دعوت اسلامی، «عمر از پیش تعیین شده» ندارد.
دعوت اسلامی، «عمر از پیش تعیین شده» ندارد.
نویسنده : عباس السیسی /مترجم: محمود محمودی
نمی توان از پیش برای دعوت، عمر تعیین کرد
دعوت اخوان سراغ خشونت و تندروی نمی رود و اصولا در تاریج پیامبران (علیهم السلام) و داعیان مخلص هیچ نوع خشونت وجود ندارد و کافی است این آیات قرآنی را بخوانید که می فرمایند:
« فَبِمَا رَحْمَهٍ مِّنَ اللّهِ لِنتَ لَهُمْ وَلَوْ کُنتَ فَظّاً غَلِیظَ الْقَلْبِ لاَنفَضُّواْ مِنْ حَوْلِکَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِی الأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَکَّلْ عَلَى اللّهِ[۱] : از پرتو رحمت الهی است که تو با آنان ( که سر از خطّ فرمان کشیده بودند ) نرمش نمودی . و اگر درشتخوی و سنگ‌دل بودی از پیرامون تو پراکنده می‌شدند . پس از آنان درگذر و برایشان طلب آمرزش نما و در کارها با آنان مشورت و رایزنی کن . و هنگامی که ( پس از شور و تبادل آراء ) تصمیم به انجام کاری گرفتی ( قاطعانه دست به کار شو و ) بر خدا توکّل کن.»
« وَإِنْ أَحَدٌ مِّنَ الْمُشْرِکِینَ اسْتَجَارَکَ فَأَجِرْهُ حَتَّى یَسْمَعَ کَلاَمَ اللّهِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُ ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لاَّ یَعْلَمُونَ [۲] : اگر یکی از مشرکان ( و کافرانی که به شما دستور جنگ با آنان داده شده است ) از تو پناهندگی طلبید ، او را پناه بده تا کلام خدا ( یعنی آیات قرآن ) را بشنود ( و از دین آگاه شود و راجع بدان بیندیشد . اگر آئین اسلام را پذیرفت ، از زمره شما است ، و اگر اسلام را نپذیرفت ) پس از آن او را به محلّ امن ( و مأوی و منزل قوم ) خودش برسان ( تا از خطرات راه برهد و بدون هیچ گونه اذیّت و آزاری به میان اهل و عیال خویشتن رود ) . این ( پناه دادن ) بدان خاطر است که مشرکان مردمان نادان ( و ناآگاه از حقیقت اسلام ) هستند ( و چه بسا در پرتو آشنائی با اسلام ، نور ایمان در دلهایشان روشن گردد ) .»
دعوت اسلامی، «عمر از پیش تعیین شده» ندارد تا داعیان به خاطر نگرانی از بابت فوت فرصت کسب یک سود آنی و یا دستاورد سریع، دچار شتابزدگی شوند. مسیر دعوت به سوی خدا گام ها و مراحل متعدد و یک استراتژی بلند مدت دارد و درصدد است فرد مسلمان را در یک بستر عملی و واقعی تربیت نماید و در همه ی عرصه های زندگی او را بر طبق رهنمودهای الهی، بار بیاورد و از او مرد دعوت بسازد: «مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ … [۳]» در واقع یکی از بزرگترین ویژگی های اسلام و دستاوردهای آن نیز تکوین شخصیت فرد مسلمان بوده است.
تصور می کنم همه ی آن مشکلات و مشقاتی که فرد در دعوت اسلامی متحمل می گردد، به عنوان وسیله هایی تربیتی در دست شکل دادن به شخصیت او نقش مؤثری دارند.
کاری را که فرد مسلمان در دعوت اسلامی برای اسلام انجام می دهد، نوعی کار در «بخش خصوصی» تلقی می نماید چون احساس می کند بار دعوت را به عنوان یک وظیفه ی شخصی بر دوش می کشد چنان که پیامبر (ص) نیز از فرد مسلمان می خواهد: «قرآن کریم را آن گونه بخواند که بر او نازل گشته است» و او در این «بخش خصوصی» وظیفه اش را به خوبی انجام می دهد و به درآمد و ضررهایش رسیدگی می کند و کالاهای خود را با بهترین کیفیت و نازل ترین قیمت عرضه می نماید و لذا در عرصه ی دعوت – برخلاف نحوه ی عملکرد کارکنان بخش عمومی – هرگز سست عمل نمی کند.
«جمال عبدالناصر» مملکت را با تکیه بر بخش عمومی اداره می کرد و همین باعث شد نسل هایی سست و زبون بار آمدند که سرمایه ی دولت را به خاطر سستی و تنبلی و تکیه بر سرمایه ی دیگران، خوردند و کسب درآمد یا ضرر برایشان اهمیت نداشت و نتیجه ی تأسف برانگیز این بود که تمام پروژه ها و صنایع با ورشکستگی رو به رو شدند! حتی مصر ناچار شد میلیاردها وام بگیرد! و ده ها میلیارد مقروض شد و نهایتاً در سال ۱۹۹۲ میلادی صندوق بین المللی پول، اقتصاد مصر را به انحصار خود درآورد! و کار به جایی رسید که مصر «بخش عمومی» را فروخت و از دست مصریان خارج ساخت! و البته مصیبت اصلی و بزرگتر این بود که بیگانگان و دشمنان صهیونیست مصر برای خریدن بزرگ ترین پروژه های صنعتی، پا پیش نهادند!!
به طور خلاصه نتیجه می گیریم که:
تمکین در برابر هیچ دولت و حکومتی دلیل بر درستی برنامه و رویکرد آن نیست مگر وقتی که در چهارچوب برنامه و شریعت اسلام باشد:
« وَأَنَّ هَذَا صِرَاطِی مُسْتَقِیماً فَاتَّبِعُوهُ وَلاَ تَتَّبِعُواْ السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِکُمْ عَن سَبِیلِهِ [۴] :
این راه ( که من آن را برایتان ترسیم و بیان کردم ) راه مستقیم من است ( و منتهی به سعادت هر دو جهان می‌گردد . پس ) از آن پیروی کنید و از راههای ( باطلی که شما را از آن نهی کرده‌ام ) پیروی نکنید که شما را از راه خدا ( منحرف و ) پراکنده می‌سازد. » و در این خصوص به عنوان بارزترین مثال می توان به فروپاشی اتحاد شوروی اشاره کرد که علی رغم در اختیار داشتن انبوهی از سلاح های کشتار جمعی، حتی نتوانست یک موشک شلیک کند!
«فَاعْتَبِرُوا یَا أُولِی الْأَبْصَارِ [۵] : پس ای اهل بصیرت! پند بگیرید».
——————————————————-
منبع: راهی به سوی دلها/ مؤلف: عباس السیسی /مترجم: محمود محمودی /انتشارات: آراس ۱۳۹۰
