بعد از ۴ سال از کشتار رابعه و کودتا علیه آزادی مردم مصر و محمد مرسی
بعد از ۴ سال از کشتار رابعه و کودتا علیه آزادی مردم مصر و محمد مرسی
نویسنده : محمد جواد اکبرین
آری اینچنین بود برادر
۴سال از کودتای نظامی علیه نخستین دولت منتخب مردم در مصر گذشت؛ حاصل این ۴سال که رئیس‌جمهور «محمد مُرسی» به زندان رفت و ژنرال سیسی قدرت را به دست گرفت انزوای قضات مستقل در پرونده قتل حداقل ۶۸۰معترض و ۴۴۰۰زخمی/ افزایش۳۲میلیاردی بدهی خارجی مصر /سقوط ارزش پول/فروش ۲جزیره به عربستان/توقیف بیش از ۷۰رسانه و ۲۵روزنامه‌نگار زندانی و محرومیت۸۰روزنامه‌نگار و فیلمبردار بود. این یادداشت را ۴سال پیش نوشته‌ام وقتی از قاهره رفتم استانبول. از تلخ‌ترین روزنوشت‌هایم بعد از خرداد۸۸ است:
▪️یک: ۴شنبه؛ ۱۴ آگوست ۲۰۱۳.
ارتش مصر پس از کودتا علیه دولت قانونى و منتخب مردم، از صبح امروز پاکسازى معترضان را آغاز کرده و یک فاجعه در حال وقوع است، هواداران مرسى با رگبار مسلسل! مثل برگ درخت بر زمین می‌ریزند و صدها نفر از صبح کشته و مجروح شده‌اند. برق بیمارستانهایى که مجروحان را پذیرفته‌اند قطع شده و حتى داخل یک بیمارستان هم گاز اشک آور زده‌اند… خبرگزارى رسمى دولتِ کودتا که کشته شدن حتى یک نفر را هم تا این لحظه انکار کرده ناگهان گزارش داده که مسلمانان کلیسایى را به آتش کشیده‌اند اگرچه برخى از هواداران اخوان مى گویند این اقدامات توسط “بلطجیه” انجام مى شود تا با نوعى خودزنى، افکار عمومى را از جنایت شان علیه مردم مصر منحرف کنند.
▪️دو: ۵شنبه ۱۵ آگوست.
آمار قربانیانِ قتل عام در شهرهاى قاهره، مینا، اسیوط، اسکندریه، سوهاج، جنوب سینا و شمالِ آن از دوهزار تن هم گذشت؛ اما خبرگزارى رسمىِ دولت کودتا که صدها کشته‌ی بامداد دیروز را تا عصر فقط پنج نفر شمرده بود تا کنون به پذیرش نزدیک به ۳۰۰ تن رضایت داده!
پیکرهاى “میک دین” فیلمبردار ۶۱ ساله بریتانیایى (شبکه اسکاى) ، حبیبه عبدالعزیز، خبرنگار ۲۶ ساله مصرى (گلف نیوز) و احمد عبدالجواد، خبرنگار شبکه مصر۲۵ نیز در میان کشته شدگان بود. در میان همراهان کودتا، البرادعى (معاون رییس دولت موقت) استعفا داد و شیخ الأزهر اما بیانیه داد که از تصمیم ارتش به پاکسازى مخالفان خبر نداشته…
غروبِ دیروز، آخرین برگ هاى ریخته در خزان عربى را در میدان “رابعه عدویه” جمع کردند و “إخوان المسلمین” که از ۱۹۲۸ تا کنون سالهاى درازِ زندان و تبعید را تحمل کرده بود شاید در تاریخِ ۸۵ ساله‌اش هرگز چنین روزى را تصور نمی‌کرد…
▪️سه: جمعه، ۱۶ آگوست.
ارتش کودتا در رویارویى خونین با تظاهرات امروز (جمعه الغضب) نیز نشان داد تا چه اندازه از “گردش آزاد اطلاعات” در هراس است؛ “حسیب عمار”خبرنگار بى بى سى نوشته: «من داشتم با موبایلم عکس می گرفتم که یک افسر پلیس ماشین ما را متوقف کرد و با خشونت دستش را به داخل ماشین دراز کرد و بدون آنکه چیزی بگوید، موبایل را از من گرفت. گفت حق نداری عکس بگیری. گفتم این موبایل است نه دوربین. همه عکس‌های موبایل را از بین برد.در همین لحظه دو تانک ارتش از رامسس رسیدند و به خودروهای پلیس پیوستند».
▪️و سرانجام؛ بحث بر سر حق یا ناحق بودنِ اخوان نیست؛ ساختار حاکمیت در مصر متفاوت است و نظامیانِ قدرتمند، دستگاه قضایىِ نسبتاً مستقل و منتقدانِ کاملاً منسجم، مى توانستند به جاى کودتاى نظامى، به مهارِ قدرت مُرسى و إخوان المسلمین ادامه دهند اما تغییرِ دولتِ برآمده از یک انتخابات دموکراتیک را به انتخابات آینده واگذار کنند.
دولت محمد مرسى خطاهاى قابل تأملى داشت اما دیکتاتور نبود؛ «راهپیمایى ۳۰ میلیونى مخالفان مرسى» هم از دروغ هاى ساخته و پرداخته مخالفانش بود که البته خیلى زود توسط حرفه اى ترین رسانه هاى خبرى دنیا تکذیب شد.
خطاهاى دولت مرسى مثل هر دولت دیگرى باید تا انتخابات بعدى تحمل مى شد و اگر قرار باشد هر دولتى را براى خطاهایش از طریق کودتا و خونریزى ساقط کنند انتخابات بى معناست؛ تحصن براى نپذیرفتن کودتا هم حق اخوانى ها بود تا نخواهند به کودتا علیه دولتى که در یک رقابت کاملا دموکراتیک پیروز شده بود رضایت دهند. کسانى براى کودتا در مصر هورا مى کشند (اگر مشکل شان عقده مخالفت با اسلامگرایان به هر قیمتى نباشد و یا گرفتار عدم اطلاع از وضعیت مصر نباشند) داراى معیارهاى متناقض و دوگانه اند و در شعله هاى شهوتِ قدرتِ ارتش مصر، رویاى دموکراسى را جستجو مى کنند و البته طولى نمى کشد تا دریابند دچار چه خطاى فاحشى در تحلیل شده اند.
آفتاب داغِ سرزمینِ أهرام بر میدان “رابعه عدویه” می‌تابد و زمین باز هم انسان را تحمل می‌کند تا روزى که طاقتش طاق شود و «زُلزِلتِ الأرضُ زِلزالَها».
