كردستان

انفال از دیدگاه اسلام ، بررسی بمباران شیمایی شهر مظلومِ حلبچه‌

انفال از دیدگاه اسلام ” بررسی بمباران شیمایی شهر مظلومِ حلبچه‌ “
نویسنده‌: مهندس عبدالرّحمن صدیق*
ترجمه: کیومرث یوسفی-سنندج
اشاره: ۲۵ اسفندماه‌ مصادف با ۱۶ مارس، ۲۲ سال از بمباران شیمایی شهر مظلومِ «حلبچه‌: هه‌ڵه‌بجه‌» می‌گذرد، شهرِ کردنشینِ «حلبچه»‌ واقع در استان سلیمانیه‌ی عراق‌، در تاریخ ۱۶ تا ۱۷ مارس ۱۹۸۸م. به‌وسیله‌ی رژیمِ فاشیستیِ «بعث» عراق طیّ عملیاتی مرسوم به عملیات «انفال»، بمباران شیمیایی شد و بیش از ۵ هزار نفر به‌ویژه کودکان، زنان و سالخوردگان آن، کشتار جمعی شده‌ و صدها نفر نیز مصدوم شیمیایی شدند. یاد و خاطره‌ی شهدای حلبچه‌ را گرامی می‌داریم.
مقدّمه
با تشکیل کشور عراق عربی و ضمیمه نمودن اجباری ولایت موصل به آن، حکومت‌‌های متوالی عراق به کردها به‌سان اقلیتی خطرناک نگریسته‌اند و لذا جهت کنترل، تضعیف، و نابودی این ملت از به‌کارگیری تمامی شیوه‌‌های غیرقانونی، غیرمتعارف و غیرانسانی از جمله انکار حق روشنگری، تغییر نام اماکن، شهرها و روستاها، تعریب، کوچ اجباری، اجرای سیاست «زمین سوخته» و بمباران با بمب‌‌های ناپالم، شیمیایی و… خودداری نکردند. در پروسه‌ای نظامی که شامل هشت مرحله بوده و از فوریه‌ تا سپتامبر سال ۱۹۸۸ میلادی به طول انجامید، بیش از ۴۵۰۰ روستا ویران و هزاران خانه روستایی با خاک یکسان شد. باغها و مزارعشان سوزانده شدند و چشمه‌‌های آب و چاه‌‌ها و کاریزها به وسیله‌ی بتون خشکانده شدند و شیرازه‌ی اجتماعی خانواده‌‌ها، قبایل و روستاها از هم گسیخته شدند. کسانی که از فاجعه جان سالم به در بردند و زنده ماندند، در اردوگاه‌‌های اجباری دچار افسردگی و فراموشی شدند و بچه‌‌ها تعادل روانی خود را از دست دادند. تمامی این فجایع در سکوتی سنگین انجام گرفت. به همین دلیل بسیاری از افراد در داخل و خارج عراق وجود دارند که هنوز رخ دادن چنین فجایع و جنایات هولناکی باور نمی‌کنند و آن را تکذیب می‌نمایند.
آمران و عاملان این جنایات و فجایع غیرانسانی با این عمل خود زیان‌‌های جبران‌ناپذیری را متوجه ملت کرد کردند و به دلیل انتخاب نام یکی از سوره‌‌های قرآن «انفال» برای این سلسله عملیات نظامی، چهره‌ی زشت و کریهی از اسلام نشان دادند. این نام «انفال» تا به امروز نیز در فکر و اندیشه بسیاری از پیران و جوانان و حتی کودکان تبدیل به سمبل ویرانی و کشتار و قتل ‌عام ملت کرد شده است. علاوه بر این که بر ما لازم است به این فاجعه انسانی توجه ویژه‌ای مبذول داشته و با شرکت تمامی احزاب و گروه‌‌ها و سازمان‌‌ها یاد آن را در داخل و خارج از کشور زنده نگه داریم و به تبیین زوایای مختلف آن بپردازیم، و به عنوان فاجعه‌ای ملی بدان بنگریم و خود فاجعه و عاملان و آمران آن را به جهانیان بشناسانیم. بر ما لازم است که شبهه‌ی ایجادشده توسط عاملان این پروسه‌ی نظامی را که اذهان را تسخیر کرده است، تبیین نماییم.
شبهه‌ای که درآن روایت این جنایت غیرانسانی را به سوره‌ای از سوره‌‌های قرآن نسبت داده‌اند. رفع این شبهه نتایجی به دنبال دارد، از جمله این که:
۱. حفظ نام و درونمایه اسلام که دین اکثریت ملت کرد است. اسلامی که تا به امروز نیز خمیرمایه و محرک مبارزات کردها در جهت آزادسازی وآبادانی کردستان است.
۲. قراردادن فاجعه در محل و مکان مناسب آن، که عبارت است از «ژینوساید» که در قوانین بین‌المللی مواد بسیاری را به خود اختصاص داده است. همچنین لازم است با گردآوری اطلاعات و آمارهای دقیق از بازماندگان این فاجعه‌ی انسانی گام‌‌های مثبتی در جهت بهبود وضعیت اجتماعی، معیشتی، اقتصادی و آبادنمودن روستاهای ویران‌شده برداریم. تفسیر و تبیین واقعی انفال برای مردم وظیفه‌ی علما و دانشمندان اسلامی است تا عاملان این جنایت و جنایات دیگر برای روایت و توجیه جنایاتشان از دین وقرآن مایه نگذارند و بهره نگیرند.
مقاله‌ی حاضر تلاشی است در جهت تبیین ابعاد این فاجعه. باشد که مفید واقع شود.
۱. انفال از نظر لغوی انفال جمع کلمه‌ی نفل است، نفل به معنی الغنیمه به معنی غنایم، و منظور از آن «زیاده: زیادی» است. زیرا به گفته‌ی راغب اصفهانی نفل عبارت است از: أی الزیاده علی الواجب. آنچه به عنوان وظیفه انجام می‌شود به آن واجب گفته می‌شود و آنچه با رضایت خاطر و به دلخواه انجام می‌گیرد «نافله» نامیده می‌شود. به نمازهای سنت قبل وبعد ازفرایض، نافله گفته می‌شود، چون واجب نیستند. خداوند متعال درباره‌ی نماز شب که سنت است، می‌فرماید: وَمِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَهً لَّکَ… (در پاسی از شب از خواب برخیز و در آن نماز تهجّد بخوان، این یک فریضه اضافی (و افزون بر نمازهای پنجگانه) برای تو است…)
۲. «انفال» بسان واژه‌ای قرآنی کلمه‌ی«انفال» در آیه اول سوره‌ی انفال آمده است که می‌فرماید: «یَسْأَلُونَکَ عَنِ الأَنفَالِ قُلِ الأَنفَالُ لِلّهِ وَالرَّسُولِ… (از تو درباره غنائم می‌پرسند (و می‌گویند که غنائم جنگ بدر چگونه تقسیم می‌گردد و به چه کسانی تعلّق می‌گیرد؟) بگو: غنائم از آن خدا و پیغمبر است» (و پیغمبر به فرمان خدا تقسیم آن را به عهده می‌گیرد.) این کلمه بدین صورت تعریف شده است: (هی الأموال المأخوذه من الکفار قهراً بقتال…) توجه به این تعریف ۳ نکته را روشن می‌نماید:
الف) انفال، اموال است. یعنی اسباب و وسایل، همانگونه که در سوره‌ی انفال خداوند جل جلاله آن را با عبارت «وَاعْلَمُواْ أَنَّمَا غَنِمْتُم مِّن شَیْءٍ…» تعریف و مشخص می‌نماید. زیرا «شیء» به اسباب ووسایل گفته می‌شود.
ب) من الکفار: یعنی از کفار حربی.
ج) قهراً بقتال: یعنی اسباب و وسایل، اسباب و وسایل به جای‌مانده در میدان جنگ، نه وسایل موجود در خانه و شهر و روستا. این اسباب و وسایل موجود در میدان جنگ هم که غنیمت نامیده می‌شود، قبل از اسلام و در ادیان دیگر به پیروانشان اجازه‌ی جمع‌آوری آن داده نشده است. به همین دلیل اولین جنگ میان مسلمانان و کفار عرب که روی داد، برای آن موقعیت زمانی، موضوع جدیدی بود و مسلمانان نمی‌دانستند که آیا این وسایل را جمع‌آوری نمایند یا خیر؟ زیرا همانگونه که قبلاً ذکر شد در هیچ یک از ادیان سخنی از گردآوری آن به میان نیامده است. به همین دلیل پرسش مطرح‌شده در آیه (یَسْأَلُونَکَ عَنِ الأَنفَالِ…)، سؤالی است که به منظور فتوا دادن طرح شده است نه این که سؤالی باشد برای خواستن و مطالبه. و کسانی این سؤال را مطرح کردند که در میدان جنگ بدر بودند. در تفسیر المنیر آمده است که «والسؤال هنا، سؤال استفتاء لا سؤال استعطاء وموجه ٌممن حضر معرکه بدر» علت طرح این سؤال هم همانگونه که ذکر شد این بود که در ادیان قبلی جمع‌آوری وسایل موجود در میدان جنگ ممنوع بود، لذا اجازه به جمع‌آوری آن‌‌ها را انفال نامیده‌اند. زیرا انفال یعنی «الزیاده». در «صفوه البیان لمعانی القرآن» آمده است که: «وسُمیت أنفالاً لأنها زیاده خص الله تعالی بها هذه الأمه، اذ کانت محرّمه علی من قبلهم من الامم.» لذا حلال بودن وسایل به جای‌مانده در میدان جنگ از ویژگی‌‌های اسلام بوده و قبل از اسلام چنین چیزی وجود نداشته است. به همین دلیل است که امام احمد و ابن‌حیان و حاکم از عباده بن صامت نقل می‌کنند که: «إن المسلمین إختلفوا فی غنائم بدر وفی قسمتها، فسألوا رسول الله صلی الله علیه وسلم: کیف تقسم؟ ولمن الحکم فیها. أهی المهاجرین أم للأنصار؟ أم لهم جمیعاً، فنزلت الآیه…» [(از عباده‌ بن ‌صامت‌ در بیان‌ سبب‌ نزول‌ آیه‌ کریمه‌ روایت‌ شده‌ است: هنگامی‌که‌ مسلمانان‌ و مشرکان‌ در بدر با هم‌ روبرو شدند، خدای‌ عزوجل‌ مشرکان‌ را شکست‌ داد و بعد از شکست‌ دشمن‌، اصحاب‌ به‌ سه‌ گروه‌ تقسیم‌ شدند؛ گروهی ‌دشمن‌ را تعقیب‌ و تار و مار می‌کردند، گروهی‌ به‌ اردوگاه‌ درهم‌ فرو ریخته‌ دشمن ‌رفته‌ اموال‌ و اشیای‌ برجای‌ مانده‌ از آنان‌ را جمع‌آوری‌ می‌کردند و گروه‌ سوم ‌پیرامون‌ رسول‌ خدا(ص) حلقه‌ زده‌ بودند تا دشمن‌ بر آن‌ حضرت حمله‌ ناگهانی ‌نیاورد. چون‌ شب‌ فرا رسید و هر سه‌ گروه‌ گرد هم‌ آمدند، در این‌ هنگام‌ کسانی ‌که‌ غنایم‌ را جمع‌ کرده‌ بودند، گفتند: چون‌ ما آن‌ را جمع‌ کرده‌ایم‌ لذا کس‌ دیگری‌ جز ما در آن‌ سهمی‌ ندارد. از سوی‌ دیگر، کسانی‌ که‌ به‌ جست‌وجوی‌ دشمن‌ و تعقیب‌ آن‌ پرداخته‌ بودند، گفتند: شما از ما به‌ این‌ غنایم‌ ذی‌حق‌تر نیستید؛ زیرا این ‌ما بودیم‌ که‌ دشمن‌ را از این‌ اموال‌ دور کرده‌ و او را به‌ شکست‌ روبرو کردیم‌. گروه‌ سوم‌ نیز که‌ رسول‌ خدا را در میان‌ خویش‌ گرفته‌ بودند، گفتند: شما دو گروه‌ از ما در این‌ غنایم‌ ذی‌حق‌تر نیستید؛ زیرا این‌ ما بودیم‌ که‌ پیرامون ‌رسول‌ خدا(ص) حلقه‌ زده‌ و از بیم‌ آن‌که‌ مبادا دشمن‌ به‌ ایشان‌ گزندی‌ ناگهانی‌ برساند، به‌ ایشان‌ مشغول‌ شدیم‌. همان‌ بود که‌ آیه ‌کریمه: «یَسْأَلُونَکَ عَنِ الأَنفَالِ…» نازل‌ شد، آن‌گاه‌ رسول‌ خدا(ص) غنایم‌ را میان‌ اصحاب‌ تقسیم‌ کردند.] [مترجم، به نقل از تفسیر انوارالقرآن، سوره انفال] وازاین جاست که حلال بودن وسایل به جای‌مانده در میدان جنگ یکی از پنج چیزی است که مختص پیامبر اسلام بود و به پیامبر داده شده است و به کسی قبل از ایشان داده نشده است. در صحاح مسلم و بخاری از جابر نقل است که: «أن رسول الله صلی الله علیه وسلم – قال أعطیتُ خمساً لم یُعطهن أحدٌ قبلی… (فذکر الحدیث الی أن قال): وأحلت لی الغنائمُ،ولم تُحل لأحد قبلی». (این ‌حدیث‌ شریف‌ به‌ روایت‌ بخاری‌ و مسلم‌ است‌ که‌ رسول‌ خدا(ص) فرمودند: «پنج‌ چیز به‌ من‌ داده‌ شده‌ که‌ قبل‌ از من‌ به‌ هیچ‌ کس‌ دیگری‌ داده‌ نشده‌ است»، سپس‌ به‌ بیان ‌این‌ پنج‌ چیز پرداختند تا به‌ موضوع‌ غنایم‌ رسیدند و فرمودند: «و غنایم‌ برایم‌ حلال‌ شد در حالی ‌که‌ قبل‌ از من‌ برای‌ هیچ‌ کس‌ حلال‌ نبوده‌ است».) بدین شیوه قبل از اسلام چیزی تحت عنوان غنیمت جنگی برای پیامبران (علیهم‌السلام) وجود نداشته و به همین دلیل یاران پیامبر -رضوان الله تعالی علیهم اجمعین- نمی‌دانستند که با غنائم جنگ بدر چکار کنند، زیرا جمع‌آوری آن از نظر دینی مسأله جدیدی بود به همین سبب آیه‌ی اول سوره انفال این موضوع را به خداوند متعال بازگرداند و خداوند در آیه‌ی ۴۱ همان سوره آن را اینگونه تبیین نمود: «وَاعْلَمُواْ أَنَّمَا غَنِمْتُم مِّن شَیْءٍ فَأَنَّ لِلّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِی الْقُرْبَى وَالْیَتَامَى وَالْمَسَاکِینِ وَابْنِ السَّبِیلِ… (ای مسلمانان !) بدانید که همه غنائمی را که فراچنگ می‌آورید، یک پنجم آن متعلّق به خدا و پیغمبر و خویشاوندان (پیغمبر) و یتیمان و مستمندان و واماندگان در راه است.» بدینگونه یک پنجم غنائم میدان جنگ تقسیم شد و چهار پنجم آن نیز به رزمندگان تعلق می‌گرفت. این نحوه‌ی تقسیم غنائم مسأله‌ای موقتی بود. دلیل آن هم این است که عمربن الخطاب -رضی الله عنه- در دوره‌ی خلافتش نوعی وزارت دفاع تحت عنوان «دیوان سربازان» به وجود آورده بود که تمامی غنائم جنگی در اختیار این دیوان قرار می‌گرفت و کسی حق نداشت هیچ غنیمتی از غنائم جنگی را برای خود نگه دارد. زیرا سربازان دارای حقوق ماهیانه بودند. بر همین اساس است که در تفسیر المنیر آمده است که: «أما الیوم بعد تنظیم الجیوش ومنح رواتب دائمه للجند فتؤول – أی الغنائم-للدوله» و بر این اساس است که علمای مالکی می‌گویند: «النفل قسمان: جائز ومکروه، فلجائز بعد القتال، والمکروه أن یقال قبل القتال: من فعل کذا وکذا فله کذا، وانّما کرُه هذا، لآن القتال فیه فیکون للغنیمه». در رابطه با حدیث «من قتل قتیلاً فلهُ سلَبُهُ» [حدیث ۱۱۴۴ اللؤلؤ والمرجان: هرکسی که کسی را کشته لباس و وسایل مقتول از آن اوست.][ مترجم ] هم که بخاری و مسلم و ابوداوود و ترمذی آن را روایت کرده‌اند، این فرموده در زمان جنگ حنین و بعد از پایان جنگ بیان شده است نه قبل از جنگ. پیامبر نیز در شأن رهبر و فرمانده این فرموده را بیان داشته‌اند نه در شأن پیامبری. امام مالک می‌فرمایند: «ولم یبلغنی أن النبی صلی الله علیه وسلم قال ذلک ألاّ یوم حنین، وإنما نفل النبی بعد أن برد القتال». زیرا پیامبر (ص) در شئون مختلف فرموده‌‌هایی بیان داشته‌اند:
الف) وقتی می‌فرمایند: «من أحدث فی امرنا هذا ما لیس منه فهو رد». این حکم است و در شأن پیامبری این گفته را بیان داشته‌اند، و لذا در چارچوب مسائل عمومی شرعی قرار می‌گیرد.
ب) وقتی هند همسر ابوسفیان از خسیس بودن همسرش سخن می‌گوید، پیامبر (ص) می‌فرمایند: «خذی ما یکفیک وولدک بالمعروف». این فرموده‌ی پیامبر ناشی از شأن مفتی بودن پیامبر است و این فرموده فتوا است نه حکمی عمومی.
ج) وقتی می‌فرمایند: «من قتل قتیلاً فله سلبه». در شأن امامت و رهبری این فرموده را بیان داشته‌اند. در «آن زمان» و در«آن مکان» و در«آن حالت»، نه برای هر زمانی و هر جایی و هر حالتی درست همین گفته درباره‌ی حدیث منقول در تفسیر المنیر نیز آمده است که: «إن هذا القول تصرفٌ من النبی(ص) بطریقه الامامه والسیاسه فیحتاج الی إذن متجدد من الحاکم).
۳. انفال در سیره‌ی پیامبر-صلی الله علیه وسلم- بعد از هجرت مسلمانان از مکه به مدینه، اموال و دارائی‌‌هایشان به تصرف بزرگان قریش که قبیله‌ای قدرتمند و بازرگان بودند، درآمد. قریشیان در فصل تابستان و زمستان در مسیر میان شام و یمن در حال بازرگانی بودند، لذا پیامبر (ص) جهت بازپس‌گیری شرعی اموال و دارایی‌‌های مهاجرین، از مدت‌‌ها قبل قصد داشت بدون برپایی جنگ، راه را بر یکی از کاروان‌‌های قریش بسته و آنرا به تصرف درآورند که این مسأله را «فَیء» گویند و عبارت است از: «ما اُخِذَ من الأعداءِ بلا حرب». لذا تا زمان جنگ بدر و بحث انفال، هشت بار تلاش شد که اموال بازرگانان قریش به تصرف درآمده و بین مهاجرین تقسیم شود. در این هشت بار، پیامبر خود در چهار عملیات شرکت داشتند و در چهار مورد دیگر یکی از مهاجرین فرماندهی را برعهده داشتند که خلاصه‌ی این تلاش‌‌ها به قرار زیر است:
• اولین عملیات در ماه رمضان، درست ۷ ماه بعد از هجرت به فرماندهی حمزه‌ بن عبدالمطلب انجام گرفت.
• دومین عملیات در ماه شوال، بعد از گذشت ۸ ماه ازهجرت، به فرماندهی عبیده بن حرث بن عبدالمطلب انجام گرفت.
• سومین عملیات در ماه ذیقعده ۹ ماه پس از هجرت به فرماندهی سعدبن ابی وقاص صورت گرفت.
• چهارمین عملیات در ماه صفر ۱۲ ماه پس ازهجرت وبا حضور پیامبر(ص) انجام گرفت که حمزه -رضی الله عنه- پرچمدار سپاه بود. این غزوه به نام أبوأ مشهور است.
• پنجمین عملیات در ماه ربیع الاول ۱۳ ماه بعد از هجرت صورت گرفت و پیامبر خود درآن شرکت داشت. این غزوه به بواط مشهور است و سعدبن ابی وقاص پرچمدار سپاه بود.
• ششمین عملیات نیز باحضور پیامبر (ص) در همان سال و به منظور بستن راه بر کاروان کرز بن جابر فهری صورت گرفت. پرچمدار این غزوه نیز علی بن ابی طالب بود.
• هفتمین عملیات در ماه جمادی‌الاخر، ۱۶ ماه بعد از هجرت و با حضور پیامبر (ص) صورت گرفت وبه نام غزوهالعشیرهشناخته شده است. دراین غزوه حمزهبن عبدالمطلب پرچمدار سپاه بودند. این کاروان به سوی شام در حرکت بود و به هنگام بازگشت در نهمین عملیات مسلمانان مورد هجوم قرار گرفت اما به سلامت از معرکه گریخت. این غزوه خود منتهی به جنگ بدر شد.
• هشتمین عملیات درماه رجب، ۱۷ماه پس از هجرت به فرماندهی عبدالله بن جحش صورت گرفت.
• نهمین عملیات در ماه رمضان، ۱۹ماه بعد از هجرت و به فرماندهی پیامبر صورت گرفت که نتیجه‌ی آن رخ دادن جنگ بدر و عدم آمادگی مسلمانان برای آن بود. زیر ا مسلمانان به قصد جنگ از مدینه خارج نشده بودند، لذا وقتی سپاه ۹۵۰ نفری قریش برای کمک به کاروانی که به سرپرستی ابوسفیان راه کناره دریا را در پیش گرفته و خود را نجات داده بود، آمده و قصد جنگ داشتند، مسلمانان با تعداد ۳۱۳ نفر در جنگی قرار گرفتند که ناچار و مجبور به انجام آن بودند، هرچند برخی از ایشان به پیامبر می‌گفتند: «هلاّ ذکرت لنا القتال فنستعد». در چنین وضعیتی پیامبر (ص) با یارانش به مشورت پرداخت. مهاجرین کاملاً اعلام آمادگی کردند اما پیامبر (ص) هم چنان می‌فرمود: «أشیروا علیّ ایها الناس» [‌‌هان ای مردمان، به من نظر مشورتی بدهید!] و منظورشان جماعت انصار بودند، زیرا ایشان دربیعت وپیمان عقبه دوم به پیامبر (ص) پیمان داده بودند که تازمانی که ایشان (ص) در مدینه باشند، همانند اقوام و اموال خود از ایشان حفاظت کنند. اما حال که وضعیت جنگی پیش‌آمده در خارج از شهر مدینه هم هست، نیاز به مشورت و نظرخواهی داشت و لازم بود که جماعت انصار در قبول شرکت یا عدم شرکت در جنگ مختار باشند. به همین دلیل سعد بن معاذ از جابر خاست و گفت: «والله لکأنّک تریدنا یارسول الله؟ قال: اجل، فقال… سرعلی برکه الله…. به خدا حتم می‌دانم که گویا منظورتان ماییم، ای رسول خدا!؟ فرمودند: آری!… سعد گفت: ما را حرکت دهید علی برکه الله.» به هنگام شروع جنگ قریشیان درخواست کردند که سه نفر از ایشان با سه نفر از مسلمانان به صورت انفرادی به مبارزه بپردازند. از سوی آن‌‌ها عُتبه، شیبه و ولید به میدان آمدند. گروه انصار خواستند سه نفر از خود را به میدان مبارزه بفرستند، امّا پیامبر (ص) رأیشان را نپذیرفت. زیرا ایشان در اصل برای بازگرداندن اموال و دارائی‌‌های مهاجرین بیرون آمده بودند. لذا پیامبر سه نفر از مهاجرین را که از اقوام خود بودند یعنی «عبیده بن حرث بن عبدالمطلب، حمزه و علی-رضوان الله علیهم اجمعین-» رابه میدان فرستادند. بدینسان جنگ شروع شد و در نهایت ۱۴ نفر از مسلمانان شهید شدند که ۶ نفر ایشان از مهاجرین و ۸ نفر دیگر از انصار بودند. از قریشیان نیز ۷۰ نفر کشته و ۷۰ نفر اسیر شدند که عاقبت اسراء به سه شیوه آزاد شدند.
الف) برخی از آن‌‌ها در قبال پرداخت پول آزاد شدند. ابوداود در جامع السنن نقل می‌کند که: «إن قیمه الفداء یومئذٍ ما بین الاربعمائه واربعه الآف درهم».
ب) برخی ازآن‌‌ها که باسواد بودند اما پولی برای آزادی خود نداشتند آزادیشان منوط به یاددادن خواندن و نوشتن به ده نفر از بچه‌‌های مدینه شد. امام احمد از ابن‌عباس نقل می‌کند که: «کان ناس من الاسری یوم بدر، لم یکن لهم فداء، فجعل رسول الله (ص) أن یعلّموا أولاد الانصار الکتابه».
ج) بقیه افراد که نه پولی داشتند و نه باسواد بودند از جمله أبوعزه شاعر به صورت بلاعوض آزاد شدند. «ومن لم یکن یعرف القراءه والکتابه، منّوا علیه کأبی عزّه الشاعر».
در خاتمه این بحث تاریخی روشن می‌شود که حرکت مسلمانان برای تصرف اموال و وسایل دشمنی بود که قبلاً اموال و دارایی‌‌های مسلمانان مکه را به تصرف خود درآورده و آن‌‌ها را از شهرشان بیرون رانده بودند و عاقبت موضوع به جنگ انجامیده و تنها اسباب و وسایل به جامانده در میدان جنگ که (نفل) و غنائم نامیده می‌شود، به تصرف مسلمانان درآمده است و مسلمانان لشکر شکست‌خورده‌ی قریش را تعقیب نکرده و وارد مکه نشده‌اند و اموال و دارایی‌‌های آن‌‌ها را نبرده‌اند چه برسد به این که اقوام و خویشان و زن و مرد و بچه‌‌هایشان را ببرند!!!
۴. انفال در فرهنگ بعث؛ بختیار علی می‌گوید: برای درک و شناخت انفال تنها یک راه وجود دارد و آن هم درک و شناخت «بعث» است. انفال هر منشأ و سرچشمه‌ای که داشته باشد، هر نوع رگ و ریشه‌ی تاریخی و یا ایدئولوژیکی داشته باشد قبلاً تمام آن عوامل از درون «بعثیسم» عبور کرده و در حین این عبور چهره و شیوه‌ای جدید و مارکی نو پیدا کرده و تبدیل به بخشی از فرهنگ «بعث» شده‌اند. زیرا بعثیسم پدیده‌ای است که سرشت و ماهیت و مارک تمامی دیگر پدیده‌‌هایی را که از درونش عبور می‌کنند، تغییر می‌دهد. به همین دلیل است که بختیار علی می‌گوید: ارجاع و انتصاب اتوماتیکی انفال به دین و فکر دینی نه تنها تغافل عمدی است از قرائت و خوانش بعث، بلکه ارجاع دادن و انتصاب گناهان و جنایات بعث است به دین، درحالی که من معتقدم در حقیقت دین خود یکی از قربانیان بعث است. همانگونه که کنعان مکیه نوشته است: انفال پدیده‌ای نیست که از آسمان پایین افتاده باشد، بلکه دارای پیشینه و پشتوانه‌ی تاریخی دور و درازی از برخورد وحشیانه‌ی «بعث» با «کُرد» است. انفال برای حکام عراق چتری بود که تحت لوای آن پروسه‌ی نظامی گسترده‌ای را در فاصله‌ی ماه فوریه تا سپتامبر سال ۱۹۸۸ به منظور قتل عام تعداد زیادی از مردم [بی دفاع و غیرنظامی‌] کردستان انجام دادند که در قوانین بین‌المللی آن را ژینوساید [قتلِ عام نژادی] می‌گویند. بعث، فراتر از این تعریفی برای انفال ندارد یا اینکه نمی‌خواهد داشته باشد. چون همانگونه که بختیار علی می‌گوید: مسأله با بعث، نه مسأله‌ی ملت است، نه مسأله‌ی عرقی مخصوص و…، و نه مسأله‌ی کافر و مسلمانی، بلکه مسأله حاکمیتی است که نمی‌خواهد بهانه‌ی ویژه‌ای برای قتل عام تدوین کند، زیرا نمی‌خواهد خود این بهانه در برابر قتل عام و انتخاب دیگر قربانیان تبدیل به مانعی شود. به همین دلیل تابه امروز [زمان نگارش متن ۱۹۹۹] هم در عراق بعثی قانون اساسی همیشگی وجود ندارد، آنچه موجود است قانونی موقتی است که تحت عنوان قانون بند الف ماده‌ی ۴۱ شناخته شده است. زیرا این بند و ماده حق اتخاذ هر تصمیم دلخواهی را به رئیس می‌دهد. امّا بگذارید سؤالی مطرح کنیم و آن اینکه: چرا بعث برای این پروسه نام انفال را انتخاب کرد؟ احتمال دارد دلیل آن نسبت دادن نتایج وحشتناک این پروسه‌ی ژینوساید (قتل عام نژادی) به آئینی باشد که کُردها نهایت عشق و علاقه‌ی خود را بدان ابراز و اعلان داشته‌اند. و از اینجاست که وقتی انفال بسان واژه‌ای قرآنی تبدیل به مقدمه‌ای جهت درک پروسه‌ی نظامی ژینوساید می‌شود، خود به خود قرآن مسئول انفال معرفی می‌شود. و با این کار، دامن بعث و دستگاه سرکوبگرش بری از این جنایات نشان داده می‌شود و در برابر افکار عمومی خود را بی‌گناه نشان می‌دهد. پروژه‌ی «نامگذاری» در فرهنگ بعث تاریخ دیرینه‌ای دارد، هر پروژه و پروسه‌ای که برای خدمتگذاری باشد، به نام بعث، رئیس، انقلاب و … نامگذاری می‌شود، و هر کاری هم که نابودی و ناآرامی و ترس و فاجعه به دنبال داشته باشد را با نام‌‌هایی نامگذاری می‌کنند که قصد دارند این نام‌‌ها را نزد طرفداران همین نام‌‌ها – که خود تبدیل به قربانیان این نوع فجایع می‌شوند -، نفرت‌انگیز کنند. احتمال دیگری هم دارد و آن اینکه به کاربردن این نام بدین علت باشد تا تحت لوای نامی‌ «خودی: داخلی» جنایت بزرگی را که تحت عنوان ژینوساید شناخته شده است، مخفی نمایند. تا مورد حمله و هجوم پیمان‌نامه‌‌ها و قوانین بین‌المللی‌ای که عاملان این جنایات را محکوم می‌کنند، قرار نگیرند. هرچند همانگونه که پُست هیلترمان می‌گوید: در حقیقت جامعه‌ی بین‌المللی که [سکوت کردند] همگی دارای بخش اطلاعات خارجی و پلیس مخفی بودند، – که این شامل تمام ابرقدرت‌‌های جهانی می‌شود – به خوبی از انفال آگاه بودند… از قتل عام‌‌های دسته‌جمعی مردم آگاه بودند… [اما سکوت کردند ] دلیل آن هم این بود که منافع ملی ابرقدرت‌‌ها ایجاب نمی‌کرد که در آن مقطع زمانی این نسل‌کشی بزرگ را محکوم کنند.
۵. مقایسه و نتیجه‌گیری مطالب مطرح‌شده در۴ بخش قبلی به خوبی نشان می‌دهند که تفاوت فاحشی میان انفال بعد از جنگ بدر- در سده‌ی هفتم میلادی – و انفال بعد از جنگ اول خلیج فارس در اواخر قرن بیستم وجود دارد. از جمله:
۱. انفال اولیه زائیده‌ی تلاش مشروع و بدون برنامه‌ی اخراجی‌‌هایی بوده که قصد بازگرداندن اموال و دارایی‌‌های مصادره‌شده‌ی خود را داشتند، حال آنکه انفال عراق تلاش غیرمشروع و برنامه‌ریزی شده ستمگران برای قتل عام و نسل‌کشی ملت کُرد بود.
۲. انفال اولیه زاده‌ی «بدر»ی بود که مدینه و قرآن و مسجد را حفظ کرد، حال آنکه انفال عراق هزاران روستا را ویران، و هزاران قرآن را سوزاند و هزاران مسجد را ویران نمود.
۳. انفال اولیه در حاشیه و در دشتی خالی از سکنه روی داد، اما انفال عراق ده‌‌ها شهرک و هزاران روستا و صدها کیلومتر مربع را نابود کرد.
۴. انفال اولیه از نظر زمانی تنها چند روز به طول انجامید، اما انفال عرق تنها در اولین مرحله‌اش نزدیک به یک سال به طول انجامید.
۵. انفال اولیه اسباب و وسایل موجود در میدان جنگ را حلال اعلام نمود، اما انفال عراق اموال و اثاثیه موجود در خانه‌‌های مردم را به یغما و چپاول برد.
۶. انفال اولیه ۷۰ نفر از مردان را در میدان جنگ به اسارت گرفت، اما انفال عراق ۲۰۰ هزار نفر زن، مرد، جوان، پیر،، پسر و دختر کوچک بی‌گناه و غیرنظامی را در خانه‌‌های خودشان کشت و یا ربود.
۷. تمام اسرای انفال اولیه به آغوش خانواده‌‌های خود بازگشتند، اما در انفال عراق تنها برخی از پیرمردان و پیرزنان بازگشتند و ده‌‌ها هزار نفر دیگر در سکوت کشته شده و زنده به گور شدند.
۸. انفال اولیه دفاعی بود در برابر یورش سپاهی مهاجم، حال آنکه انفال عراق حمله و یورش سپاهی تا دندان مسلح علیه افراد غیرنظامی و بی‌دفاع بود.
۹. انفال اولیه زاده‌ی نبردی ساده توسط دولت دو ساله و نوپای سراپا مهر و محبت اسلامی بود، حال آنکه انفال عراق زاده‌ی جنگ وسیع و وحشتناک دولت بیست ساله و اقلیت سفاک و خونریز بعث بود.
۱۰. در انفال اولیه ستمگران و ظالمان در اوج آمادگی در برابر اقلیتی ستمدیده شکست خوردند و اسباب و وسایل خود را در میدان نبرد جا گذاشتند، اما در انفال عراق ستمدیدگان در نهایت ضعف و ناتوانی در برابر ظالمان ستمگری که در اوج قدرت بودند قربانی شدند.
۱۱. انفال اولیه در ۱۷ رمضان سال دوم هجری مصادف با چهاردهمین سالگرد نزول اولین سوره قرآن (سوره إقرأ) در غار حراء در مکه بر پیامبر اسلام (ص) روی داد. به همین دلیل پیامبر (ص) هر اسیر باسوادی را در ازای یاددادن خواندن و نوشتن به ده نفر از افراد بی‌سواد مدینه آزاد نمود و انفال اولیه در اثر این عمل تلاشی بود در جهت ریشه‌کنی بیسوادی، اما انفال عراق که در ۱۴/۴/۱۹۸۸ به اوج خود رسید، مصادف بود با چهاردهمین سالگرد بمباران دانشگاه سلیمانیه شاخه‌ی «قلعه‌دیزه: قه‌ڵادزێ» در مورخه‌ی ۲۴/۴/۱۹۷۴ با بمب‌‌های ناپالم. به همین دلیل حاکمیت عراق برای زنده نگه‌اشتن این خاطره پس از ۱۴ سال مسجد و مدرسه‌‌های روستاها را دوباره نابود کردند و قرآن و کتاب و جزوات دانش‌آموزان را در زیر خاک مدفون نمودند و بر این اساس انفال عراق تلاشی بود در جهت زدودن آموزش و مدارس‌!!
۱۲. در انفال اولیه پیامبر اسرای میدان نبرد را میان خانه‌‌های یارانش تقسیم نمود و به آن‌‌ها توصیه کرد که با ایشان به نیکویی رفتارکنید (استوصوا بهم خیراً)، اما در انفال عراق حکام ستمگر شهروندان به اسارت‌درآمده را در گورهای دسته‌جمعی جمع نموده و بدان‌‌ها گفتند: «الکردیُّ الجیّدُ هو الکردیُّ المیّتُ» یعنی: بهترین کُردها مرده‌ی آن‌‌هاست!!
۱۳. برای دفاع اززندگی… برای جلوگیری از مرگ پروسه‌ی نظامی انفال یا وحشتناکترین ژینوساید قرن بیستم و یا قتل عام کُرد به حدّی شوم و فاجعه بود که امروز هم که درباره‌ی آن تحقیق می‌کنیم از خود می‌پرسیم: آیا این فاجعه در گذشته‌ی ما روی داده و به پایان رسیده است؟ یا اینکه در انتظار ماست و در آینده دوباره تکرار خواهد شد؟! پاسخی شایسته‌ی این سؤال است که برای تمامی آن‌‌هایی که می‌توانند از تکرار اینچنین فاجعه‌ای در آینده جلوگیری کنند پیامی داشته باشد. اشغالگران باید فهمیده باشند که ژینوساید و قتل عام نژادی کُرد پاسخ دندان‌شکن و غیر قابل انکاری بدیشان داده است که عبارت است از: از بین بردن شناسنامه، زبان، هویت و فرهنگ ملت‌‌ها گناهی بزرگ و خلاف خواست و اراده‌ی خداوند است و بر آن ساکت نمی‌ماند، به همین دلیل بود که در نهایت ضعف، ناتوانی و خستگی بعد از پنهان شدنی طولانی و تنگی نفس بعد از بمباران شیمیایی، درهای رستگاری و پنجره‌ی آزادی به رویمان گشوده شد. اشغالگران نیز در اوج قدرت، کبر و نخوت، لوله‌ی تانک‌‌هایشان شکست و درهای دنیا به رویشان بسته شد و محاصره شدند!! جامعه‌ی بین‌الملل باید بداند که سایکس‌پیکو و لوزان چه فاجعه‌ای بر سر ملت کُرد آورده‌اند!! قتل عام و ژینوساید ملت کُرد بدان‌‌ها فهماند که ضمیمه نمودن ملت‌‌ها و خاک و سرزمینشان به هم گامی فاجعه‌آمیز است و جامعه‌ی بین‌الملل برای جبران ضررهای ما و محو آثار گناهان خود، تنها یک راه دارد و آن این است که حق همزیستی آزادانه و اختیاری و نیز حق تعیین سرنوشت ما را بپذیرند و آنرا روا بدانند. خود نیز باید بدانیم که قتل عام کُرد، در واقع نابودی و از بین بردن همگی ما بود، حتی کسانی هم که در صف اشغالگران به دنبال امنیت و آسایش می‌گشتند. زیرا کُرد از دیدگاه اشغالگران همیشه قبل از اینکه «رأی، نظر و دیدگاه باشد»، «وجود و هستی» است و قبل از اینکه «وابستگی» باشد «وجود» است!! در خاتمه ۱۴/۴ تنها بهانه‌ای برای ذکر مصیبت و تعزیه نیست و زمان زیادی از آن نگذشته است که لازم به یادآوری باشد. قتل عام و نسل‌کشی کُردها فاجعه‌ای بود که به ما یاد داد و به ما گفت: تا هنگامی ‌که «زبان»ی وجود داشته باشد که بگوید: «… وَلَأُصَلِّبَنَّکُمْ أَجْمَعِینَ…. و همگی شما را به دار می‌آویزم.» و تا هنگامی ‌که شخصی بتواند بگوید که: «… سَنُقَتِّلُ أَبْنَاءهُمْ وَنَسْتَحْیِی نِسَاءهُمْ وَإِنَّا فَوْقَهُمْ قَاهِرُونَ…. پسران آنان را علی‌الدوام خواهیم کشت و دخترانشان را زنده نگاه می‌داریم (تا کلفت‌ها و گماشتگان ما گردند) و ما بر ایشان کاملاً مسلّط هستیم (و هرچه بخواهیم بر سر آنان می‌آوریم).» و تا هنگامی‌ که زمینه برای حاکمیت فراهم شود که بگوید: «..أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلَى. من والاترین معبود شما هستم!» با قتل عام جمعی و نسل‌کشی گامی به عقب بر نخواهد گشت و فقط رو به جلو خواهد رفت.
اربیل (هه‌ولێر) ۵/۱/۲۰۰۲
*وزیر اسبق محیط زیست دولت عراق فدرال و عضو پیشین رهبری اتّحاد اسلامی کردستان.
منبع : اصلاح وب

‫۱۸ دیدگاه ها

  1. فرانک جان انشاالله هر دویمان بیشتر مطالعه بکنیم و یاد بگیریم . شاید مقداری بیطرفتر شدیم . اخرین تاپیک من (دلسوز و مسئول باشید).
    بقیه مال من نیست و نخواهد بود . خداحافظ

  2. خوب از ظواهر قضیه معلومه که جناب فرانک اطلاع چندانی از دنیای اطرافش نداره.
    بله احزاب اسلامی یعنی کومه ل واتحاد اسلامی نسبت به نتایج دوره قبلی صددرصد پیشرفت داشتن به طوری که نمایندگان کومه ل اسلامی از یک به دو افزایش پیدا کردن
    اما ما شاالله جناب فرانک خیلی بی اطلاع تشریف دارن و میگن تمام لیست ها که در بین عراقی ها بهش قائمه میگن از چند گروه تشکیل شدن ولی متاسفانه این جوری نیست بعضی از لیست ها از ائتلاف چند گروه تشکیل شدن مثل لیست کاکه و مامه که احزاب متعدد دیگری هم درشون بود یا مثل ائتلاف العراقیه به ریاست ایاد علاوی ولی بعضی دیگر از لیست ها مثل یکگرتوو و کو مه ل از یک حزب یا کیان سیاسی تشکیل شدن پس بهتره اطلاعاتشون رو تصحیح کن اما اینکه میگه حتی گوران هم از احزاب اسلامی بیشتر رای آورده فک کنم باید بدونه که آقای نوشیروان از کاکه و مامه جدا شده و رای هایی هم که آورده به حساب اوهاست و طرفداران قدیمیش بش رای دادن.
    اما جنایاتی که با نام اسلام شده به ما ربطی نداره ما از قرآن و سنت دفاع می کنیم شما برو از فجایع همفکرهای خودت حرف بزن
    magic-rds9

  3. من یک آدم ساده‌ هستم نه‌ نماینده‌ یک حزب و گروه سیاسی. آدمی که‌ از اسلام بدم آمده‌ و دلیلم این است که‌ در آن رحم و مروت و انسانیت نمی بینم. شما می توانی خلاف این را به‌ من ثابت کنی و اینجا هستم که‌ دلایل شما را مبنی بر خوب بودن اسلام بشنوم. لفظ سوال بیجا توهین نیست چون سوالتان بیجا بود من از شما می پرسم هیچ نکته‌ مثبتی نیست و شما می پرسی “هیچ نکته‌ ای نیست؟” . نوکری عرب هم که‌ اتفاقا افتخار شماست مگر نمی گویید از خاک سم اسب عمر که‌ مسلمانتان کرده‌ کمتر هستید؟ باز هم می گویم من مسول اشتباهات احزاب مختلف نیستم چون نه‌ نماینده‌ که‌ حتی پیرو آنها هم نیستم اما گفته‌ ام و باز می گویم که‌ بدترین حزب ما از احزاب خودفروخته‌ اسلامی بهتر هستند. فکر هم نمی کنم که‌ اسلام کاری به‌ سیاست داشته‌ باشد پس ما بحث سیاسی هم نمی کنیم شما لطفا فقط از خوبیهای اسلام بگو که‌ ما تعجب کنیم. این چه‌ دینی است که‌ پیروانش حتی یک نمونه‌ خوبی آن را نمی توانند بگویند!؟

  4. فرانک فوق العاده مودب ! من خواستم یک بحث سیاسی را با شما شروع کرده و احتمالا مقداری عمیقتر و کلی تر جبهه های موجود در فضای سیاسی را به نقد بکشیم . ولی شماه همکاری نکردید . گفتم من شما را میخواستم به عنوان یک نماینده یک فکر مشخص برسمیت بشناسم و حرفهای شمارا مثل حرفهای یک مجموعه به حساب بیارم . ولی متاسفانه خودتان را در ان حد و قواره نیافتید.!
    قطعا صحبت کردن با اشخاصی مثل شما باتوجه به جزمیت و عصبانیت اشنایتان که از قدیم الایام به غیر از این از همالانتان ندیدیم وقت تلف کردن و ایجاد تنفر بیشتر است. تنفر از تک تک کلمه هایت موج میزند . قضاوت پیشوخت و جواب اماده به سوال نپرسیده در انبان شما لبریز است . قطعا اینها را شنیدی و حفظ شدی .مهم نیست از voa یا صدای اسرائیل یا منصور حکمت یاد گرفته باشی یا از ملا بختیار یا از سه رو قادر یا از مهتدی . مهم اینست عین این اتهامات نخ نما و قضاوتهای فله ای رااز منابع مذکور شنیده ایم . گفتم شاید در پلمیک با شما چیز بیشتری دستگیرم شود . ولی ربات سخنگو مگر می تواند فکر بکند .!؟ همه خوبیهای کرده ! مال شما و همه بدیها هم کرده و نکرده مال ما .
    باز هم شنیدیم و باز هم گفتی :علاقمند به عرب – شرمسار از نزاد خود – مقدس دانستن هر ! کلمه عربی – نوکری عرب – دعا کردن برای پیروزی صدام – همیشه در صف دشمن عربی بر ضد ملت خود شمشیر کشیدن-بی احترامی به نزاد خودم و ….
    ادب از کلامتان موج میزند : سوال بیجا – نوکری عرب و …
    نه از نوشته های من و نه از نوشته های هیچ اسلامی دیگری نمیتوانی
    دلیلی دال بر توهینها و اتهامات خودت بیاوری .
    تکرار میکنم مسئول برادر کشی در شرق و غرب کردستان احزاب ملی نمای شمایند . مسئول تفرقه های بیشمار با عوافب دهشت اور و گریه آور احزاب ملی شمایند – مسئول چپاول و عقب ماندگی اقتصادی و فرهنگی در کردستان ازاد احزاب ملی شما هستند . مسئول معلق کردن سرنوشت میلیونها کرد در غرب کردستان همین احزاب ملی هستند . به من توهین کردن و زشتیهای عربستان و صدام و… را در اسلام دیدن و از انجا مستقیم پرتاب کردن به سمت من تفرقه های دو تا دمکرات و شش تا کومله و دو تا خبات و دو تا اتحاد انقلابیون را حل نخواهد کرد . ول کردن موصل و کرکوک و خانقین با توهین به اسلام و احزاب اسلامی بدون قدرت توجیه و حل نخواهد شد .دلسوز و مسئول باشید . برای یکبار دورتر از بینی خود را هم ببینید .!

    فرانک عزیز نوشته های (حقیقت معکوس !) و( کسب رتبه سوم لیست یکگرتوو در سلیمانیه ) مال من نیستند .

  5. نوبت به‌ ما که‌ می رسد باید با دلیل و مدرک صحبت کنیم؟ اما دلایل برای شما لازم نیستند!؟ من کل دروغها و تهمتهای شما به‌ من را یکجا در یک تاپیک آوردم و باز شما در شماره‌ یک می پرسی کدامین افتراها را به‌ احزاب زده‌ ام!!!!؟ من چکار به‌ احزاب دارم؟ شما دارید به‌ من توهین می کنید. در شماره‌ دوم از اینکه‌ شما را علاقه‌ مند به‌ نژاد عرب و شرمسار از نژاد خود خوانده‌ ام متعجب هستید! این واقعا جای سوال دارد؟ شما که‌ هرکلمه‌ عربی را مقدس و بارزش می دانید شما که‌ اسمهای عربی دارید شما که‌ احزاب ملی ما را پست می دانی و عوضش نوکری عرب بودن را افتخار می دانی شما که‌ پیشرفتهای عربستان را به‌ رخم می کشی امثال شما که‌ برای پیروزی صدام مسلمان بر آمریکای کافر شب و روز دعا کردید و خدا مستجاب نکرد شما که‌ همیشه‌ در صف دشمن عربی بر ضد ملت خود شمشیر کشیده‌ اید، چه‌ چیز را می خواهید انکار کنید؟ من تنفر هیچ ملیتی را در دل ندارم اما شما چرا از خودت متنفری؟ عربی که‌ به‌ نژاد خودش احترام می گذارد لااقل در جای خودش سنگین است ولو عجم را انسان نداند، که‌ نمی داند، اما شما چرا جذب تفکری شده‌ ای که‌ هویتت را بی ارزش می داند؟….بله‌ من گفتم هیچ نکته‌ مثبتی در اسلام نیست شما چرا بجای اشاره‌ به‌ یک نکته‌ مثبت سوال بیجا می کنی؟

  6. فرانک پاک و معصوم و بی خطا ! سلام
    من سراسر دروغ و افتراء بستم ؟ واقعا ؟
    من شما را معتبرتر از یک نفر و بعنوان نماینده یک فکر احتمالا ملی آنهم از نوع مصطلح آن به رسمیت شناختم . نقدهایی که من نوشته ام نقد گرایشهای گوناگون موجود احزاب ملی موجود هستند. انشاالله که قصد مجادله و گلاویز شدن با شما نیست . چون اصلا باتوجه به عدم شناخت شما اصلا ضرورتی در این کار نیست . تعجب میکنم شما این برسمیت شناسی شما از جانب من بعنوان یک نماینده را تشخیص ندادید و خیال میکنید نقدهای من متوجه شخص شماست .!
    ۱-من کدام افتراء و تهمت را بر احزاب موجود بسته ام .؟!
    ۲-اما افترائات و درو غهای شما :
    از کجا برداشت کردید که من علاقه وافری به نژاد عرب دارم . انهم عربی که صدام بعثی خالق حلبچه و انفال دارد . عربی که حسنی مبارک دارد . عربی که ملک حسینها و حافظ اسدها و… دارد .
    عربی که کلیه گرایشهای ملی و لیبرال و سوسیالیسشتی در حکومتهای انها مو جود است بجز اسلام . عربستان ورد زبان شماهاست . کاشکی کشور دیگری را میگفتید ! چون در انصورت شائبه تقلید بی چون و چرا و ملال اور شمااز تهمتهای تکراری از بین میرفت .
    خودتان میدانید من که مسلمانم باید با قرآن من را محکوم بکنید .اسلام میگوید :ان اکرمکم عند الله اتقیکم . ما محبت و تنفر هیچ ملتی را همیشه در دل نداریم .خواهشا شما هم اینجوری باشید. ایجاد تنفر قومی در میان اعراب از ابتکارات ناسیونال سوسیالیستهای شماست . ظاهرا شما همان فکر را دارید و همان راه را میروید .
    ولی این حرفتان واقعا عجیب است و خیلی خیلی مطلق : ((در اسلام هیچ چیز مثبتی وجود ندارد)).واقعا حتی یک مورد نیست .!!!!!!!!!!!!!

  7. البته‌ وظیفه من این نیست که‌ از علاقه وافر شما به‌ نژاد عرب بکاهم ولی اتفاقا سلایق گوناگون به‌ دلایل معلومی در میان اعراب وجود ندارد و همه‌ کپی هم هستند… من پیروکسی نیستم چیزی یا کسی را هم نمی پرستم با شرق و غرب هم کینه‌ ای ندارم و معتقدم در مکاتبی که‌ شما دست ساز می نامید همیشه‌ افتخاراتی می توان یافت اما در اسلام هیچ چیز مثبتی وجود ندارد…از گفته‌ های سراسر دروغ و تهمت شما یک تاپیک ساختم که‌ می تواند برای مراجعه‌ کنندگان جالب باشد آخه‌ می گوئید نمی گذارید ما حرفمان را بزنیم شما مگه‌ بجز دروغ وتهمت جیزی هم دارید بگوئید؟

  8. فرانک جان یک ملت با کلی سلایق و خرده فرهنگ را بهمین راحتی با یک چرخش قلم در یک جمله نمیتوان با هم همگن و الزاما پیرو یک مکتب دانست . این که میل و ذهنیت شما چیز دیگری است واقعا مشکل بزرگی دارید .
    خب خدا کند راست بگوئید و واقعا ملی باشید نه پیرو مکاتب دست ساز وارداتی شرقی و غربی . خودتان هم میدانید و مجبور شده اید تغییر رنگ بدهید . رنگ سرخ دیگر نان وآب نمیشود.الان هم ظاهرا نخبگانتان با لیبرالها و هایدیگرها و باستان پرستان همیشه مایوس و خیالباف همکاسه اند . خدا کند دیگر از فرط بی ریشگی به زردشت پرستی مجبوری روی نیاورید .اما رای :ما اسلامیها عرض کردم وسیله فریب نداریم . پول را شما دارید . رسانه مال شما است . محافل قدرت بین المللی با شما چلو پلو میخورند .چاقو همیشه پیش شماست .
    زنده بگور کردن پیروان مکتب قران از افتخارات شماست . نان بریدن طرفداران گوران هم لابد به آن میبالید.
    و اما عربستان هر چند به ما ربطی ندارد : صادر کننده شش میلیون تن گندم است از ان نمکزارها . رتبه هفتم را در پتروشیمی جهانی دارد . مشکل مسکن و باقی مایحتاجات وجود ندارد .
    کردستان کاکه و مامه ما چه ؟ واقعا شرم دارم آنها کرد و رهبر کرد به حساب می آیند.
    تمام بدیها را محکوم کردن و از ان خود را مبرا کردن مشکلی را حل نمیکند . مشکل شما تفکرات شماست که هر لحظه آبستن نوکری ، بیگانه پرستی ، آدمکشی ، جنگ داخلی ، حذف یکدیگر و …. است .

  9. عرب به‌ حقیقت مترادف اسلام است و اینها تحت هر نام و نشانی اسلامی می مانند ولو خودشان آنرا انکار کنند. احزاب چپی که‌ ملی می شوند را مردم بیشتر قبول دارند چون ما دیگر نمی خواهیم برای ملل ایرانی بجنگیم. دهها سال یا برابری حکومت کارگری گفتیم و یا دمکراسی برای ایران و خودمختاری برای کردستان و ملل دیگر درعوض کماکان مشغول پرستش خدای عرب بودند. ببخشید که‌ ما دیگر دلمان برای دیگران نخواهد سوخت……..ما جنگ کرد با کرد را قبول نداریم و اشتباه دیگران هم اشتباهات موجود در قرآن نیست و ما مسلمان که‌ آنها را ندید بگیریم. هرکسی که‌ جنگ داخلی به‌ راه انداخته‌ است از نظر من باید محاکمه‌ شود……..و اما خوشحالی شما برای رای آوردن مزدوران عربستان در کردستان طولی نخواهد کشید بزودی که‌ مردم درک کنند که‌ اسلام همان صدام حسین است دیگر رایشان عوض می شود…..درضمن اگر همه‌ کردها مثل شما از هویت خود شرمنده‌ بودند و دلشان می خواست عرب زاده‌ می شدند الان نهایتا کردستان مثل عربستان بود! کدام پیشرفت را شما در عربستان می بینید که‌ ما باید حسرتش را بخوریم؟ نکند گردن زدن انسان در ملاء عام یا قطع دست و پا و درآوردن چشم پیشرفت است! پس ما مسول کدام عقب ماندگی هستیم؟ روستاهای ما هم از لحاظ روابط انسانی بسیار پیشرفته‌ تر از عربستان است.

  10. مهمان جان نصف اول نوشته ات ناسزا و نصف دیگر جوک است .
    جدیتر باشید . به هر حال به احترام جوابت جواب خواهم داد :
    ۱- حزب بعث سوسیالیستی نیست . چرا ؟ چون شما قبول ندارید .
    لابد ((وحده حریه اشتراکیه )) را اسلامیهانوشته اند .
    من گفتم ناسیونال سوسیالیست مثل یه کیه تی مثل کومله های متعدد مثل چپهای بازنشته مسخ شده که یهو ملی میشوند .حالا میفرمائید بعث عربی است . خب من هم این را گفته ام .
    ۲-جنگ دمکرات و کومله را هم قبول ندارید . خب که چی ؟ من نباید اسمشو بیارم .من میگویم احزاب مدعی چپ و ازادیخواهی و ملی گرایی و دمکراسی و خیلی چیزهای دیگر …این جنایات را مرتکب شده اند . که آثارش هنوز ادامه دارد .و مثل آتش زیر کاه هر لحظه امکان شعله ور شدن دارد . حتما باز هم اسلامیها مسوولند ؟ قبول نداری . به همین راحتی پس از آنهمه جنایات ؟ از کنار انهم براحتی رد میشوی جک تعریف میکنی .
    ۳-من به خوم تبریک میگویم : ۲۰درصد رای برای دو حزب اسلامی بدون اسلحه بدون اوباش و چاقو کش و میلیشیا بدون ریخت و پاش بدون تقلب با کلی محدودیت . انهم در چند سال فعالیت ؟

    خب لابد اسلامیها جایگاهی ندارند و همش تقلب عربستان است ؟

    مسئول جنایات و عقب ماندگیها هستید معذرت خواهی کنید .

  11. من قبول ندارم که‌ حزب بعث یک حزب سوسیالیستی است. این حزب به‌ تمام معنا یک حزب عربی است.
    جنگهای داخلی کومله‌ و دمکرات و پارتی و یه‌کیه‌تی مورد تائید نیستند و به‌ دلایلی غیراز دلایل شما من طرفدار هیچکدام از این احزاب نیستم. البته‌ هنوز هیج حزب و گروه کردی را با گروههای مزدور اسلامی عوض نمی کنم. هیج کردی چنین کاری نمی کند.
    توجه‌ شما را به‌ جکی که‌ مردم برای حزب یه‌کگرتوو ساخته‌ اند جلب می کنم که‌ هم نشاندهنده‌ دیدگاه مردم درباره‌ اسلامی هاست و هم این واقعیت که‌ گروههای اسلامی هیچ برنامه‌ سیاسی ندارند و وارد شدنشان در سیاست فقط به‌ اصرار اعراب پولدار و بی درد است که‌ خدا را هم با پول نفت خریده‌ اند.
    ………………………………….

    دهنگ بده بهلیستی یهکگرتوى ئیسلامى ژماره ۳۱۵ پروژهکانی داهاتویان :
۱. گورینی نویژ له ۵فهرزهوه بو ۳فهرز
۲.گرتنی رهمهزان به قیستی مانگانه
۳.دوزینهوهی ریگایهکی قاچاخ بو بهههشت به زهمان
۴.دانانی سپلیت بو ههموو بهشهکانى جهنم
۵.پردی سیرات ئهکهین به دو ساید

  12. فرانک عزیز خواهشا اسلام را با جنایاتی که صاحبان فکر شما انجام میدهند متهم نکنید . چرا قبول نمیکنید جنایات حلبچه و انفال را یک حزب ناسیونال سوسیالیست انجام داده است ؟ چرا باز قبول نمیکنید کل فجایع وارد امده بر ما در سوریه و ترکیه باز همان بعثیها و آتاتورکیهای ضد اسلام و ناسیونال سوسیالیست انجام داده اند .
    عملکرد همین فکر را هم در کردستان ایران و عراق دیدیم : جنگ داخلی کومله و دمکرات ، جنگ داخلی کاکه و مامه …
    به هدر دادن و چپاول ثروتهای مردم …
    چرا به عهده نمیگیرید ؟
    خواهشا جنایاتی را که فکر شما ها دارد انجام میدهد به عهده بگیرید و اسلام را به خاطر جنایت ناکرده متهم نکنید .

  13. گیریم در یک استان سوم شد که‌ البته‌ شما طبق لیست حرف می زنید و هر لیست بیشتر از یک گروه درش هست بهرحال واقعا برنامه‌ یک حزب اسلامی چیه‌؟ کردها چه‌ خیری از اسلام دیده‌ اند که‌ باید به‌ آن دلخوش باشند؟ روی سخن با کسانی نیست که‌ که‌ اصلا هویت خود را بعنوان کرد انکار می کنند و گاهی خود را فارس می دانند و گاهی عرب منظورم کسانی است که‌ بخاطر اصرار بر هویت خود دچار محرومیت شده‌ اند. کشته‌ داده‌ اند بمباران شده‌ اند اینها که‌ دروغ نیست شما که‌ نمی خواهی انکار کنی که‌ ملت حلبچه‌ بخاطر کرد بودن بمباران شدند آن هم به‌ نام قرآن. شما که‌ بدبختی ملت کرد در سوریه‌ اسلامی را نمی خواهی که‌ انکار کنی؟ در ایران در ترکیه‌….شما از چی ذوق کرده‌ ای؟

  14. با سلام
    اولا کلمات لاله‌ و مامه‌ برای یک کرد واقعی ناسزا نیست شما راحت باش. دبیر کل محترم حزب یه‌کگرتوو هم مشکلش نباید فیلم گرفتن باشد ایشان باید برنامه‌ می داشت که‌ اصولا یک حزب اسلامی برنامه‌ ای برای این دنیای فانی ندارد وگرنه‌ جنبش گۆڕان در مرکز حزب به‌ قول شما مامه‌ از این حزب رای بیشتر نمی آورد فرقش این بود که‌ حزب اسلامی دیگر دوای درد ملت کرد نیست نهایت آمال آنها می تواند برگشتن فردی مثل صدام حسین و سرکوب شیعیان باشد…از طرف دیگر اگر توهم من که‌ می گویم عربستان که کار دیگری جز مسجد ساختن در هر دهکوره‌ ای ندارد به‌ این امید که‌ سال بعدش بر شمار حجاج افزو‌ده‌ شود و پولش با بهره‌ اش برگردد را کنار بگذاریم جوانان کرد به‌ خاطر فرهنگ بشاشی که‌ دارند بیشتر طالب کنسرتهای موسیقی و امثال آن هستند تا نشستن پای منبر یک نیمه‌ عرب محترم که‌ هی بگوید این کار را نکنید آن کار را بکنید و خودش هرکاری که‌ دلش می خواهد بکند.

  15. با سلام
    اولا با وجود سختگیریها و فشارهای بی حساب احزاب لاله مامه بر احزاب اسلامی انچنانکه حتی نگذاشتند گروه فیلم برداری یکگرتو وی ئیسلامی از دبیرکل حزبشان فیلم بگیرند بازهم نتیجه خوبی از انتخابات گرفتند و حداقل معلوم شد که میزان رای انها خیلی بیشتر از زمان ائتلافشان بود .

    از طرف دیگر اگر واقعا شما دچار توهم نشدید و نمی خواهید بزور این ملت مسلمان را جدا از اسلام نشان دهید فقط کافیست تعداد مسجدهای شهر های کردستان را بشمارید و تعداد جمعه های سلیمانیه و حضور جوانان کرد را در نماز جمعه ببینید . بابا شما دیگه کی هستید مردم خودشان دارند واقعیت را می بینند شما هی بزور می خواهید بگید نه اونی که هست و شما می بینید یه چیز دیگست ای مردم!

  16. داریم می بینیم که‌ احزاب اسلامی در انتخابات کردستان کمترین آراء را می آورند و عجیب نیست چون تفسیر و توضیح اسلامیون نخواهد توانست کشتار بی رحمانه کردها توسط مسلمانان را توجیه‌ کند…حقیقت این است که‌ مردم حلبچه‌ جنایتی که‌ به‌ نام اسلام در آنجا شد را فراموش نمی کنند که‌ داستانهای غزوات ۱۴۰۰را به‌ یاد بیاورند. امروزه‌ تشخص ملت کرد با اسلام هیچ پیوندی ندارد. و وقتی که‌ از سه‌ بخش اصلی عراق صحبت می شود کردها نه‌ جزو سنی ها قرار می گیرند و نه‌ شیعه‌ ها و این حقیقت امروز کردستان است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پاسخ دادن معادله امنیتی الزامی است . *

دکمه بازگشت به بالا