روزه و رمضان و نکاتی در این باب
روزه و رمضان و نکاتی در این باب
نویسنده: محمد حامدی
۱. رمضان مقبول شرعی مشروط به وجود دو فاکتور اساسی است:
الف) رعایت امورات ظاهری فقهی روزه: که این امر در حیطه‌ی فقهای امت اسلامی است.
ب) رعایت محتوا و حکمت روزه‌ی قرآنی: که این کار در حیطه‌ی کارشناسان قرآنی است.
بنابراین نباید یکی از آن دو را بر دیگری ترجیح داد. زیرا خداوند از ما رعایت هر دو امر را به صورت همزمان خواسته است.
۲. قالب روزه، معبری برای تأمین اهداف مذکور (تقوا، شکر و رشد) می‌باشد. که امید است همه‌ی تلاش‌های‌مان صرف این این امر مهم شود.
۳. در میان مسلمانان چنین امری مرسوم شده که همه‌ی حساسیت‌های‌شان در زمینه‌ی اثبات حلول ماه رمضان و پایان آن خلاصه شده است. و گاهی در انجام چنین امری به حدی زیاده روی می‌شود که یکدیگر را دچار دل آزاری نموده و گاهی مجادلات ناروایی بر سر این امر واقع می‌شود که بر پروژه‌ی واجب اخوت دینی لطمه‌ی اساسی وارد می‌کند. و به راستی این واقعه، مایه‌ی تأسف فراوان است.
در این مورد بخوانید: حکمت و فلسفه ی روزه
۴. اگر قرار است در مورد رمضان مباحثی در میان مسلمانان مطرح شود، شایسته است که در زمینه‌ی محصول و نتایج رمضان (تقوا، شکر و رشد) گفتگو شود نه در زمینه‌ی اول و آخر رمضان.
۵. بر اساس مندرجات قبلی این امر مشخص گردید که تعیین روزه و مشخصاتش از جانب خداوندی صادر شده که دارای جمیع صفات در حد بی‌نهایت است. که در این راستا بدیل و جایگزین شایسته‌ای برای آن متصور نیست. زیرا خداوند، همه‌ی راهکارهای مکاتب بشری در این زمینه را دانسته و در میان همه‌ی آنها روزه‌ی ماه رمضان را حکیمانه دانسته است.
۶. در قضیه‌ی روزه بایستی با تمام وجود (جسم و روح)، روزه‌دار بود نه فقط با تحمل گرسنگی و تشنگی. پس گناهان انسان و ترک وظایف دینی ضایع کننده‌ی روزه هستند.
۷. در صورتی که بعد از روزه‌ی ماه رمضان اهداف قرآنی مذکور (تقوا، شکر و رشد) در زندگی ما تحقق نیابند روزه‌ی مورد نظر خداوند را انجام نداده‌ایم و ممکن است مورد پذیرش خداوند قرار نگیرد.
۸. قرار بر این است که روزه ی ماه رمضان ما را در زمینه ی بندگی خداوند در ماههای دیگر یاری دهد.در غیر این صورت دینداری فصلی فاقد اعتبار است.
و آخر دعوانا ان الحمد لله رب العالمین
✍محمد حامدی
