داعش و پیدایش آن، عملکرد داعش، داعش و تکفیر
داعش و پیدایش آن، عملکرد داعش، داعش و تکفیر
نویسنده: دلیر عباسی *
بیش از هر چیز باید دانست که داعش یک جریان سیاسی است که تشکیل آن مبنای فلسفی و فکری ندارد، اما از آن جا که در خاورمیانه بهره برداری از احساسات دینی و ملی مردم به یک رویه ی عادی بدل گشته است و در عمل جریانات و دولت ها توانسته اند با استفاده از این ابزار به اهداف و مقاصد خود برسند، داعش نیز جریانی است سیاسی، که شکل گرفته یا شکل داده شده تا از لابلای احساسات دینی مردم مقاصد سیاسی خود برآورده نماید.
داعش پدیده ای جدید و معاصر نیست. تفکر داعشی از بدو خلقت آدمی در میان انسان ها وجود داشته است.
آن گاه که قابیل وجود هابیل را بر روی کره خاکی تاب نیاورد و اقدام به قتل او گرفت، تفکرش تفکری داعشی بود.
آن گاه که نمرود وجود ابراهیم بت شکن را برنتافت و اقدام به سوزاندن او در میان شعله های آتش نمود و آن گاه که فرعون ندای ” انا ربکم الاعلی ” را سر داد و موسی را ساحر خواند و قصد کشتن او و پیروانش نمود داعشی می اندیشیدند.
آن گاه که یهودیان قصد به صلیب زدن عیسی را کردند، از تفکر داعشی برخوردار بودند.
و آن گاه که قریشیان صرفا به دلیل دعوت به حق، پیامبر(ص) و قومش را به مدت ۳ سال در شعب ابی طالب معاصره کردند و نگذاشتند حتی آب و نان خشک به آن ها برسد و بعدها شبانه به قصد ترور پیامبر (ص) به منزل او ریختند تفکرشان داعشی بود.
کسانی که به نام خوارج و برای رسیدن به مقاصد سیاسی خویش خون اصحاب پیامبر، (علی و معاویه) را مباح و به قتل آن ها اقدام نمودند، داعشی عمل نمودند.
آن گاه که ساسانیان جزء به فرزندان طبقه اشراف و روحانیون اجازه درس خواندن نمی دادنند، داعشی عمل می کردند.
آن گاه که افلاطون در یونان باستان بهترین نظام اجتماعی را نظام برده داری معرفی کرد و آن گاه که ارسطو زن را حیوانی در خدمت مرد دانست، داعشی می اندیشیدند.
آن گاه که سران متحدین و متفقین در جنگ های اول و دوم عامل کشتن میلیون ها نفر شدند و آن گاه که صرب ها در بوسنی و هرزه گویین به قلع و قمح مسلمانان پرداختند داعشی عمل نمودند و آن گاه که بودائیان میانماری به زنده سوزانیدن و نسل کشی مسلمانان آن دیار اقدام نمودند، بسیار داعشی تر از داعشیان عمل نمودند.
آن گاه که صدام مردم بی گناه را مورد حمله ی بمباران شیمیایی قرار می داد و مردم کشور خود را انفال می کرد آبروی داعشی را سفید کرد.
آن گاه هم که اسراییل مسلمانان غزه را در معاصره قرار داده بود و یک تراژدی انسانی در آنجا به راه انداخته بود، داعشی عمل می نمود.
اکنون نیز اگر کسانی، احزابی یا دولت هایی و یا اندیشمندانی انحصارطلب فکر می کنند که تنها آن ها درست می اندیشند و دیگران همه در وادی ضلالت و گمراهی به سر می برند، کسانی که خود را ولی و وصی مردم می پندارند و اجازه نفس کشیدن به کسی را نمی دهند و به دلیل برخورداری از زور و زر به تنهایی برای یک ملت تصمیم می گیرند دست کمی از داعشیان ندارند.
کسانی که مردم را به دلیل رعایت نکردن سنتی از سنت های پیامبر تکفیر می کنند و خود واجبات شان را هم انجام نمی دهند و مرتکب ده ها امر حرام می شوند، داعشیانی هستند که هنوز اسلحه به دست نگرفته اند و…
اما در رابطه با داعش موجود در عراق و سوریه باید گفت که عملکرد آنان از چند منظر مورد تایید دین نیست:
- این که اینان صرف نظر از ایده و مرامشان، اشغال گرند و از نقاط مختلف دنیا گرد آمده اند و به اشغال ۴۰ درصد از خاک عراق و۴۰ درصداز خاک سوریه پرداخته اند. بر مردمان این مناطق واجب است که بر علیه اشغال گران خاک و میهن شان به جهاد پردازند و از جان و خاک و ناموس خود دفاع کنند و در این راه به کسب مقام شهادت نائل آیند. و برای آنان تفاوتی نمی کند که این اشغال گران چه دین و مذهبی دارند، همان گونه که تفاوتی نمی کند که اشغال شدگان چه دین و مذهبی دارند.
اگر هدفشان هم این است که مملکتی بسازند که عاری از غیر مسلمان و یا مسلمانانی باشد که مخالف آنان می اندیشند، این امری است که پیامبر اسلام نه ادعای آن را داشته است و نه در عمل برای آن اقدام نموده است.
پیامبر (ص) به عنوان الگوی مسلمانان با غیر مسلمانان موجود در مدینه پیمان و قرارداد امضا کرده بود و آنان را به رسمیت می شناخت و حقوق آن ها را ادا می کرد و جالب آن که هنگامی که فوت فرمود به یک نفر یهودی بدهکار بود و این خود بیانگر تعامل و ارتباط ایشان با غیر مسلمانان بوده است. پس تلاش برای ایجاد چنین جامعه ای آب در هاون کوفتن است.
فقهای اسلامی نیز در طول تاریخ در کتب خود بابی را تحت عنوان ” حقوق غیر مسلمانان در جامعه اسلامی ” گشوده اند که این خود بیان از به رسمیت شناختن آنان دارد. اگر هدف داعش این نیست پس با چه منطقی به نسل کشی کردهای شنگال و اشغال کردستان مسلمان نشین می پردازند؟!
- عملکرد داعشیان مخالف شریعت اسلام است:
آنان به بهانه ی پیروی از پیامبر و اجرای شریعت اسلامی اقدام به اموری می نمایند که در تضاد کامل با شریعت اسلامی است؛ از جمله:
الف: ارعاب و ترساندن مردم مسلمان و غضب سرزمین شان تحت عنوان جهاد.
جهاد پیامبر (ص) با دشمنان دین یا جهاد دفاعی بوده و یا در راستای دفع موانعی بوده که بر سر راه دعوت وی قرار گرفته اند، در حالی که جنگ داعش غالبا با مسلمانان و به منظور اشغال سرزمین مسلمانان است.
ب: آنان در به اصطلاح جهادشان از هیچ جنایاتی دریغ نمی ورزند. آنان به صورت فردی و فله ای سر مخالفان خود و چه بسا مردم عادی و غیرنظامی را به دلایل واهی از جمله رعایت نکردن حجاب یا روزه نبودن در ماه مبارک رمضان و یا صرفا غیرمسلمان بودن، در اوج بی رحمی با شمشیر بریده و از آن فیلم می سازند و با افتخار آن را در معرض دید جهانیان قرار می داند.
داعشی ها هر جا را که فتح می کنند به نابودی می کشانند؛ به زنان و کودکان و کهنسالان و بیماران هم رحم نمی کنند، زنان را به کنیزی و مردان را به بردگی می گیرند و همه این جنایات را پیروی از سیره پیامبر(ص) می نامند.
این در حالی است که پیامبر (ص) حتی هنگامی که به دیار کفر هم حمله می کرد دستور می داد درخت ها را قطع نکنند، حیوانات را ضایع نکنند، زراعت را نسوزانند، با کودکان، پیرمردها، زنان و بیماران به نیکی رفتار نمایند، آب را بر روی آن ها نبندند و با اسیران خوش رفتار باشند.
داعش برداشت نادرستی از سنت پیامبر (ص) دارند و گمان کرده اند که تکرار همه ی آنچه را که پیامبر (ص) در زندگی خود انجام داده است، سنت است، در حالی که این برداشتی بسیار نادرست از سنت است.
اولا: باید سنت پیامبر را از آن چه پیامبر (ص) در مقام یک فرد عرب یا یک قاضی یا یک حاکم و یا یک پیامبر انجام داده، جدا نمود. “سنت عبارت است از آنچه که پیامبر در مقام پیامبری ایراد فرموده یا انجام داده و از سوی خداوند به او تشریع شده است”. و لذا آنچه که او به عنوان یک فرد عرب زبان و در قالب آداب و رسوم عربی و یا اشتهای شخصی انجام داده یا ترک نموده، نمی توان سنت خواند. چیزهایی از قبیل این که به چه غذاهایی علاقه داشته و برعکس و یا چه لباس هایی پوشیده است یا در جنگ ها از چه تاکتیکی استفاده کرده است و …
اگر داعش مدعی است که داشتن برده و کنیز سنت پیامبر (ص) بوده و ایشان هم برده داشته و هم کنیز؛ باید از آن ها پرسید که آیا پیامبر مسلمانان را به داشتن برده و کنیز، تشویق و ترغیب نموده است؟! البته به عکس! همه ی هم و غم پیامبر(ص) در فاصله ی ۲۳ سال نبوتش حذف نظام برده داری بوده و تشریعات و توصیه هایی در راستای پایان دادن به این نظام اجتماعی به مردم ابلاغ داشته است؟ و اگر خود برده و کنیز داشته به دلیل آن بوده که نظام اجتماعی آن زمان نظام برده داری بوده و چاره ای از آن نداشته است.
حال سوال این است چرا تلاش شبانه روزی پیامبر در راستای حذف این نظام، سنت او محسوب نمی گردد اما برخورداری وی از برده یا کنیز در برهه ای محدود از زمان به دلیل وجود نظام برده داری، سنت او محسوب می گردد؟! آیا مقصد شریعت پیامبر در راستای داشتن برده و کنیز است یا در راستای حذف آن؟!
نحوه ی اعدام های داعش نیز حدیثی مفصل می طلبد. صرف نظر از حق یا ناحق بودن این اعدام ها، شیوه ی اعدام آنان از طریق بریدن سرافراد و یا زنده سوزاندن آنان در آتش خلاف شرع است.
پیامبر ( ص) می فرماید:
” لا تعذبوا بالنار فانه لا یعذب بالنار الا ربنا” یعنی: دیگران را با آتش عذاب ندهید،زیرا جز خدا را نسزد که با آتش عذاب دهد.
پیامبر(ص) حتی از سوزاندن حیوانات و درختان و زراعت هم منع فرموده است، چه رسد به انسان ها.
در رابطه با موضوع سربریدن افراد هم باید متذکر شد که در صدر اسلام راحت ترین و سریع ترین و بی آزارترین راه کشتن کسی قطع گردن او بوده زیرا وسیله کشتن شمشیر بوده است و گردن باریک ترین عضوی است که با زدن آن فرد در اسرع وقت جان می دهد. اما تفاوت زمان ها باعث می شود که وسیله ای در زمانی بهترین و کم آزارترین وسیله مرگ باشد اما همین وسیله در زمانی دیگر زشت ترین و وحشتناک ترین وسیله مرگ باشد. در زمان معاصر سربریدن با شمشیر بسیار شنیع و زشت و غیر انسانی می باشد.
اگر در زمان صدر اسلام مردم را با شمشیر گردن می زدند جزء شمشیر وسیله ای رایج دیگری برای جنگیدن نبوده است اما آیا امروزه داعش با شمشیر به میادین جنگ می آید تا با شمشیر مردم را اعدام نماید؟ مسلما که خیر!
وسیله جنگ امروز به طور رایج تفنگ و گلوله است فلذا بهترین و کم آزارترین وسیله مرگ هم باید گلوله ی تفنگ و امثال آن باشد.
اما در رابطه با تکفیر داعش:
گرچه در بدنه ی داعش از لائیک و بی دین ترین افراد تا تندروترین فرد را می توان یافت ولی از آن جا که داعشیان به کفر خود اذعان ندارد، ما نیز نباید بر علیه آن ها حکم کفر صادر کنیم. بزرگ ترین نقد ما از داعش همین است که به راحتی مسلمانان را به کفر و ارتداد متهم می گردان
د و بر علیه آن ها حکم جهاد صادر می نماید. اگر قرار باشد ما هم همانند آن ها عمل نماییم، تفاوتی با آن ها نخواهیم داشت.
تکفیر دیگران امر بسیار حساس و مهم است و به راحتی نمی توان به تکفیر دیگران دست زد چرا که پیامبر (ص) می فرماید:
” ایما رجل قال لاخیه یا کافر فقد باء بها احدهما فان کان کما قال و الا رجعت علیه (بخاری و مسلم)یعنی: هرگاه فردی به برادرش بگوید: ای کافر! این کفر حتما به یکی از آن ها برمی گردد یا این که گوینده راست گفته است و طرف کافر است یا این که دروغ گفته است که در این صورت این کفر به خود او بر می گردد.
—————————
* مشروح سخنرانی استاد دلیر عباسی در رابطه با دولت اسلامی عراق و شام(داعش) در دومین مراسم گرامی داشت شب های قدر
بسیار ضعیف!