مراحل مختلف قيامت به زبانی ساده

مراحل مختلف قيامت به زبانی ساده

نویسنده: استاد شهید ناصر سبحانی/ مترجم: جهانگیر ولدبیگی

 قرآن به اين مسئله‏ى مهم بسيار اشاره مى‏كند و يادآورى مى‏كند كه اين جهان هميشه به اين صورت نخواهد بود و به اين صورت ادامه پيدا نخواهد كرد. اين جهان روزى تغيير كرده و به هم مى‏خورد. بايد اين جهان روزى تغيير كند و به هم بخورد و جهانى ديگر با شرايط ديگر به وجود آيد. خداوند اين جهان را با اين هدف آفريده است كه انسان در آن آزمايش و امتحان شود. پس بايد جهان ديگرى نيز بيافريند تا در آن، انسان جزا يا سزاى اعمالى را ببيند كه در اين جهان انجام داده است. بنابراين اين دو جهان، دو جهان كاملاً متفاوت هستند؛ يكى محل انجام اعمال و ديگرى مكان جزا يا سزاى اعمال است.

 قرآن در بسيارى از آيات به اين مطلب مى‏پردازد و هر آيه‏اى به گوشه و مرحله‏اى از آن روز بسيار عظيم اشاره مى‏كند. مراحلى چون ويرانى آسمان و قطعه قطعه شدن آن و اين كه زمين و كوه‏ها دگرگون مى‏شوند و ستارگان بى‏نور و خاموش مى‏شوند و همه بر روى هم مى‏افتند و ماه و خورشيد نور و روشنايى و گرماى خود را از دست مى‏دهند و نابود مى‏شوند و بسيارى از حوادث ديگر كه مى‏توان تمامى آن‏ها را، از آغاز تا پايان، در پنج مرحله به شرح زير خلاصه كرد:

 همان‏طور كه در ميان نيروهاى نظامى و انتظامى دنيا چنين مرسوم است كه براى دادن فرمان به نظاميان، به منظور اجراى سريع آن فرمان، سه بار شيپور زده مى‏شود؛ مثلاً: وقتى به آنان دستور خواب يا حضور در ميدان رزم داده شود، سه بار شيپور به صدا در مى‏آيد: يك بار شب، هنگام خواب، در شيپور دميده مى‏شود و همه‏ى سربازان با شنيدن آن صدا بايد بخوابند. اين شيپور «شيپور بخواب» ناميده مى‏شود. يك بار هم صبح، هنگام بيدار شدن، به همان ترتيب شيپور به صدا در مى‏آيد كه به آن «شيپور بيدار باش» گفته مى‏شود. نظاميان با شنيدن آن موظفند كه بيدار شوند. پس از آن نيز شيپور سوم به صدا در مى‏آيد كه «شيپور به صف» ناميده مى‏شود. همه‏ى نظاميان با شنيدن اين صدا موظفند در ميدان و محوطه‏اى مشخص حاضر شوند. روز قيامت نيز چنين است.

مرحله‏ ى نخست

 خداوند متعال چنين مقرر كرده است كه [در روز قيامت از ابتدا تا انتها]، سه بار شيپور نواخته شود. شيپور نخست زمانى است كه عمر انسان بر روى كره‏ى زمين به پايان مى‏رسد. دوران آزمايش و تكليف تمام شده و ديگر قرار نيست انسانى بر روى زمين باقى بماند. پس يك بار شيپور نواخته مى‏شود. يعنى فرمان اول صادر مى‏شود. با نواخته شدن نخستين شيپور، همه چيز عوض مى‏شود. با نواختن آن، نظم آسمان‏ها و زمين به هم مى‏خورد. كوهها وتپه‏ها بر يكديگر كوبيده مى‏شوند. ستارگان و ماه و خورشيد نيز نظم‏شان به هم مى‏خورد. انسان مى‏ميرد و به طور كلى همه چيز دگرگون مى‏شود. البته در ابتداى قيامت، انسان مدتى زنده مى‏ماند و برخى از رويدادهاى آن روز را با چشم خود مى‏بيند.

 وقتى شيپور نخست نواخته مى‏شود و زمين به شدت تكان مى‏خورد و مى‏لرزد و كوه‏ها از جا كنده شده و به گرد و غبار تبديل شده و پراكنده مى‏شوند، در آن هنگام انسان مدتى زنده مى‏ماند و شاهد اين حوادث است و در نهايت تعجب و سرگردانى مى‏پرسد: «ما لَها»، چه خبر است؟ زمين را چه شده است؟

 اين شيپور نخست بود كه همه‏ى انسان‏ها مى‏ميرند و آسمان‏ها تكه تكه شده و از شدت ضربات آن روز [و حوادث هولناك آن]، آسمان هم‏چون روغن گداخته، گلگون مى‏گردد. كوه‏ها نيز چون پشمِ حلاجى شده در آمده و زمين هموار شده و پستى و بلندى آن از بين مى‏رود. ستارگان همگى از هم مى‏پاشند و نور و روشنايى خود را از دست مى‏دهند و ماه و خورشيد نيز به همان صورت. و خلاصه همه چيز به هم مى‏خورد.

مرحله‏ ى دوم

 پس از آن (مرحله ى نخست)، تنها خدا مى‏داند كه چه مدت طول خواهد كشيد تا جهان ديگر آماده شود و شرايط و وضعيت براى زنده شدن دوباره‏ى انسان‏ها و آماده شدنشان براى انجام دادگاهى و محاكمه فراهم شود. فرمان شيپور دوم صادر مى‏شود و چون شيپور نواخته شد، تمام انسان‏ها و بندگان خدا زنده مى‏شوند و همگى از قبرهايشان بيرون مى‏آيند. تا نواختن شيپور سوم مدتى طول مى‏كشد. در اين مدت، آنان كه در دنيا مؤمن بوده و مؤمنانه زيسته‏اند پس از زنده شدن و برخواستن از قبرها خوب مى‏دانند كه چه خبر است و قرار است كجا بروند. اما آنان كه مسلمان نبوده و به اين روز ايمان نداشته و به آن اهميت نمى‏داذند، با ديدن اين حوادث مى‏ترسند و در نهايت نگرانى و حسرت مى‏گويند:

 «ديگر چه خبر است؟ [و خطاب به خود و هم‏نوعان خود مى‏گويند:] ديدى كه چگونه بعد از مرگ زنده شديم و دوباره به زندگى باز گشتيم؟ ديدى كه چگونه با اين حوادث و مراحل سخت و ناخوشايند رو به رو شده و به چه عاقبت و سرانجامى گرفتار شديم؟»

مرحله‏ ى سوم

 بعد از مدتى، كه تنها خدا مقدار آن را مى‏داند، و بعد از اين كه هر گروه سخنانى مى‏گويند كه بيان شد، فرمان سوم صادر و شيپور سوم نواخته مى‏شود. با نواختن آن، همه‏ى بندگان، پس از زنده شدن، بايد به جايى كه دادگاهى و محاكمه در آن‏جا انجام مى‏گيرد بروند و در آن‏جا حاضر شوند.

——————————————–

منبع: بندگی خدا/ نویسنده: استاد شهید ناصر سبحانی/ مترجم: جهانگیر ولدبیگی / انتشارات: نشر احسان