زندگانی آینده ی مومن واقعی
زندگانی آینده ی مومن
واقعی
پروفسور دکتر محمد
رفیع الدین
شخص مومنی که توفیق آنرا داشته که عشقش را تا
عالیترین درجه ی امکان در این زندگی بکار اندازد و توانسته باشد که آن را در این
مرحله تا هنگام مرگ حفظ و نگهداری کند، در جهان آینده نیز در راه عشقش هیچ مانع و
مشکلی نخواهد داشت و از آنجائیکه توانسته است بر همه ی مشکلاتش فایق آید و در این
زندگی برای عشق ورزی در راه صافی گام بردارد، چیزی در مقابل وی وجود ندارد که با
آن مبارزه کند، و در جهان آینده جنگی در کار نیست که پیروز یا مغلوب شود. حداعلای نصاب
عشق یا مرحله ی بصیرت و معرفت و خودآگاهی را که توانسته است در این زندگی خاکی
احراز کند، او را قادر می سازد تا بطور اتوماتیک یعنی خودکار و خودبخود و مستمر
بطرف جمال و زیبایی سیر کند و چون در پرتو نور بصیرت و خودآگاهی که پیش پایش را
روشن ساخته؛ هدایت شده و گام برداشته است؛ هر آن، بدون کوشش و تلاش رمز تازه ای از
زیبایی و جمال را کسب می کند.
«نور آنها پیشاپیش شان
پرتو افشانی می کند.»سوره ۵۷/آیه ۱۲
و باز به زبان حال می
گویند:
«ای پروردگارما!
نوررما را برای ما تکمیل کن و ما را بیامرز»
مقصود این است که چنین
شخصی را دیگر نه ترس رنج می دهد و نه اندوه.
انسان وقتی می ترسد که
تصور می کند آنچه را می خواهد نمی تواند بدست آورد و وقتی دچار حزن و اندوه می شود
که می بیند آنچه را می خواسته نتوانسته است تحصیل کند.
می دانیم که ذات انسان
یا نفس بشر فقط یک میل و یک رغبت دارد و آن عبارتست از میل به جمال و زیبایی.
بنابراین کسیکه دارای ذات بصیر و خودآگاهی است و معرفتش بکار افتاده و با این میل
و رغبت، خرسندی مداوم و ثابتی دارد؛ در جهان آینده نه با ترس مواجه خواهد شد و نه
با اندوه:
«نه گرفتار ترسی هستند
و نه دچار اندوه خواهند شد»سوره ۳/آیه ۵۹
برکت بهشت با تمام
مناظر و انواع نعمتهایش بسته بهمین حقیقت است.
زندگی آینده ی
گناهکاران :
مادام که ذات یا نفس
انسانی به هدفی که انگیزه ی طبیعت یعنی ذات الهی، برای او تعیین کرده نرسیده باشد،
باید در جهت همان هدف با فشار جلو برود؛ گو اینکه غالبا” دچار لغزش گردد و با
موانع و مشکلات مواجه شود.
اگر ذات بشر بر اثر
اشتباهاتی که در این عالم خاکی مرتکب می شود و این اشتباهات برای سیر در جهت مخالف
مقصدش، مفاسدی ایجاد می کنند نتواند قبل از مرگ بوسیله ی توبه شفیعی برانگیزد؛
باید در جهان آینده برای این اشتباهات شفیع بگیرد.
علت این است که مادام
که بی کفایتی هایی را که بواسطه ی این اشتباهات بروز داده، از ذات انسان زدوده
نشده باشد یعنی اگر دوباره به نقطه ای که از آنجا لغزیده بازگشت نکرده باشد،نخواهد
توانست در طریق تکامل پیشرفت کند. بدین طریق انسان به اقتضای فطرتش مجبور است
عملیات خطائی را که در این عالم خاکی مرتکب شده جبران کند و علیه موانع و
مشکلاتیکه بواسطه ی خطاها ایجاد شده تلاش کند تا اینکه بالاخره از هر جهت آنها را
از بین ببرد و راه ترقی و پیشرفتش را باز کند.
سعی و تلاش در این راه
به نسبت سنگینی اشتباهات و صدماتی که به
پیشرفت«ذات» در راه عشق وارد شده، بسی دردناک و مشکل است.
شکنجه ها و عذابهای
جهنم با تمام اشکال و انواع؛ متوقف برهمین واقع و حقیقت است.
لذت های بهشت و
عذابهای جهنم صرفا” امور مجازی نیستند:
هر فردی بهشت و جهنم
آینده را بوسیله ی حالات روحیش (مطابق اعمالیکه در این جهان انجام داده و تلخیص
شده است) ایجاد می کند و این اعمال در ضمیر ناآگاهش در این عالم محفوظ می ماند و
همین معانی را همراه خودش به جهان دیگر خواهد برد. و چون هر شخصی برای اینکه از آن
حالات بهره مند شود یا اینکه از شر آنها نجات یابد؛ برحسب اینکه برای ترقی و پیشرفت
وی مفید یا مضر باشند؛ دوباره آنها را زنده خواهد کرد و با توجه به تجربیات این
جهان به بهترین طرزی که مناسب باشد، آنها را بصورت اشخاص و اشیاء نمایش خواهد داد،
و شکل این اشخاص و صورت ایت اشیاء همانطور که ما در این عالم طبیعی و مادی می
بینیم، حقیقی و محسوس، جلوه خواهد کرد.
اگر اعمال شخص با
انگیزه ی جهان و انگیزه ی طبیعت و فطرت خودش مطابق باشد و به عبارت دیگر اگر کردار
و رفتارش صحیح و درست باشد، آنها را بصورت اشخاص و اشیاء به نسبتی که مطلوب و لذت
بخش باشند؛ بشکل باغ ها و شیرینی ها و شربت های مفرح و گوارا و دوستان باصفا و
محبوب و میوه های لذیذ و سایه و سبزی و غیره مجسم خواهد دید. لذت و مسرت دائم
التزاید و سپاسگزاری ناشی از لذت ها و مسرت ها روز افزون و جمال و زیبایی محیط و
حول و حوش وی به تناسب تشخیص دائم التزاید جمال و زیبایی آفریننده خواهد بود.
بدین طریق عشق و بهشت
وی بموازات و همزمان با یکدیگر به طرف کمال عظیمش و بسوی برتری و ترقی پیشرفت
خواهد کرد.
از طرف دیگر اگر اعمال
و رفتارش مخالف انگیزه ی جهان و مخالف انگیزه ی طبیعت و فطرت شخص باشد و به عبارت
دیگر اگر کردار و رفتارش غلط باشد؛ بصورت اشخاص و اشیاء نامطلوبی که به همان نسبت
زشت و نامطلوب باشند، مجسم و مصور خواهند شد.
از قبیل:
آتش و حرارت و آب های
کثیف و غذاهای بد طعم و به شکل آشنایان ستمکار و زشت و ب هصورت مارها و عقربها و
درخت های خاردار و غیره…مجسم و مصور خواهند شد که با تمام قوا و با تمام
موجودیتش از آنها دوریخواهد کرد و مشمئز خواهد بود.
چنین شخصی خواهد کوشید
تا از شر این مناظر نجات یابد ولی نخواهد توانست ؛ بلکه به جای نجات و رهائی وارد
در یک تلاش و کشمکش طولانی و یأس آوری خواهد گردید.
بدین طریق ملاحضه می
شود که بهشت و جهنم که شخص وارد آن می شود فقط یک حالت ذهنی ساده ای نیست؛ بلکه
حالت روحی و معنوی درونی است که شکل مشخص و محقق عینی محلی را به خود می گیرد و
شخص در آنجا به اقتضای سابقه ی کردار رفتارش راضی و خرسند، یا سر افکنده و بدبخت
خواهد زیست.
__________________________________
منشور جهانی اسلام
پروفسور دکتر محمد
رفیع الدین
مترجم : سید غلام رضا
سعیدی
انتشارات : شرکت سهامی
انتشار۱۳۴۷
