخد.
حس ضعف و عجز و فقر را به غافل‌ترین و متمردترین انسان‌ها
پس روزه ماه مبارک رمضان، حس ضعف و عجز و فقر را به غافل‌ترین و متمردترین انسان‌ها می‌چشاند و انسان به واسطه درد گرسنگی، به معده‌اش فکر می‌کند، و در نتیجه نیاز معده‌اش را متوجه می‌شود و به یاد می‌آورد، چگونه وجود ضعیفش پوسیده بود و درک می‌کند، که چه اندازه محتاج شفقت و مرحمت می‌باشد، بنابراین فرعونیت نفسش را رها کرده، و با کمال عجز و فقر، آرزوی پناه بردن به درگاه الهی را احساس می‌کند، و با در دست گرفتن شکر معنوی، خود را آماده به صدا درآوردن درب‌های رحمت می‌کند، البته به شرطی که گمراهی قلبش را سیاه نکرده، و از او نگرفته باشد.
————————
منبع: رمضان، اقتصاد و شکر/ مؤلف: بدیع الزمان سعید نورسی/ مترجم: داریوش موسوی/ نشر احسان
