سياسي اجتماعيكردستانمطالب جدید

نکاتی درباره ی تجاوز ترکیه به سوریه

نکاتی درباره ی تجاوز ترکیه به سوریه

نویسنده: حیدر غلامی، پاوه

پس از تجاوز نظامی ترکیه به کردستان سوریه، در چند روز اخیر نظرات، نوشته ها و تحلیل های فراوانی را در رسانه ها و فضای مجازی و همچنین در بازار و محافل، شاهد بودیم؛ که متاسفانه گاهی احساسی و همراه با تحقیر، تجریح و توهین بودند. در این زمینه ذکر نکات ذیل را ضروری می دانم:

۱ ـ شاید بتوان گفت جنگ و بحران سوریه از پیجیده ترین بحران های موجود در جهان است. در تحلیل بحران سوریه و و جنگ اخیر، در نظر گرفتن حقایق انکار ناپذیر ذیل ضروری می باشد:

الف ـ رژیم بعث سوریه ثابت کرده است که حفظ قدرت و نظام بعث برایش، بر همه چیز اولویت دارد؛ و حاضر است در این راستا  کشور را ویران کرده و همه را از دم تیغ بگذراند. قتل عام حدود ۳۰ هزار نفر از مردم « حما » توسط حافظ اسد در یک روز؛ و سرکوب و کشتار وحشیانه ی صدها هزار نفری مخالفان و معترضان در بهار عربی توسط بشار اسد و همکارانش؛ و کاشتن تخم کینه و تفرقه در میان مردم توسط ایشان، گواه گویای این مدعا هستند.

ب ـ در این کشور گروه‌های مختلف سیاسی، مذهبی و قومی فراوانی وجود دارند؛ که هر کدام به یک یا چند کشور بیگانه وابسته هستند ؛ و غالبا با هم ناسازگار و درگیر هستند.

ج ـ‌ اغلب کشورهای صاحب نفوذ و قدرتمند منطقه در کنار برخی از قدرت‌های بزرگ جهانی، به طور مستقیم و یا از طریق حمایت مالی و تسلیحاتی از گروه‌های همسوی خود، در امور و تحولات سوریه دخالت کرده و نقش بازی می کنند.

به گفته ی آقای زید آبادی « به واقع در سوریه، نوعی تداخل و تعارض منافع برای بازیگران داخلی و خارجی پیش آمده است، که هیچ طرفی نمی‌تواند خطوط سیاست خود را به طور دقیق از رقبا و مخالفان تفکیک کند».

۲ ـ کشتار و آواره کردن انسان های بیگناه ـ صرف نظر از نژاد، رنگ، دین و … ـ و تجاوز به سرزمین آنان و تصرف آن، از جانب هرکس و با هر توجیه و بهانه ای، گناهی بزرگ بوده و محکوم می باشد؛ و رفع این ظلم و مقابله با آن ـ در حد وسع و توان ـ وظیفه و تکلیف هر مسلمانی است. به عبارت دیگر ظلم و ستم، صرف نظر از ظالم و مظلوم، به صورت مطلق، گناه و تاوان بوده و مقابله با آن و حمایت از مظلوم، واجب است.

۳ ـ خشونت، جنگ و خونریزی شاید در کوتاه مدت ـ به ظاهر ـ دستاوردهایی داشته باشد، اما به هیچ عنوان ثبات، آرامش و همزیستی مسالمت آمیز را با خود به ارمغان نخواهد آورد. مساله و مشکل جامعه و به خصوص اقلیت ها با آزادی، رعایت کرامت انسانی، عدالت و … و از طریق گفتگو و روش های مسالمت آمیز و دموکراتیک برطرف خواهد شد؛ نه با زور و خشونت.

۴ ـ سوء استفاده از دین و نمادهای دینی در درازنای تاریخ مسبوق به سابقه می باشد. تجاوز نظامی و کشتار افراد بی گناه و زنان و کودکان نه تنها هیچ توجیه اسلامی ندارد، بلکه به شدت مذموم و محکوم  می باشد. نامگذاری های حقوق بشری و  اسلامی عملیات های نظامی چون چشمه صلح، انفال و … یا تلاوت سوره فتح در آغاز عملیات ها و … یا توجیه علمای درباری و بی آگاه، به هیچ وجه  نمی تواند ظلم و ستم و کشتار بی گناهان را توجیه نماید.

۵ ـ ملت کورد ـ با لزوم حفظ ویژگی های ملی اش ـ بخشی جدایی ناپذیر از امت اسلامی می باشد؛ و تعمیم اقلیتی غیرِ اسلامی ـ احزاب دارای تفکر فلسفیِ چپ و … ـ در میان آن ها به تمامی ملت کورد، اشتباهی فاحش می باشد. باید حساب این احزاب ( غالب سران و کادر رهبری آنان) را از حساب ملت کورد ـ که اکثریت قریب به اتفاق آن مسلمان اند ـ جدا کرد؛ و بنا به آموزه های قرآن و سنت، در اسلام اگر جنگی روی دهد، با ظلم و تجاوز است؛ نه با کفر.

۶ ـ تعمیم گفتار و رفتار فرد یا افرادی از یک تفکر یا مکتب به تمامیِ افراد آن، خطا و اشتباهی فاحش و زیانبار می باشد. در دنیای کنونی به کمک امپراطوری رسانه، به وفور شاهد بوده و هستیم که: گفتار و رفتار فرد یا حزبی اسلامگرا یا کشوری اسلامی را به تمامی مسلمانان، احزاب اسلامگرا و ممالک اسلامی نسبت می دهند. نکته ی قابل تامل این است که این تعمیمِ اشتباه و زیانبار، تنها به نسبت مسلمانان روا داشته می شود.

به عنوان نمونه در هندوستان، میانمار، چین، آفریقای مرکزی، رواندا، بوسنی، چچن، فلسطین و … هزاران مسلمان بی گناه و مظلوم به دست حکومت های ظالم یا افراط گرایان هندو، بودایی، لائیک، سکولار، مسیحی و یهودی شکنجه و آواره شده و به طرز فجیع و غیر انسانی کشته شده و می شوند؛ اما تاکنون نشنیده ایم که هندوها، بودایی ها، لائیک ها، سکولارها، مسیحی ها یا یهودی ها را خشونت طلب، افراط گرا و تروریست معرفی کنند؛. اعمالِ طالبان و عربستان و … را به تمام حکومت های اسلامگرا تعمیم داده و مردم را از خطر به حکومت رسیدن مسلمانان، به شدت برحذر می دارند؛ اما استبداد، ظلم و جنایت دولت های سکولار و لائیک مصر، بنگلادش، عراق، سوریه و … را به سایر حکومت های همفکرشان تعمیم نداده؛ و از لائیک و سکولار هراسی و خطر به قدرت رسیدنشان دم نمی زنند. جالب این که اکثریت مطلق سکولارها و ناسیونالیست های افراط گرا و دولتهای سکولار مدعی حقوق بشر و … در برابر این ظلم و ستم ها سکوت کرده و حتی غیر مستقیم این ظلم و جنایت ها را تایید می کنند.

متاسفانه در چند روز اخیر نیز عده ای از لائیک ها، سکولارها و ناسیونالیست های افراط گرا، که سالهاست زیر نقاب ملی گرایی (کوردایه‌تی) علیه اسلام و اسلامگراها فعالیت می کنند، با شیوه ها و ترفندهای مختلف ـ پخش تلاوت قرآن توسط اردوغان؛ پخش گوشه ای از سخنان علمای درباری یا نا آگاه، درباره ی جواز کشتار مردم بی گناه کورد؛ تحریف سخنان علمای برجسته ی اسلامی و سوء استفاده از آنها  و … ـ ، تمام تلاش خود را به کار گرفتند، تا اعمال فرد یا دولتی را به اسلام و اسلامگراها تعمیم دهند.

این مدعیان آزادی و احترام به عقیده ی مخالف، در این هفته بارها و بارها با کلمات رکیک و فحاشی هایی که انسان، از بیان آنها در خلوت خویش نیز شرم دارد، به علمای بارز اسلامی که در قلب میلیون ها مسلمان کورد جای دارند، توهین و اسائه ی ادب کردند. این عده با چنین رفتارهایی به عقیده و باور اکثریت مطلق ملت کورد ـ که از حقوق آنان و احترام به آنان دم می زنند ـ توهین کرده و احساسات آنها را جریحه دار کرده اند. مگر این افراد ، نمادهای اسلامیِ ملت کورد، از جمله مناره های مساجد و … را ندیده و صدای اذان در شهرها و روستاهای تمامی کوردستان، به خصوص در کوردستان ترکیه و سوریه ـ حتی در زیر غرش هواپیماها و توپ و تانک ـ‌ را نشنیده اند؟

۷ ـ در فضای ملتهب و احساسیِ کنونی، اگر ندایی از سر دلسوزی و با منطق و استدلال نظر و دیدگاهی خلاف فضای حاکم را مطرح نماید، با انواع و اقسام توهین و ناسزا و برچسب مواجه شده و به توطئه، خیانت و همدستی با دشمن متهم می شود؛ که از حربه های همیشگی حکومت های دیکتاتور و خودکامه جهت مبارزه با مخالفان می باشد. به نظر می رسد این افراد مدت هاست مترصد فرصتی هستند که کینه و نفرت انباشته شده در درونشان را علیه اسلام و اسلامگراها تخلیه نمایند. گویا در قاموس این افراد هدف وسیله را توجیه می کند؛ به گونه ای که جهت اثبات سخن یا موضعگیری خود و به حاشیه راندن یا حذف رقیب، با دروغ، تحریف، فریب و سیاه نمایی، اخلاق را در پای سیاست، ذبح می کنند.

هم اکنون در رسانه ها و جامعه شرایطی حاکم است که بسیاری، جرات اظهار نظر و تحلیل منطقی خود را ندارند. جامعه ای که افراد، احزاب و دولتمردانش تحمل شنیدن صدای مخالف و تحلیل های متفاوت؛ و فراهم کردن زمینه ی مناسب جهت نشر آن ها را نداشته باشند؛ و در صدد حذف دیگران، منتقدان  و مخالفان باشند، با آزادی و عدالت فرسنگ ها فاصله دارد. کسانی که امروز تحمل شنیدن دیدگاه مخالف را نداشته و با خود حق پنداری مطلق و ادبیاتی رکیک، موهن و تهدید آمیز به مخالفان فکری و دیدگاهشان می تازند، یقین داشته باشید فردا در صورت دستیابی به قدرت،منتقدان و مخالفانش را به شدت سرکوب یا حذف خواهند کرد. می توان گفت یکی از عوامل درگیریهای مسلحانه ی احزاب کردی با همدیگر در چند سال اخیر، همین عدم گفتگو، تعامل دمکراتیک و مدارا با هم بوده است.

 

در چنین شرایطی که جامعه به وحدت، آرامش و همدلی نیاز دارد، کاشتن تخم کینه و نفرت، برخوردهای موهن و تحقیر آمیز نسبت به هم و تلاش جهت تهمیش و حذف همدیگر، به هیچ عنوان در راستای مصالح جامعه نمی باشد.

پاوه  حیدر غلامی

۲۳/۷/۱۳۹۸

مقالات مرتبط:

نامه ای برای تاریخ ، کردستان استخوانی در گلوی صلح و ثبات و توسعه خاورمیانه

داده های نادرست، قضاوت های ناروا؛ حمله به اخوان به نام نفرت از اردوغان

دلیل حمایت دکتر یوسف قرضاوی از اردوغان

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پاسخ دادن معادله امنیتی الزامی است . *

دکمه بازگشت به بالا