امیدواری و انتظار رحمت و گشایش از طرف خداوند ، بهترین عبادت

امیدواری و انتظار رحمت و گشایش از طرف خداوند ، بهترین عبادت

نویسنده: محمد مصری/ نصیر ملکی، سیدرضا اسعدی

خدای تعالی فرموده است:

(فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا‏*‏إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا‏)(شرح/۵-۶)

«چرا که همراه با سختی و دشواری، آسایش و آسودگی است. مسلماً با سختی و دشواری، آسایش و آسودگی است.»

و هرگز یک مصیبت بر دو راحتی پیروز نخواهد شد.

ابن رجب می‌گوید: یکی از چیزهای جالب، همراهی و همنشینی مصیبت با گشایش و سختی با آسانی است. هنگامی که بر شدت مصیبت افزوده گشت و بزرگ و بزرگتر شد و انسان از حل شدن آن از ناحیه مخلوقات، ناامید گردید؛ در این هنگام تمام وجودش فقط و فقط متوجه پروردگارش می‌شود و این، حقیقت توکل بر خداست  و بزرگترین وسیله‌ای که از طریق آن نیازها برآورده می‌گردد. کسی که بر خداوند توکل و اعتماد کند خدا برای او کافی است. همانگونه که خدای تعالی فرموده است:

(وَمَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ)(طلاق/۳)

«هر کس بر خداوند توکل کند (و کار و بار خود را بدو واگذارد) خدا او را بسنده است.»

فضیل می‌گوید: به خدا سوگند اگر از اینکه مخلوقات به تو چیزی بدهند یا حاجتی را از تو برطرف کنند به طور کلی ناامید گردی، آقا و سرور تو (خداوند) هر آنچه را که آرزو داشته باشی برآورده خواهد ساخت.

وهب بن منبه می‌گوید: مردی مدت زمان طولانی به عبادت مشغول شد، حاجتی برایش پیش آمد و قضای آن را از خداوند طلب نمود. بنابراین به مدت سی هفته روز شنبه را روزه گرفت و در هر شنبه فقط یازده خرما می‌خورد. پس از آن برآورده شدن نیازش را از خداوند متعال درخواست نمود اما نیازش برآورده نشد. نفسش را مخاطب قرار داد و گفت: ایراد کار از خود تو است. اگر در وجود تو خیر و خوبی می‌بود، حتماً نیازت برآورده می‌گشت. در این هنگام فرشته‌ای از آسمان فرو آمد و گفت: ای فرزند آدم! همین یک لحظه مناجات تو از تمام عبادت‌هایی که انجام داده‌ای بهتر است و خداوند تعالی حاجتت را برآورده ساخته است.

عسی ما تری آلا یدوم و إن تری              له فرجاً مما ألح به الدهر

عسی فرج   یأتی به  الله    إنه               له کل یوم فی خلیقته أمر

إذا   لاح  فارتج   الیسر    إنه                 قضی الله إن العسر یتبعه الیسر

«چه بسا آنچه که برای تو پیش آمده است دوامی نداشته باشد و با وجود اینکه روزگار بر دوام آن پافشاری کند، خیلی زود از بین برود.

امید است که خداوند در کار تو گشایشی بیاورد زیرا خداوند در امر آفرینش، هر روز به کاری مشغول است.

زمانی که سختی و مصیبت شدت گرفت امید آسانی و گشایش داشته باش. تقدیر خداوند اینگونه است که به دنبال هر سختی آسانی باشد.»

ای انسان! بعد از گرسنگی سیری است، بعد از تشنگی سیراب شدن، بعد از بیداری به خواب رفتن و بعد از بیماری تندرستی حاصل خواهد شد. انسان غایب، غیبتش پایان خواهد یافت، گمراه هدایت خواهد گشت، درد و رنج‌ها گشایش خواهد یافت و تاریکی از بین خواهد رفت:

(فَعَسَى اللَّهُ أَنْ یَأْتِیَ بِالْفَتْحِ أَوْ أَمْرٍ مِنْ عِنْدِهِ)«مائده/۵۲»

«امید است که خداوند، فتح و گشایشی پیش بیاورد یا از جانب خود کاری کند.»

شب را به روشنایی صبح که بر قله کوهها و پهنه دشت‌ها نورافشانی خواهد کرد، مژده بده. انسان غم‌زده و رنجور را به آرامشی غافلگیرکننده که به سرعت نور و به اندازه چشم به هم زدنی فرا خواهد رسید، نوید بده. به شخص مصیبت دیده بشارت بده که لطفی نامحسوس و دستانی مهربان، حامی و پشتیبان او است.

هنگامی که دیدی پهنه صحرا گسترده و گسترده‌تر می‌شود یقین بدان در ورای آن بوستانی سرسبز با سایه‌ساری روح‌نواز نهفته است.

همین که دیدی ریسمان، محکم و محکم‌تر می‌شود یقین داشته باش که خیلی زود از هم خواهد گسیخت.

به همراه اشک لبخند، همراه ترس امنیت و به دنبال وحشت آرامش است.  آتش، ابراهیم را که منادی توحید است نمی‌سوزاند چرا که او تحت حمایت و حفاظت الهی قرار دارد و پنجره‌ای برایش گشوده می‌شود که:

(بَرْدًا وَسَلَامًا)«انبیاء/۶۹»

«سرد و بی‌آسیب است.»

دریا اجازه ندارد (موسی) کلیم الله را غرق کند زیرا ندایی راستین و توانمند فریاد برآورده است که:

‏ ‏ (قَالَ کَلَّا إِنَّ مَعِیَ رَبِّی سَیَهْدِینِ)«شعراء/۶۲»

«چنین نیست. پروردگار من با من است. (و به راه نجات) رهنمودم خواهد کرد.»

آن پیامبر معصوم (ص) در درون غار به رفیقش نوید می‌دهد که آن ذات یگانه به همراهشان است و در آن هنگام وجودشان سرشار از امنیت و آرامش و پیروزی و بهروزی گردید.

کسانی که خودشان را در زندان زمان حبس نموده و خودشان برده و نوکر بی‌اختیار شرایط طاقت‌فرسای محیط قرار داده‌اند جز مصیبت، گرفتاری و سرشکستگی چیز دیگری نصیبشان نمی‌شود، زیرا آنان فراتر از در و دیوار اتاقشان را نمی‌بینند. به هوش باشید و دیدگانتان را ورای این دیوارها به پرواز درآورید و زمام افکارتان را رها کنید تا به فراتر از پشت این دیوارها بیندیشید.

بنابراین اندوه مخور زیرا توقف زمان از محالات است و بهترین عبادت انتظار گشایش است. روزها در گردش هستند و روزگار در حال دگرگونی است و شب آبستن حوادث گوناگون؛ غیب بر هیچ کسی معلوم نیست و ذات حکیم، هر روز به کاری حکیمانه مشغول است. شاید خداوند بعد از این (مصیبت) حکمتی نو در کار گیرد و شکی نیست که به همراه هر سختی آسانی وجود دارد.

—————————

منبع: به زندگی لبخند بزن/ نویسنده: محمد مصری/ نصیر ملکی، سیدرضا اسعدی